به گفته جولیت ویلسون بارو (Juliet Wilson-Bareau) پژوهشگر آثار گویا، موزه ها باید آثار منتسب خود به گویا را مورد بررسی مجدد قرار دهند، زیرا تصاویر مشکل ساز بسیاری در این موزه ها موجود است.
این مورخ هنری گفت: آثاری که در موردشان شک و شبهاتی وجود دارد، هنوز خواسته یا ناخواسته به عنوان آثار گویا عرضه می شوند.
ویلسون بارو نمایشگاه های بزرگی از آثار گویا در اسپانیا و انگلیس را تصدی گری کرده است. وی تخمین می زند اصالت ده‌ها اثر گویا باید دوباره ارزیابی شوند و برای انجام این کار به سال ها تحقیق و بررسی نیاز است.
به گفته وی، بخشی از این مشکل به فهرست آثار گویا مربوط می شود. وی افزود: ما معتقدیم همه آثار این فهرست باید اثر دست گویا باشد. اما در گذر زمان به این نتیجه رسیدم برخی از این آثار متعلق به وی نیست.
این کارشناس آثار هنری گفت: مساله این است که گویا نیز همچون هر هنرمند بزرگی، از استودیویی فعال با دستیارانی برخوردار بوده است، از اینرو، بسیاری از تابلوها را دستیاران وی ترسیم کرده اند.
روزنامه گاردین در گزارشی در این خصوص نوشت: گویا به داشتن دستیارانی معروف بوده، اما تاکنون نقش این افراد در خلق آثار، مورد ابهام قرار گرفته است. فرانسیسکو گویا که از سال ۱۷۴۶ تا ۱۸۲۸ زندگی کرد، به دلیل خلق شاهکارهایی تکریم می شود.
گویا مهمترین هنرمند اسپانیایی در اواخر سده هجدهم و اوایل سده نوزدهم به شمار می رود که در حرفه هنری اش، مفسر و وقایع نگار عصر خود بوده است. وی در یک خانواده متوسط رو به پایین به دنیا آمد و نقاشی را از سن ۱۴ سالگی آموخت.
گویا در سال ۱۷۸۶، نقاش دربار سلطنتی اسپانیا شد. وی در سال ۱۷۹۳ به یک بیماری غیرقابل تشخیص مبتلا شد که به ناشنوایی اش انجامید. از آن زمان به بعد، وجهه تاریکتر و بدبینانه تری در آثار این هنرمند هویدا شد.
ناپلئون در سال ۱۸۰۷ فرماندهی ارتش فرانسه در جنگ با اسپانیا را برعهده گرفت و گویا در جریان آن جنگ در مادرید ماند و عمیقا تحت تاثیر وقایع آن زمان قرار گرفت. هرچند وی افکارش را علنا بیان نمی کرد، می توان آن را در آثار او مشاهده کرد.