تا زمان انتخاب سرمربی جدید تیم ملی فوتبال ایران فاصله‌ای نداریم. «علی دایی» نزدیک‌ترین گزینه ممکن است و حتی برخی بر این باورند که انتخاب او قطعی شده و فقط اعلام رسمی نشده است. با این حال تا زمان رسمی نشدن این انتخاب، منطقی است که برای دیگر گزینه‌ها شانس قائل باشیم؛ ولو اندک و با درصدی نزدیک به صفر.
«امیر قلعه‌نویی» دیگر گزینه ایرانی مطرح شده است و مسوولان فدراسیون از یک گزینه خارجی نیز نام می‌برند. کسی که نامش «جیووانی دی بیاسی» سرمربی ایتالیایی و ۶۳ ساله که فوتبالیست بزرگی نبود و در عرصه مربیگری نیز هیچ‌وقت به تیم‌های بزرگ نرفت اما گاهی در تیم‌های کوچک، توانست کارهای بزرگی را انجام بدهد.
«جیووانی دی بیاسی» متولد سارمده ایتالیا است. او در زمان بازیگری در پست هافبک به میدان می‌رفت. بزرگترین باشگاه او اینترمیلان بود ولی هیچ‌وقت برای این تیم در لیگ ایتالیا به میدان نرفت. پنج سال در برشیا توپ زد که تنها یک سال آن در سطح اول فوتبال ایتالیا بود. نهایتا نیز در سری D فوتبال را کنار گذاشت.
دی بیاسی چه در دوران بازیگری و چه در دوران مربیگری تیم‌های زیادی را عوض کرد. او عادت به شروع کردن از صفر دارد و به نوعی در نجات دادن تیم‌ها تبحر دارد. جیانی در دوران بازیگری ایتالیا را ترک نکرد ولی در دوران مربیگری ۲ بار راهی اسپانیا شد و یک بار نیز در عرصه ملی شانس خود را امتحان کرد و در آلبانی به موفقیت تاریخی رسید.
دی بیاسی کار مربیگری را در یک تیم دسته چهارمی شروع کرد. سپس در ویچنزا، واستسه، کارپی، کوسنزا، اسپال، مودنا، برشیا، تورینو (سه مقطع)، لوانته، اودینزه، تیم ملی آلبانی و آلاوز مشغول شد و حالا حدود ۲ سال و ۲ ماه است که تیمی ندارد. دی بیاسی به طور میانگین در هر تیم ۱.۴ سال مربیگری کرده است.
تنها فعالیت ملی او در آلبانی بود. در سال ۲۰۱۱ سرمربی این تیم شد و حدود ۶ سال روی نیمکت آنها نشست. برای اولین بار آلبانی را به یورو رساند و تیمش علی‌رغم نمایش آبرومندانه با چهار امتیاز سوم شد و صعود نکرد. آنها ۲ برد تاریخی در راه یورو مقابل پرتغال و فرانسه داشتند و دی بیاسی باعث جدایی «پائولو بنتو» از پرتغال شد. او نشان افتخار از رییس جمهور آلبانی دارد و سیتیزن این کشور محسوب می‌شود.
دی بیاسی در ۲ حضور خود در لالیگای اسپانیا به توفیق چندانی نرسید اما یک بار بارسای تحت هدایت «فرانک رایکارد» را شکست داد. آخرین تیمش هم آلاوز بود. این تیم را در رده آخر تحویل گرفت و در رده آخر هم تحویل داد. در این دوره به رئالِ زیدان نیز با نتیجه ۲ بر صفر باخت.
از موفقیت‌های دیگر این سرمربی می‌توان به چند مورد اشاره کرد. او مودنا را در سری C تحویل گرفت و در سری A رساند و آنها را سیزدهم کرد. جایزه نیمکت نقره‌ای را نیز دریافت کرد و چند سال بعد و پس از درخشش در آلبانی جایزه طلایی آن را نیز مال خود کرد. دی بیاسی، تورینو را نیز در سال ۲۰۰۵ به سری A آورد. چند سال بعد مجددا به تورینو برگشت و این تیم را در پنج هفته پایانی از سقوط به سری B نجات داد.
درباره این سرمربی گفتنی‌های زیادی وجود دارد اما در کارنامه نه چندان بزرگش می‌توان کارهای بزرگی را مشاهده کرد. او به نوعی در مواقع دشوار و در تیم‌های نه چندان مدعی عملکرد بهتری داشته است. حال باید دید با فرض نزدیک به محال او را بر روی نیمکت تیم ملی ایران خواهیم دید یا خیر؟ جالب است که دی بیاسی در سال ۲۰۱۲ به عنوان سرمربی آلبانی موفق به شکست تیم ملی ایران با هدایت «کارلوس کی‌روش» شد.