دستورالعمل منتشر شده توسط کمیته بین المللی المپیک مرتبط با رفتارهای اعتراضی ورزشکاران حاوی جزئیات اعمال و رفتارهایی است که شرکت کنندگان در المپیک از انجام آنها منع هستند.
مطابق قانون شماره ۵۰ دستورالعمل مذکور، ورزشکاران حق ارائه اظهارنظرهای سیاسی را مشابه آنچه «تامی اسمیت» و «جان کارلوس» در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی مطرح کردند، ندارند؛ اعتراض موسوم به «قدرت سیاه» که از سوی این ۲ ورزشکار انجام شد، تصویر نمادین المپیک آن سال بود.
«کِرستی کاونتری» رییس کمیته ورزشکاران IOC گفت: ما به شفافیت نیاز داشتیم و آنها (ورزشکاران) نیاز خواستار شفافیت در مورد قوانین بودند. اکثر ورزشکاران نسبت به اهمیت احترام متقابل به یکدیگر، اتفاق نظر دارند.
ورزشکارانی که قوانین مرتبط با اعتراض را نقض کنند، از سوی سه مرجع در معرض تنبیه انضباطی قرار خواهند گرفت؛ کمیته بین المللی المپیک، نهاد بین المللی اداره کننده ورزشی که آنان در آن شاغل هستند و همچنین نهاد یا فدراسیون ملی خود.
با وجود قوانین تصریح شده، ورزشکاران مجازند که عقاید سیاسی خود را در جریان نشست‌های مطبوعایت، جلسات تیمی یا در فضای مجازی ابراز کنند.
«توماس باخ» رییس کمیته بین المللی المپیک نیز گفت: ماموریت بازی‌های المپیک اتحاد است نه تفرقه افکنی. المپیک تنها رویداد جهانی است که مردم سرتاسر دنیا را در رقابتی صلح‌آمیز در کنار یکدیگر جمع می‌کند. از آنها (ورزشکاران و سیاستمداران) می‌خواهم تا به این ماموریت احترام بگذارند. به منظور رسیدن به این هدف باید از لحاظ جهت‌گیری سیاسی بی‌طرف باشیم. در غیر این صورت کار به تفرقه و تحریم می‌رسد. از آنها تقاضا می‌کنم با استفاده نکردن از المپیک به عنوان صحنه تحقق اهداف سیاسی خود، به بی‌طرفی سیاسی این رویداد احترام بگذارند.