«قاسم محبعلی» در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایرنا، درباره هجمه صورت گرفته علیه محمدجواد ظریف در پی تحریف صحبت‌های او در گفت‌وگو با نشریه اشپیگل از سوی دونالد ترامپ گفت: افراطیون و کسانی که خواهان عادی‌سازی و تعامل ایران با دنیا نیستند، هم در دوران مذاکرات هسته‌ای و هم در دوران پس از برجام به ظریف حمله کرده و هجمه‌هایی را علیه او وارد کرده بودند بنابراین هجمه‌های وارد شده به وزیر امور خارجه بی‌سابقه و جدید نیست.
وی با بیان اینکه ظریف دیپلمات است و گروه‌های مختلف باید متوجه جایگاه وزیر امور خارجه به عنوان بلندگوی نظام در عرصه بین‌المللی باشند، اظهار داشت: ظریف یک دیپلمات است و یک دیپلمات نباید شعاری حرف زده، بیانیه سیاسی بخواند و از قطعیت سخن بگوید. صحبت‌های ظریف هم در گفت‌وگو با اشپیگل به گونه‌ای بود که او توپ مذاکره با آمریکا را به زمین ایالات متحده انداخت.
صحبت‌های ظریف در گفت‌وگو با اشپیگل نفی مذاکره با آمریکا بود
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی ادامه داد: ظریف در مصاحبه خود هر چند مذاکره را رد نکرد و درب دیپلماسی را باز گذاشت اما به نوعی این صحبت‌ها نفی مذاکره هم بود و نه دعوت به مذاکره. او پیش‌شرطی را برای مذاکره با آمریکا مطرح کرد که انجام آن از سوی ترامپ تقریبا نشدنی و محال است.
محبعلی با یادآوری این مطلب که آمریکا نه تحریم‌ها را لغو می‌کند و نه دست از سیاست فشار حداکثری علیه ایران برمی‌دارد، تصریح کرد: ظریف در گفت‌وگو با اشپیگل ژست آماده گفت‌وگو بودن را گرفت و میان ژست و عمل تفاوت وجود دارد. آمریکایی‌ها نیز همین کار می‌کنند؛ از یک‌سو خود را موافق گفت‌وگو و آشتی معرفی می‌کنند اما از طرف دیگر، به تحریم‌ها افزوده و حداکثر فشار را به ایران وارد می‌کنند.
برخی از گروه‌ها کشور را به سمت تنش هل می‌دهند
وی ادامه داد: ظریف هم با لحنی مثبت انجام هر گونه مذاکره‌ای را منتفی ندانست که لحنی دیپلماتیک بود تا این گونه توپ در زمین ایران نباشد و هزینه‌ای هم برای کشور به همراه نداشته باشد.
این دیپلمات پیشین با تاکید بر اینکه برخی از گروه‌ها و جریان‌ها به جای کمک به دولت برای پیشبرد سیاست هوشمندانه، کشور را به سمت تنش هل می‌دهند، خاطرنشان کرد: آنها چنان هزینه یک امر را بی‌جهت بالا می‌برند که در گاهی مواقع، وزارت امور خارجه مجبور به سکوت و در برخی از موارد، همراهی می‌شود که این مسئله درست نیست.
محبعلی با اشاره به برخی اظهارنظرهای افراطی ابراز داشت: تبدیل کردن همه کشورها علیه خود و تبدیل کردن دوستان به دشمنان سیاست هوشمندانه‌ای نیست. اینکه فردی دائما صحبت‌هایی را مطرح می‌کند که به سود کشور نیست و سفیر یک کشوری را تهدید به تکه تکه کردن می‌کند، بازی کردن در زمین آمریکا است. در واقع این گفتارها و آن سیاست‌ها در راستای فشار حداکثری آمریکا و تلاش برای منزوی ساختن ایران و برگرداندن تحریم‌ها و اجماع جهانی است.
وی با تاکید بر لزوم در پیش گرفتن سیاست هوشمندانه در عرصه دیپلماسی از سوی ایران بیان کرد: ایران باید برای هر کشور یک سیاست و برنامه مستقلانه داشته باشد؛ به این شکل که نسبت به یک یا تعدادی کشور رویکرد تند و با برخی رویکرد همدلی و همراه با تعامل داشته باشد. نه همه را دوست و نه همه را دشمن بداند. روابطش را با کشورها براساس منافع ملی تنظیم و در چارچوب مصالح مردم و کشور با طرف‌های مختلف حتی آنهایی را هم که دشمن می‌دانیم، وارد گفت‌وگو شود.
دخیل کردن مسائل جناحی در سیاست خارجی سم مهلک و کشنده است
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی دخیل کردن مسائل سیاست داخلی، جناحی و گروهی را برای سیاست خارجی سم مهلک و کشنده خواند و یادآور شد: نمونه دخیل کردن مسائل جناحی و گروهی در عرصه دیپلماتیک را در آمریکا شاهد هستید که ترامپ توافقات و اقداماتی که در زمان اوباما انجام شده بود را نفی کرد و از آنها خارج شد که از جمله می‌توان به برجام اشاره کرد. حال اگر ما بخواهیم مانند او عمل کنیم، چه تفاوتی با او داریم؟
محبعلی با بیان اینکه کشاندن سیاست خارجی به مسائل جناحی و حزبی کمکی به منافع ملی نمی‌کند، عنوان کرد: عمدتا این حملات و هجمه‌ها با توجه به نزدیک بودن ایام انتخابات مجلس شدت می‌گیرد در حالی که انتخابات تمام می‌شود اما این حملات و هجمه‌ها می‌تواند آثار عمیقی برجا گذاشته و برای منافع ملی مفید نباشد.
اگر قرار است با دنیا سر جنگ داشته باشیم، عنوان وزارت خارجه، وزارت جنگ شود
وی افزود: آمریکا هم خواهان این مسئله است که میان تصمیم‌گیران و طرف‌های ذینفع در کشور دعوا و مناقشه وجود داشته باشد تا زمان و توانی برای خنثی کردن برنامه‌های آنها نداشته باشند. در واقع این آشفتگی به پیشبرد برنامه‌های آنها کمک می‌کند.
این دیپلمات پیشین با یادآوری مجدد بر این مطلب که ظریف یک دیپلمات است و نباید او را وارد مناقشات داخلی کرد همانطور نیز که وزیر امور خارجه نباید وارد مسائل سیاست داخلی شود، گفت: وظیفه یک دیپلمات و در راس آن، وزیر امور خارجه گفت‌وگو کردن و مذاکره است و نه جنگیدن. اگر قرار است ما با دنیا سر جنگ داشته باشیم، باید عنوان وزارت امور خارجه را به وزارت جنگ تغییر داده و یک فرد نظامی در راس آن قرار گیرد.