تیم فوتبال امید ایران در چارچوب مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا و انتخابی المپیک ۲۰۲۰ توکیو بعد از انجام ۲ بازی موفق به کسب تنها یک امتیاز شده و هم‌اکنون در آستانه حذف از مرحله گروهی قرار دارد. شاگردان حمید استیلی نمایش قابل قبولی در برابر ازبکستان داشتند و به تساوی یک بر یک دست یافتند. اما در گام دوم تیم امید ایران نتوانست انتظارها را برآورده کند و با نتیجه ۲ بر یک مقابل کره جنوبی شکست خورد تا شرایطش برای صعود به دور بعدی بسیار پیچیده باشد. حالا ما تنها در شرایطی راهی دور دوم می‌شویم که چین را با تفاضل گل بالا شکست دهیم و امیدوار به باخت ازبکستان در جدال با کره از پیش صعود کرده باشیم. اتفاقی که رخ دادن آن بسیار بعید است.
ایران مانند ۲ دوره قبلی حضور خود در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا نیز در دیدار دوم خود شکست خورد. در سال ۲۰۱۳ با یک گل مغلوب استرالیا شدیم؛ در سال ۲۰۱۶ با حساب ۲ بر یک در برابر قطر شکست خوردیم و حالا این اتفاق در برابر کره تکرار شد. جالب این است که شرایط کنونی تیم امید شبیه به شرایط تیم ۲۰۱۳ تحت هدایت هومن افاضلی است. ما با یک امتیاز باید به استقبال دیدار سوم و جدال با تیم قعرنشین برویم و ۲ تیم نخست هم مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند. در آن سال ما توانستیم کویت را شکست دهیم اما تیمی که می‌خواستیم بلغزد (ژاپن)، توانست از سد استرالیای از پیش صعود کرده بگذرد و به مرحله بعدی برسد.
اما چرا تیم امید نتوانست در دیدار برابر کره جنوبی نمایش خوبی داشته باشد؟
همچنان گل می‌زنیم و گل می‌خوریم
با حمید استیلی ۶ دیدار تدارکاتی داشتیم که ماحصل آن یک برد، سه تساوی و ۲ باخت بود. در همه این مسابقات دروازه ما باز شد و کلین‌شیتی نداشتیم. در سوی مقابل در همه رقابت‌ها توانستیم به تیم‌های دیگر گل بزنیم. مساله‌ای که پیش از اعزام هم به آن اشاره شد اما تا اینجای کار کادر فنی نتوانسته چاره‌ای برای آن بیاندیشد. تیم ما نفرات لازم برای گلزنی به رقبا را دارد اما در ساختار دفاعی دچار مشکل است و این نقص همچنان هم وجود دارد. باید توجه داشته باشیم که وقتی صحبت از ساختار دفاعی می‌شود، منظور تنها مدافعان تیم نیستند و دفاع تیمی مدنظر است.
بازنده نیمه اول، برنده نیمه دوم و تداعی ضرب المثل نوش‌دارو...
در هر ۲ مسابقه پیشین، ما در نیمه‌های اول گل خوردیم و در نیمه‌های دوم موفق به گلزنی شدیم. دلایل متعددی ممکن است در این مساله دخیل باشد اما عدم تمرکز و شاید آنالیز پیش از مسابقه نه چندان جالب در رقم خوردن این اتفاق تاثیر داشته است. در سوی مقابل در ۴۵ دقیقه دوم همیشه بهتر کار کرده‌ایم و به عنوان برنده از زمین خارج شدیم. این نشان می‌دهد نسبت به اتفاقات درون زمین، کادر فنی واکنش مثبتی داشته است. اما در عمل این واکنش‌ها کافی نبوده و پنج امتیاز از کف تیم امید رفته است.
