خاطره حناچی عصر امروز سه‌شنبه (۸ بهمن ماه) در ویژه برنامه «تا جشنواره ۳۸» که به نشست معرفی فیلم سینمایی «قصه دختران فروغ» اختصاص داشت، گفت: قصه دختران فروغ روایتی از دختران یک مرکز نگهداری تحت نظر بهزیستی است که بخشی از زندگی شان را بیان می کنند. این دختران به دلایلی از مرکز بیرون آمده و با اتفاقاتی در جامعه مواجه می شوند. شکل گیری نوع روایت هم به دغدغه شخصی من برمی گردد که در مواجهه با یک سری جریانات باعث شد تولید این پروژه ۷ سال به طول بیانجامد.
وی با اشاره به اینکه این مستند ماجرایی از سال ۹۱ تا ۹۴ را روایت می کند، اضافه کرد: تا اینجای کار مشغول تدوین بودیم برای نمایش، اما هر چه جلوتر رفتیم اتفاقاتی رخ داد که امکان نمایش پیدا نکردیم و مدتی از جریان دور شدم. به مرور مسایلی بسیار بزرگتر در رابطه با موضوع این مستند رخ داد که احساس کردم باید تغییراتی اساسی در مبحث مورد نظر بدهم. البته در این مدت بی کار نبودم و دو فیلم کوتاه و چند کار پژوهشی انجام دادم و یک همکاری نیز با خارج از کشور داشتم تا هشتمین کارم «قصه دختران فروغ» در اردیبهشت ۹۸ به سرانجام رسید.
حناچی افزود: تماشای این مستند حوصله می خواهد چون روندی که در کار خواهید دید مسیری است که من در تدوین طی کردم. به این صورت که آرام شروع می شود به فراز و فرود می افتد و دوباره فضایی آرام می گیرد. اگر چه بهزیستی کل کشور مخاطب اصلی کار است اما این فیلم برای همه مخاطبان با هر درجه و تحصیلات است.
این کارگردان همچنین در رابطه با پیام این مستند گفت: خصلت انسان، نوع دوستی و خیرخواهی است و این فیلم تلنگر می زند به انسان هایی که می خواهند کار خوب انجام دهند اما لازم است از خودشان بپرسند که چقدر انجامش را بلدند و کمک کردن را به شکل درست انجام می دهند. نکته بعدی اینکه فیلم، نظام سلطه تربیتی را نقد می کند که این صرفا مربوط به مسئولان نگهداری آن مرکز نیست بلکه والدین و همه ما را شامل می شود. فکر می کنم اگر مسئولان بهزیستی کل کشور با سعه صدر فیلم را ببینند اتفاق بهتری برای بچه ها رقم بخورد. من که تا الان نتوانستم اتفاقی رقم بزنم چون بارها دعوت شان کردم و نیامدند در صورتی که تماشای فیلم می تواند کمک بسیاری جهت رفع برخی موانع کند.
وی افزود: اکثر مسئولین در رابطه با فیلم هایی که روی آسیب های اجتماعی کار می کنند سعه صدر ندارند و همین باعث می شود که اغلب ما متهم می شویم به اینکه سیاه نمایی کردیم و به جای حل مشکل، اصل مساله را تکذیب می کنند. اگر مدیران بتوانند صاحبان این آثار را در کنارشان ببینند نه مقابل شان، اتفاقات بهتری می افتد. این آثار غالبا بازنمایی یک بحران است که متولی دارد و خیلی خوب می شود که متولی، کار را ببیند و کارشناسانه به حل آن بپردازد. به اعتقاد من مستند، وظیفه ارائه راه حل ندارد بلکه باید صورت مساله را مطرح کند.
حناچی همچنین درباره کلماتی چون ته سیگار، شیرابه زباله ها و کلاه کاسکت اظهار کرد: ته سیگار و شیرابه زباله ها به مسئولیت اجتماعی خود ما برمی گردد که اگرچه این مسئولیت بین مردم و جامعه متقابل است ولی فکر می کنم وظیفه مردم سنگین تر است. ما به عنوان یک شهروند باید مسئولیت اجتماعی مان را درست انجام دهیم و انتظار داشته باشیم که طرف مقابل هم کارش را درست انجام دهد. درباره کلاه کاسکت هم می توان گفت آن که استفاده نمی کند خودخواه است، چرا که اگر آسیب ببیند یعنی عزیزانش را نادیده گرفته است.
ویژه برنامه «تا جشنواره ۳۸» به همت معاونت اجتماعی شهرداری تهران و برج میلاد با همراهی سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر امروز سه شنبه ۸ بهمن در مرکز همایش های برج میلاد به کار خود پایان می دهد.