به گزارش پایگاه خبری ساینس‌دیلی، این ژل در برگیرنده نوعی پپتید موسوم به TCP-۲۵ است. پپتیدها زنجیره‌های کوتاه اسیدهای آمینو هستند که به طور طبیعی در بدن ساخته می شوند و با نابودکردن باکتری‌های موجود در محل زخم مانع عفونت آن می‌شوند.
علاوه بر این پپتیدها مولکول‌های موسوم به lipopolysaccharides را که در دیواره سلولی باکتری‌ها یافت می‌شوند، غیرفعال می‌کنند. این مولکول‌ها عامل واکنش التهابی در بدن میزبان باکتری هستند و در صورتی که التهاب ناشی از فعالیت آن‌ها کنترل نشود، بهبود زخم به تاخیر می‌افتد.
در آزمایشات اولیه که روی موش‌ها و خوک‌ها انجام گرفت، ژل ترمیم‌کننده، ظرف ۲۴ ساعت التهاب زخم را کاهش داده و پس از آن در یک دوره سه تا چهار روزه موجب کاهش قابل توجه جمعیت باکتری‌های Staphylococcus aureus و Pseudomonas aeruginosa در محل زخم شد.
در حال حاضر محققان در تلاشند تا با همکاری یک استارتاپ سوئدی موسوم به in۲cure فناوری تولید این ژل ترمیم‌کننده را تجاری‌سازی کنند تا در آزمایشات بالینی روی بیماران دچار سوختگی مورد استفاده قرار گیرد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Translational Medicine منتشر شده است.