ارسیا تقوا در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، اظهارداشت: فردی که به اختلال شخصیت وابسته مبتلا است به دلیل عدم تعادل روحی و روانی در واقع فقط می‌خواهد نیازهای عاطفی و جسمی خود را بوسیله دیگران برطرف کند و چنانچه به خواسته‌های خود نرسد، احساس اضطراب و ناامنی می‌کند و به مرور ضمن از دست دادن اعتماد به نفس، ممکن است رفتارهای خاصی از خود نشان دهد.
وی گفت: فرد وابسته، بیشتر حق را به دیگران می‌دهد، به آرامی صحبت می کند، اجازه می‌دهد دیگران حرف او را قطع کنند، به نحوی صحبت می‌کند که دیگران را نرنجاند و چنانچه احساس کند سخنانش دیگران را آزار می دهد، سریعا موضوع مورد بحث را عوض می‌کند.
این متخصص روان‌درمانگر با بیان اینکه معذرت خواهی زیاد از دیگر ویژگی های خاص مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته است، افزود: این افراد ممکن است به جهت مشکلات زندگی مشترک برای زوج درمانی مراجعه کنند. فرد وابسته بعلت نیاز مداوم برای تایید و حمایت همسر، گاها او را کلافه کرده و ممکن است منجر به اختلاف و مشاجره بین آنها شود. از طرفی برخی مواقع همسر فرد بیمار، او را بیش از حد مورد حمایت قرار داده و حتی به جای آن تصمیم می گیرد که در اینصورت نیز وابستگی بیمار تشدید می شود.
تقوا تصریح کرد: فرد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته همواره با دیگران موافق است و در عین حال با خصوصیاتی از قبیل فروتن، مطیع، توافق پذیر و خوش مشرب افراطی ممکن است ظاهر شود. این فرد چنانچه والد یا همسر سلطه جو داشته باشد، به سبب آنکه توانایی اعتراض به بدرفتاری را ندارد ، امکان سوءاستفاده از آن بالاست. ادامه این رفتار به مرور بر وابستگی فرد بیمار خواهد افزود.
ادامه رابطه با فرد وابسته
این روانشناس بالینی افزود: مشاوره یک متخصص روان‌درمانگر به فرد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته می‌تواند در شکل گیری مهارت های لازم برای یک رابطه سالم موثر واقع شود. قطعا باید با تعیین حد و مرزهای معتدل و قاطعانه و دادن اعتماد به نفس و تقویت لازم، فرد وابسته را به سمت اتخاذ تصمیم درست در زندگی، سوق داد.
تقوا با بیان اینکه همواره روحیه فرد وابسته بسیار آسیب پذیرتر است و در مواجهه با ترک شدن دچار فشار روانی شدید می‌شود، اظهارداشت: مناسبترین رفتار برای جدایی با این فرد یا افراد، بهتر آن است که با برنامه ریزی دقیق و هدایت فرد وابسته در مسیر استقلال فکری و عمل انجام پذیرد.
وی تصریح کرد: فرد وابسته در مواجهه با جدایی یا فراغ دچار فشار روانی و از نظر عاطفی پریشان حال می شود و از این رو اطرافیان به دنبال کمک به بهبود آن هستند اما باید به خاطر داشت که قرار نیست درمانگر اینگونه فرد یا افراد باشید.
این روان‌درمانگر افزود: قطع رابطه با مبتلایان به این اختلال بسیار دردناک است و امکان دارد دچار عذاب وجدان شوید و خود را سنگ دل بدانید، ولی در مواقعی چنین نیست و فقط به رابطه ناسالم و معیوب با فردی پایان داده اید که نمی تواند شریک خوبی برای ادامه زندگی باشد.
راهکار درمان
وی گفت: دنیای اجتماعی فرد دارای اختلال وابسته بسیار محدود است و دوستان صمیمی کمی دارد. تحقیقات نشان داده که هرچه شبکه حمایت اجتماعی این بیماران گسترش یابد، خوشحالی و سلامت روانی آنها بیشتر خواهد شد. بنابراین اگر فرد دارای اختلال شخصیت وابسته بتواند شبکه حمایتی و روابط اجتماعی خود را گسترش دهد اتکای او به دیگران کمتر و اعتماد به نفس آنها بیشتر می شود.
این روانشناس بالینی توصیه کرد: باید از هر فرصتی برای شکل دهی و تقویت احساس کفایت، ارزشمندی و شایستگی و بالا بردن روحیه اعتماد به نفس فرد بیمار استفاده کرد چراکه تقویت این موارد همواره بازدهی بهتری نسبت به سرزنش، تحقیر و تهدید به ترک و یا جدایی از آن، دارد.