مهشید رابطیان روز دوشنبه در گفت وگو با ایرنا افزود: دوره بلوغ به خاطر تحولات جسمی و روانی که برای دختران دارد، آنان را به مانند زنان جوان مبدل ساخته و تغییرات اساسی که در این برهه حساس در زندگی آنان رخ می‌دهد، مسائل و مشکلات اساسی برای پدر و مادر و احیانا خانواده به دنبال دارد.
وی با بیان اینکه والدین هرگز دختران را به دلیل این کار سرزنش نکنند زیرا این حس کاملاً طبیعی است، گفت: گذر از کودکی و بلوغ و ورود به دوره جوانی، دورانی بحرانی و دشوار است. دخترها می‌دانند در آستانه آماده شدن برای زندگی و مسؤولیت‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند. حس می‌کنند در آینده‌ای نه‌چندان دور، باید از پدر و مادر دور شوند و زندگی مستقلی تشکیل دهند.
رابطیان گفت: بطور معمول دختران از لحاظ جسمی در 10 - 11 سالگی کاملاً بی‌دغدغه و دارای اعتماد به نفس هستند، اما وقتی به حدود 15 سالگی نزدیک می شوند، احساساتی چون سردرگمی، افسردگی، ترس و ناامنی و گاهی خشم و پرخاشگری به سراغ آنان می‌آید.
وی با بیان اینکه وقوع بلوغ در بین دختران به دو شکل زود رس و دیر رس امکان دارد، اظهار داشت: بلوغ زودرس در بین دختران می تواند قبل از هشت سالگی و در نتیجه اختلالات سیستم عصبی مرکزی صورت پذیرد. در این رابطه تغییرات فیزیکی زود هنگام در بدن و نیز رشد سریع استخوان را شامل خواهد شد.
این متخصص روانپزشک کودک و نوجوان در خصوص بلوغ دیر رس افزود: زمانی که علایم رشد جنسی در 13 سالگی در دختران وجود ندارد، به این حالت گفته می شود بلوغ به تعویق افتاده است. تغذیه ناکافی، بیماری های مزمن، سطوح شدید استرس و مشکلات تعامل بین مغز و سیستم تناسلی، از جمله عوامل مختلف در رابطه با تاخیر بلوغ دختران به شمار می رود.
وی تصریح کرد: باید اذعان داشت این احساسات چندان ربطی به روش‌های تربیتی پدر و مادر ندارند و علت بروز آنها، تغییرات هورمونی و انتظاراتی است که هر دختر در زمان پشت سر گذاشتن دوره کودکی و ورود به مرحله نوجوانی و بزرگسالی از خود دارد.
رابطیان افزود: دخترها در دوره بلوغ معمولاً ناخواسته به سراغ مادرها نمی‌روند و مشکلات خود را با آنان در میان نمی‌گذارند بلکه دوستان صمیمی دخترها بیش از پدر و مادر با او نزدیک و صمیمی می‌شوند. در مواردی هم، دختران به معلم، مادر بزرگ و یا اقوام از جمله عمه یا خاله جوان‌تر اعتماد می‌کنند و برای طرح سوال نزد آنان می روند.
این رواندرمانگر گفت: دختران بیش از هر وقت دیگر در این دوره به عشق و اعتماد والدین نیاز دارند زیرا در این سنین همه نگرانی‌ها یکجا به ذهن آنها هجوم می‌آورد و اگر در این مرحله والدین خود را از فرزند دور کنند، حس ناامنی و سرگشتگی هرگز آنان را رها نخواهد کرد.