علی باقرزاده فاروجی روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه درباره آموزش زبان مادری در مدارس اظهار داشت: اصل ۱۵ قانون اساسی درباره زبان آموزش کشور دو بخش دارد، بخش اول به این موضوع برمی‌گردد که زبان فارسی زبان رسمی کشور است و یادگیری این زبان جزو حقوق همه شهروندان محسوب می‌شود.
وی افزود: آموزش دروس به زبان فارسی در مناطق دوزبانه یک موضوع اساسی است؛ زیرا افرادی که زبان مادری آنها با زبان فارسی متفاوت است، باید فارسی یعنی زبان رسمی کشور را بلد باشند.
توجه به زبان محلی در حوزه ادبیات بومی
رییس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: بخش دیگر قانون اساسی به ادبیات زبان مادری اشاره می کند که باید در مدارس تدریس شود، ادبیات زبان مادری باید در قصه‌ها، داستان‌ها و هر آن چیزی که به حوزه ادبیات مربوط می‌شود، بکارگرفته شود.باقرزاده با اشاره به اینکه در کشور آموزش به زبان مادری وجود ندارد، عنوان کرد: زبان اصلی کشور فارسی است اما در قانون اساسی هم گفته شده که فرهنگ محلی و بومی به دانش آموزان آموزش داده شود و ادبیات اقوام در کتب درسی مورد توجه قرار گیرد.
به گفته رییس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی آموزش و پرورش، در راستای توجه به فرهنگ محلی و بومی مناطق کشور از ظرفیت ویژه مدرسه بومی استفاده شده است. در این شیوه، مدرسه می‌تواند متناسب با شرایط و فرهنگ هر منطقه برنامه‌های خاصی تولید کند.
شناخت مفاخر فرهنگی به عنوان بخشی از هویت قومی
باقرزاده همچنین درباره توجه به مفاخر فرهنگی کشور اظهار داشت: شخصیت‌های فرهنگی ما گنجینه‌های اصلی فرهنگی هستند که هویت ملی، قومی و دینی ما در گرو شناخت درست این مفاخر فرهنگی است.
وی افزود: آموزش و پرورش در حیطه شناسایی و انتقال میراث فرهنگی به نسل بعد وظیفه دارد و فعالیت می‌کند. مفاخر و شخصیت‌های فرهنگی در هر زمینه‌ای بخش اصلی گنجینه فرهنگی هستند که تحت عنوان سرمایه فرهنگی هم گاهی از آنها یاد می‌شود.
رییس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی آموزش و پرورش ادامه داد: این مفاخر و زندگی‌نامه آنها باید در فیلم، داستان، رمان، آثار نقاشی و هنرهای تجسمی، نام‌گذاری‌ها و کتاب‌ها پرداخته شود. از آنجایی که مفاخر فرهنگی در فرهنگ و هویت ملی ما اهمیت دارند، باید برای شناخت آنها از همه فرصت‌ها استفاده کرد.
باقرزاده خاطرنشان کرد: کتاب و برنامه درسی یکی از فرصت‌هایی است که می توان برای پرداختن به مفاخر فرهنگی از آن بهره برد اما زمان آن محدود است. در بسیاری از کتب درسی زندگی‌نامه بسیاری از دانشمندان و مفاخر فرهنگی آورده می‌شود اما مسئله اصلی روش‌های سنجش است.
وی یادآور شد: برنامه درسی و آموزش و پرورش فرصت مغتنمی برای شناخت مفاخر فرهنگی است اما از رسانه‌ها و همه فرصت‌های دیگر در دستگاه‌ها نیز نباید غافل شد.