به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس، اکنون بسیاری از مبتلایان به دیابت از پمپ‌های انسولین استفاده می‌کنند. این پمپ‌ها هورمون مورد نیاز بیماران را تامین می‌کند اما به دلیل ایجاد فیبریل‌های (لخته‌های) انسولین، این پمپ‌ها در فواصل زمانی مشخصی جایگزین می‌شوند. فیبریل انسولین در حقیقت تارهایی است که طی یک یا دو روز و در نتیجه تجمیع ترکیبات انسولین به وجود می‌آیند و احتمال دارد به لخته تبدیل شوند.
بنابراین برای اجتناب از تشکیل فیبریل افراد مبتلا به دیابت باید پمپ‌های انسولین را هر ۲۴ تا ۷۲ ساعت عوض کنند تا ایمن بمانند. اما اکنون محققان انستیتو فلوری عصب‌شناسی و سلامت ذهنی در ملبورن با استفاده از دستاورد محققان ژاپنی روش نوینی ابداع کرده‌اند که در آن انسولین با مهندسی زرده تخم‌مرغ تولید می‌شود.
«اختر حسین» محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: استفاده از زرده تخم‌مرغ به عنوان یک منبع شکر در دانشگاه «اوزاکا» ژاپن ابداع شده است. ما با بررسی نتایج تحقیقات محققان ژاپنی، تاثیرات شیوه قرارگیری شیمیایی شکر در مولکول‌های انسولین را تحلیل کردیم. به این ترتیب روشی ابداع کردیم تا بدون اختلال در فرایند انسولین‌رسانی مشکل ایجاد فیبریل حل شود.
محققان محصول نهایی را «گلیکوسینولین» ( glycoinsulin ) نامیدند و اظهار داشتند که مطالعه آنها نه تنها نشان داد که گلیکوسینولین حتی در دما و غلظت بالا «فیبریل» تولید نمی‌کند بلکه نسبت به انسولین طبیعی در سرم انسان پایدارتر است. با توجه به این یافته‌ها می‌توان گلیکوسینولین را جایگزین مناسبی برای استفاده در پمپ‌های انسولین به حساب آورد که عمر طولانی‌تری نسبت به انسولین معمولی دارد.
محققان معتقدند اگر ماندگاری انسولین از ۲ به ۶ روز افزایش یابد، احتمالا در هزینه‌های درمانی مبتلایان به دیابت صرفه‌جویی می‌شود. هرچند نتایج اولیه رضایت‌بخش است، اما محققان خاطرنشان کردند که باید فعالیت‌های بیشتری انجام شود.