ورود به نیم سال دوم هر سال مصادف با گرم شدن تنور جشنواره‌های هنری است که مهمترین آنها را رویدادهای آمیخته با نام فجر تشکیل می دهد. جشنواره های بین‌المللی تئاتر، فیلم، موسیقی و جشنواره ملی تجسمی فجر نه تنها به عنوان ویترین فعالیت های هنری کشورمان شناخته می شود، که ترسیم کننده فعالیت یک سال آتی هنرمندان عرصه های مختلف ایران زمین نیز هست. اما دی سال جاری با سلسله حوادث تلخی چون ترور ناجوانمردانه سردار شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی به دست نیروهای آمریکایی در خاک عراق بود که جامعه ایران را در بُهتی عظیم فرو برد. هنوز سایه تلخ این اتفاق بر آسمان ایران بود که از دست دادن تعدادی از هموطنان در پرواز بوئینگ ۷۳۷ هواپیمایی اکراین و بعد سیل جنوب شرقی ایران در استان سیستان و بلوچستان، غم و سوگ را به دم و بازدم ایران و ایرانی سنجاق کرد.
در چنین لحظات و روزهایی، هنرمندان نیز مانند آحاد افراد جامعه سوگوار این اتفاقات غمبار بزرگ بودند که در این میان زمزمه انصراف و تنها گذاشتن قافله همراهان و همکاران عرصه سینما با انصراف مسعود کیمیایی از جشنواره فیلم فجر، باعث شد تعدادی دیگر از هنرمندان عرصه‌های مختلف با هدف همراهی در این سوگ دم از انصراف و پیاده شدن از قطار جشنواره‌های ملی و بین‌المللی فجر زدند. در عرصه تئاتر نیز تعدادی از هنرمندان نمایش کشور در فضای مجازی و نه به شکل رسمی از انصراف و عذر غیبت شان در جشنواره خبر دادند؛ اما نادر برهانی‌مرند دبیر سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر با انتشار دو نامه و فراخوان هنرمندان به اتحاد و همدلی تحت پویشی با تیتر تئاتر؛ هنر همدلی و اتحاد و برگزاری نشست با هنرمندان، بهترین مسیر برای بازتاب همسویی و همدردی هنرمندان با مصائب پیش آمده در جشنواره و تکریم سیل مخاطبان این رویداد دانست. اتفاقی که کارگر افتاد و شاهد بازگشت اغلب هنرمندان به قطار جشنواره بودیم.
کوروش زارعی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: با مرور فعالیت هنرمندان در تاریخ معاصر کشورمان بسیاری از جلوه‌های همراهی و همگامی آنها را با رفتارهای عموم افراد جامعه به وضوح می توانیم مشاهده کنیم.
تاثیر هنر و هنرمندان بر تقویت روحیه همدلی و اتحاد عموم افراد جامعه را حتی در سال‌های پیش از انقلاب و در مسیر حرکت قیام و انقلاب مردم نیز به وضوح شاهد بودیم.
وی ادامه داد: در مسیر پیروزی انقلاب و طی دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی که شاهد شکل‌گیری جریان اعتراضی مردم علیه رژیم ستمشاهی بودیم به دلیل دستگاه خفقان و فشارهای عوامل سرکوب قیام مردم علیه رژیم شاهنشاهی در دوران پهلوی، گروه‌های نمایشی با اجرای نمایش‌های میدانی و خیابانی تلاش می‌کردند تا بیانیه‌ها، شب‌نامه‌ها و یا ساعت و محل تظاهرات مردمی را به واسطه این هنر به گوش آنها برسانند. چرا که در آن زمان وسایل ارتباط جمعی مانند امروز گسترده نبود و نقش هنرمندان در این میان بسیار حائز اهمیت بود.
به گفته زارعی بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و وقوع جنگ تحمیلی بار دیگر این هنرمندان به ویژه فعالان عرصه نمایش بودند که دوشادوش رزمندگان برای تقویت روحیه رزمندگان اسلام از یک سو و تلاش برای اتحاد و تقویت روحیه همدلی و همگرایی آنها در راه مبارزه با رژیم بعث، جان خود را در کف دست گذاشتند و به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شدند. بسیاری از شهدای حوزه تئاتر در جریان دفاع مقدس نیز از جمله همین هنرمندانی بودند که در خط مقدم دوشادوش رزمندگان این بار در جبهه‌ای فرهنگی تلاش می کردند.
هنرمندان چشم بینا و گوش شنوای عموم افراد جامعه به شمار می روند. بسیاری از فراز و فرودها، آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی با دید تیزبین هنرمندان رصد می‌شود و به واسطه فعالیت‌های هنری در تمامی شاخه ها از جمله تئاتر شاهد تولید آثاری هستیم که از یک سو واکنش هنرمندان به آسیب‌های موجود را بازتاب می‌دهد و از سوی دیگر مطالبه مردم برای بیان دغدغه‌ها و مسائلی است که آنها به عنوان مشکلات خود بر می‌شمارند. در این زمینه هنر می‌تواند علاوه بر التیام روح، روان و فکر افراد آسیب دیده در اجتماع، تلاش کند تا با نگاهی زیبایی شناسانه و بیانی لطیف به التیام آسیب‌ها و زخم‌های ناشی از آن در جامعه و بین مردم بپردازد.
مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تصریح کرد: تاثیرگذاری و تاثیرپذیری جامعه هنرمندان بر عموم مردم از یک سو و از سوی دیگر پذیرش زبان هنر به عنوان زبانی فراگیر در ارتباط با افراد جامعه به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای جریان‌سازی فرهنگی و توسعه تعاملات اجتماعی با واسطه فعالیت هنرمندان شناخته می‌شود. در این میان تشویق مردم به اتحاد و شورآفرینی در زمینه همدلی و همگرایی از مهمترین رسالت‌های هنرمندان است که خوشبختانه در بالاترین سطح همواره در بین فعالان فرهنگی و هنری کشورمان شاهد آن بوده‌ایم.