شیراز - ایرنا- اهدای عضو پس از مرگ مغزی موضوعی است که در سال‌های اخیر جای خود را در فرهنگ عمومی جامعه ما باز کرده است ، متخصصان علوم پزشکی اکنون در شیراز به دنبال راهی برای اهدای کلیه‌ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه‌ها، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه پس از مرگ قلبی هستند و مقدمات این کار را در یک همایش علمی مطرح کردند.

نخستین همایش اهدای عضو از بیماران پس از مرگ قلبی با حضور جمعی از استادان برجسته پیوند، در سالن همایش های مرکز آموزشی پژوهشی و درمانی ابوعلی سینا شیراز برگزار شد.

دکتر سید علی ملک حسینی پدر پیوند کبد ایران در این همایش اظهار داشت : با توجه به اینکه تعداد بیماران که احتیاج به پیوند عضو دارند از تعداد اعضای اهدا شده از بیماران مرگ مغزی بیشتر می باشد ،متاسفانه تعدادی از بیماران لیست انتظار جان خود را از دست می دهند.جهت کاهش این تعداد،همگام با بعضی از کشورهای جهان این سمپوزیوم با حضور بزرگان پیوند عضو ،مسئولان اجرایی وزارت بهداشت ،درمان و آموزش پزشکی و اعضای تیم پیوند شیراز در بیمارستان ابوعلی سینا برگزار شد تا راه کارهای عملیاتی و اجرایی در این خصوص بررسی گردد.

ملک حسینی اضافه کرد: این نوع برداشت عضو در شیراز به صورت آزمایشی و موردی با حمایت وزارت بهداشت انجام خواهد شد و سپس بعد از مشخص شدن مشکلات احتمالی و ارایه راهکارهای بهینه ، در کل کشور عمومیت می یابد.

در این همایش همچنین ابتدا مباحث تئوریک برداشت عضو از بیماران مرگ قلبی توسط استاد ملک حسینی ،استاد نیک اقبالیان و دکتر شمسایی فرد مطرح و سپس راهکارها ی اجرایی آن در ایران با حضور دکتر شادنوش رییس مرکز مدیریت پیوند وبیماران خاص کشور و  دکتر دهقانی رییس اداره پیوند وزارت بهداشت و همچنین نماینده پزشکی قانونی و پزشکان طب اورژانس مورد بحث قرار گرفت.

انتقال اعضای یک فرد به فرد دیگر برای نجات زندگی یا بهبود کیفیت زندگی وی را اهدای عضو می گویند. اهدای عضو می تواند از افراد زنده در مورد کلیه و یا اهدای قسمتی از کبد یا ریه بزرگسالان به فرزندانشان یا از افراد مرگ مغزی و یا از افراد مرگ قلبی در شرایط خاص و با تجهیزات و تمهیدات ویژه انجام شود.

امروزه روشی به نام (Donation after Cardiac death) ، DCD یا اهدای عضو پس از مرگ قلبی نیز در برخی کشورها رایج شده   که بر اساس این تکنیک می توان برخی ارگان های افراد مرگ قلبی را نیز با تکنیک های خاص و رعایت برخی محدودیت ها اهدا کرد و پیوند زد.

 در ایران در سال ۱۳۱۴ خورشیدی نخستین پیوند قرنیه ، ۱۳۴۷ نخستین پیوند کلیه ، ۱۳۶۹ نخستین پیوند مغز استخوان ، ۱۳۷۲ نخستین پیوند قلب و کبد ، ۱۳۷۹ نخستین پیوند ریه ، ۱۳۸۵ خورشیدی: نخستین پیوند پانکراس و روده انجام شده است .

رشد علمی شیراز و شهرت مراکز علمی و پزشکی این شهر در کشور و در خاورمیانه در ۴۰ سال بعد از انقلاب ودر زمینه توسعه علوم پیوند بر کسی پوشیده نیست ، بسیاری از استادان سرشناس و برجسته کشور از جمله پروفسور مرحوم دکتر علی اصغر خدادوست بر این جایگاه شیراز و نقش آفرینی سید علی ملک حسینی صحه گذاشته اند.

انجام سالانه بیش از ۵۰۰ عمل موفقیت آمیز پیوند کبد در شیراز، آمار پیوند در این شهر را فراتر از برخی مجامع علمی معروف جهان از جمله مرکز پزشکی دانشگاه پیتزبورگ آمریکا قرار داده است.