استرس و ترس در ساق پای بازیکنان؛ روانشناس چه می‌کند؟
موضوع مشهود در این ۲ مسابقه، استرس بازیکنان تیم امید بوده است. بازیکنانی که تقریبا همگی‌شان در تیم‌های باشگاهی خود وضعیت خوبی دارند و جزو نفرات اصلی به حساب می‌آیند. بعضی از آنها یا لژیونر هستند و یا سابقه لژیونر بودن را داشته‌اند. اما چه اتفاقی رخ می‌دهد که بازیکن تیم واراژدین کرواسی و ستاره سابق شهرخودرو نمی‌تواند یک توپ ساده را کنترل کند؟ سندرمی که خیلی از بازیکنان ما دچارش شده بودند. چند موقعیت ۱۰۰ درصد در دیدار برابر ازبکستان و حتی کره به خاطر بی‌دقتی باورنکردنی مهاجمان تیم از دست رفت. علی شجاعی به جای باز کردن دروازه نیمه خالی، توپ را از خط عرضی به بیرون می‌فرستد. محمد محبی، نورچشمی مارک ویلموتس و عصای دست قلعه‌نویی در بازی اول تک به تک از دست می‌دهد و در دیدار دوم در دقیقه ۴۰ تعویض می‌شود. اینها مسائلی است که باید بررسی شود. این بازیکنان کیفیت خود را پیش از این نشان دادند ولی حالا چه اتفاقی رخ می‌دهد که اینگونه به مشکل می‌خورند؟ به نظر می‌رسید با حضور روانشناس در کنار تیم این مشکلات به وجود نیاید اما اصلا اینطور نشد. ترس و اضطراب در ساق پای بازیکنان به وضوح در ۱۸۰ دقیقه اخیر دیده شد و نتیجه‌اش هم...
بازنده میانه میدان
در دیدار برابر کره جنوبی ما بازنده اکثر تقابل‌های میانه میدان بودیم. کره‌ای‌ها با برتری عددی همه چیز را در نیمه نخست به خود اختصاص دادند. هافبک‌های ما اما کاملا نظاره‌گر ماجرا بودند. ۲ بار اجازه دادیم تا از پشت محوطه به سمت دروازه شوت زده شود و هر ۲ توپ وارد دروازه شد. رضا دهقانی، محمد مهدی مهدی‌خانی و رضا شکاری نتوانستند در نیمه نخست انتظارات را برآورده کنند. مهدی‌خانی در این جام در پست جدید به بازی گرفته شده و اصلا نتوانسته آن بازیکنی باشد که توقع می‌رفت. شکاری نیز برعکس نیمه دوم خیلی خوبی که داشت و به دروازه حریف نزدیک شده بود؛ در ۴۵ دقیقه اول پر اشتباه بود و تحت تاثیر هافبک‌های کره. روی گل اول اشتباه فردی او در ارسال یک پاس ساده منجر به گل تیم حریف شد.
نبود معراج اسماعیلی
نبود معراج اسماعیلی در دیدار اول نه، اما در دیدار دوم به چشم آمد. فرعباسی علی‌رغم یک واکنش خوب در برابر کره، روی هر ۲ گل مقصر بود. شوت بازیکن کره روی گل اول در حدی نبود که او بخواهد توپ را ۲ضرب دفع کند و اگر هم در این حد بود نمی‌بایست دفع توپ این گلر مسجدسلیمانی به آن سمت می‌بود. معمولا دروازه‌بان‌ها برای جلوگیری از استفاده تیم حریف از توپ برگشتی، توپ را به سمت کناره‌ها دفع می کنند. اتفاقی که رخ نداد و گل تیم حریف از روی یک ضربه ریباند به ثمر رسید. روی گل دوم نیز اگر از زاویه پشت دروازه به آن نگاه کنید متوجه می‌شوید که فرعباسی در میانه دروازه نایستاده است. او متمایل به سمت راست خود شده و وقتی ضربه به سمت چپش زده می‌شود یک گام کم می‌آورد و توپ به تورش می‌چسبد. شاید اگر اسماعیلی در این دیدار حضور داشت اتفاقات بهتری رخ می‌داد. گلر ۱۹ ساله تیم ذوب‌آهن که به خاطر مصدومیت، نتوانسته در این جام برای حمید استیلی بازی کند.
