روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم حسین ضیایی، آورده است: هم‌اکنون تبعات حضور مقتدرانه بوریس جانسون در خانه شماره ١٠ لندن جدای از تغییر و تحولات درونی بریتانیا، حامل چهار تاثیر جهانی نیز است.
۱- تقویت بیش از پیش «برتری ملی‌گرایی بر منافع جمعی» در سراسر اروپا همراه با رشد راستگرایی افراطی. بدیهی است جانسون برای خروج ٣١ ژانویه ٢٠٢٠ میلادی از اتحادیه اروپا هم اینک از موضع قدرت به چانه‌زنی با این اتحادیه خواهد پرداخت. در حقیقت با خروج قدرتمندانه بریتانیا از اتحادیه اروپا و رشد تمایلات راستگرایانه در قاره سبز جایگاه این اتحادیه در داخل و در عرصه جهانی به شدت تضعیف خواهد شد. هم اینک آلمان و فرانسه نیز به سبب شرایط خاص سیاسی (برتری فزاینده حزب افراطی «ا اف د» در آلمان و تداوم جنبش جلیقه سبزها در فرانسه) در نوبت‌های بعدی تحولات استثنایی همچون انگلیس قرار دارند. هم‌اکنون محور «سفیدگرایی» در اروپا متحدتر و منسجم‌تر از قبل به پیش می‌رود. به عبارات دیگر احتمالا «اروپای معتقد به چندجانبه‌گرایی» جای خود را به «اروپای راستگرا» خواهد داد.
٢- پیروزی جانسون پیام ویژه و تقویت‌کننده‌ای به «ترامپیسم امریکایی» در ضرورت برتری منافع ملی بر منافع جمعی داد. ترامپ در حال حاضر با پیدا کردن یک شریک قدرتمند اروپایی از موضعی قوی‌تر به صحنه‌های جهانی و همچنین پیروزی خود در انتخابات ٢٠٢٠ میلادی امریکا می‌نگرد. این در حالی است که ترامپ با پیروزی جانسون یک قدم بزرگ به سمت هدف دیرینه خود یعنی «فروپاشی اتحادیه اروپا و سلطه مجدد امریکا بر این قاره بر می‌دارد.»
٣- در حالی که کشورهای اروپایی به سمت ملی‌گرایی سوق می‌یابند «قاره آسیا» با سرعت بیشتری به روند اتحادهای سیاسی، نظامی و اقتصادی روی خواهد آورد. هر کشور باید در پناه یک محور جهانی خود را تعریف کند و طبق منافع جمعی در برابر امریکا و رهبری سلطه‌جویانه تجاری و نظامی امریکا حرکت کند.
٤- با تشدید جنگ‌های تجاری که ویژگی یک‌جانبه‌گرایی راستگرایان در امریکا و اروپا خواهد بود، رقابت‌های سرسختانه و ستیزه‌جویانه اقتصادی می‌تواند زمینه رویارویی‌های احتمالی نظامی در جامعه جهانی را نیز فراهم سازد.