پست‌های غیر تخصصی
درباره پست‌های غیرتخصصی در رسانه‌ها زیاد صحبت شده است. اینکه نبود نورافکن در میانه میدان کاملا محسوس است. بازیکنی که بتواند بجنگد و در عین حال شم گلزنی بالایی نیز داشته باشد. حضور او در کنار شکاری، زوج فوق‌العاده‌ای را می‌توانست بسازد. از طرفی دعوت نشدن عارف غلامی، حسابی قلب دفاع تیم امید را خلوت کرده است. گزینه‌های جانشین گویا آنچنان جالب توجه نبوده‌اند که کادر فنی تصمیم به استفاده از نورافکن در پست دفاع مرکزی گرفت. از مهدی خانی هم صحبت شد. محبی نیز در پست اصلی خود که وینگر است در دیدار دوم استفاده نشد. او به نوعی در تیم استیلی سرگردان است و این از نحوه کار او مشخص است. قائدی در استقلال اگر مهاجم مرکزی بازی می‌کند و جواب می‌دهد به این دلیل است که یک مهاجم بلند بالا و مکمل چون دیاباته در کنارش قرار دارد. این بازیکن ریزجثه نمی‌تواند به تنهایی نقش یک مهاجم نوک را بازی کند. آن هم در شرایطی که حربه اصلی گلزنی تیم امید ارسال‌های بلند است و تیم حریف بقیه منافذ را بسته است.
خستگی برخی از بازیکنان؛ نیمکت ما قوی نبود؟
کره با هفت تغییر به مصاف ایران آمد. کیم هاک بوم، سرمربی کره اشاره داشت که هر ۲۳ بازیکنش توانایی بازی کردن دارند و آماده هستند. در ایران چطور؟ ما با یک تغییر به میدان آمدیم. گرما و رطوبت بالای هوای سونگلا به خودی خود انرژی بازیکنان را تحلیل می‌برد چه برسد به اینکه در ۷۲ ساعت ۲ بازی سخت هم بخواهید انجام دهید. ای کاش از مهره‌هایی چون محمدرضا آزادی، مهران درخشان‌مهر، امیر روستایی، امیرحسین حسین‌زاده، رضا جبیره و ... از ابتدا استفاده می‌شد تا نفرات دیگر بتوانند قدری خود را بازیابی کنند. اتفاقی که رخ نداد و بازیکنان ما خیلی زود خسته شدند و تحلیل رفتند.
چین را ببرید
باید منطقی باشیم. شانس بسیار کمی برای صعود داریم. اما دلیل نمی‌شود که برای برد مقابل چین به میدان نرویم. می‌توان به این مسابقه، دیداری حیثیتی لقب داد. دیداری که شاید مقدمه‌ای باشد برای خلق یک معجزه. سرنوشت در دست خودمان نیست اما هر اتفاقی ممکن است رخ بدهد. چین ۲ بازی را باخته و هیچ گلی هم نزده است. آنها مقابل ازبکستان نتواستند کاری از پیش ببرند و نزدیکی رقابتشان با کره هم به خاطر خاصیت‌های اولین بازی تورنمنت و همچنین شباهت شیوه بازی‌شان به تیم حریف بود وگرنه در قواره‌ای نیستند که بخواهند کار بزرگی انجام بدهند. با این حال آنها نیز با توجه به قطعی شدن حذفشان برای اعاده حیثیت و با تغییرات فراوان به میدان می‌آیند. کادر فنی تیم امید نیز بدون شک تغییراتی را در ترکیب به وجود خواهد آورد. ای کاش با توجه به ضعف خط حمله چین، نورافکن یک خط جلو بیاید و در فاز هجومی تغییرات نفری به وجود بیاید. چین در عمق مشکل دارد و کانال‌های زیادی را در اختیار تیم حریف قرار می‌دهد. مدافعین کناری این تیم هم به راحتی دور می‌خورند و می‌شود با اتکا به سرعت بالای وینگرها از این ناحیه به آنها ضربه بزنیم. البته این نکته نباید فراموش شود که بازیکنان برای زدن گل اول به تیم حریف نباید عجول باشند. ما روی کاغذ برای صعود شانس داریم پس باید بجنگیم. تیم امید ایران در ۲ حضور قبلی خود در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا همواره در دیدار سوم برنده بوده است. در سال ۲۰۱۳ با نتیجه ۳ بر یک از سد کویت گذشتیم و سه سال بعد با محمد خاکپور موفق شدیم همین چین را با نتیجه سه بر ۲ شکست دهیم و به مرحله بعدی راه پیدا کنیم.