این مراسم با حضور جمعی از هنرمندان کشور، استان و مردم علاقمند و دغدغه مند به هنر و موسیقی برگزار شد.
زنده‌یاد حسین اصلانی در سال ۱۳۴۰ به عنوان آهنگساز، تنظیم‌کننده و پیانیست در رادیو و تلویزیون ملی ایران مشغول به کار شد و برای بسیاری از خوانندگان و آهنگسازان صاحب‌نام از جمله محمد نوری، محمد سریر و فریدون شهبازیان قطعاتی را تنظیم کرد.
پیکر حسین اصلانی آهنگساز معاصر که برای تدفین در زادگاهش، هفته گذشته از نیویورک به ایران منتقل شده است قرار بود در روزهای اخیردر زادگاهش به خاک سپرده شود که به دلیل بارش سنگین برف و نبود امکانات این مراسم به تعویق افتاد.
کتاب «دوباره می نوازمت» خاطرات حسین اصلانی نوازنده و آهنگساز معاصر گیلانی از سوی واحد موسیقی حوزه هنری گیلان به نگارش و تدوین پیمان برنجی با همکاری انتشارات فرهنگ ایلیا منتشر شده بود.
علیرضا کاظمی مسئول واحد موسیقی حوزه هنری گیلان در این باره گفت: حسین اصلانی یکی از پیشکسوتان عرصه موسیقی است که در سال ۱۳۱۵ در روستای شاقاجی رشت به دنیا آمد. وی پس از تحصیل در مقطع ابتدایی در سال ۱۳۳۲به دلیل فعالیت سیاسی ناگزیر به تهران مهاجرت کرد. در همان سال‌ها توانست در خلال تحصیل در مقطع متوسطه به هنرستان موسیقی در رشته موسیقی کلاسیک راه یابد و از محضر استادانی چون خانم تاتیانا خاراتیان در نوازندگی پیانو، فریدون فرزانه برای تئوری و سلفژ و هوشنگ استوار در دروس هارمونی، ارکستراسیون و آهنگسازی کسب دانش نماید.
کاظمی افزود : حسین اصلانی در سال ۱۳۴۰به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده و پیانیست در رادیو و تلویزیون ملی ایران مشغول به کار شد و برای بسیاری از خوانندگان صاحب نام از جمله زنده یاد محمد نوری، دکتر محمد سریر، فریدون شهبازیان قطعاتی را تنظیم و آهنگسازی کرد.
وی در سال ۱۳۵۱، با مهاجرت به آمریکا تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد رشته آهنگسازی موسیقی معاصر و ارکستراسیون ادامه داد.
وی ادامه داد: کتاب «دوباره می نوازمت» یکی از مجموعه کتاب های تاریخ شفاهی هنرمندان گیلان است که به خاطرات حسین اصلانی از نوازندگان و آهنگسازان برجسته موسیقی ایران و گیلان می پردازد.
استاد اصلانی در این کتاب چنین گفته است: "آن‌طور که در شناسنامه‌ام نوشته شده، در سال ۱۳۱۵ به دنیا آمده‌ام اما در واقع تاریخ درست‌تر سال ۱۳۱۳ است. در یک خانۀ گِلی و در یک اتاق با در و دیوار گل‌اندود شده و در روشنایی ِیک فانوس ِکم نور در منطقه «شاقاجی» که الان به «اسلام‌آباد» معروف است. پدرم کاسب فعالی بود، ولی ما نمی‌دانستیم تا قبل از اینکه وضعیت اقتصادی‌اش تثبیت شود، چه کارها کرد. داستان‌های زیادی در این باره گفته می‌شد، اما من چیزی درباره‌اش نمی‌دانستم. اینکه آیا این گفته‌ها واقعیت دارند یا نه، گویا ایشان زمین‌های زراعتی و برنج‌کاری را می‌خرید؛ یعنی زمین‌های خرده‌مالکان ِفقیر و گرفتار را و قرض‌های آنها را پرداخت می‌کرد و در نهایت زمینی برای آنها باقی نمی‌ماند و بعدش دیگر رعیت محسوب می‌شدند. پدرم مالک بزرگی شده بود و به خاطر این خصیصه در بین مردم نفوذ زیادی داشت و از او حساب می‌بردند. اغلب سوار بر اسبش بود، همراه با سگی و تفنگی به کمر بسته. آنجا یک امپراطوری برای خودش ساخته بود. "
اصلانی با تلاش در امر آموزش موسیقی در رشته پیانو و آهنگسازی توانست، تأثیر مطلوبی بر شهر محل اقامت یعنی نیویورک خود بگذارد و شاگردان بسیاری را پرورش دهد که بسیاری از آنها به چهره‌های موفق موسیقی در آمریکا بدل شده‌اند. او علاوه بر چیره‌دستی در هنر موسیقی شخصیتی فروتن، میهن دوست و با محبت است که احداث دو باب مدرسه در مقطع راهنمایی و دبیرستان در روستای زادگاهش به یاد مادرش، نمونه‌ای از این عشق به سرزمینش است.
تاثیر موسیقی محلی ایران، خاطرات کودکی و نوجوانی و نوستالژی وی نسبت به آثار موسیقی پاپ خودش و تحقیق گسترده بر روی آهنگسازانی چون چارلز آیوز، بلا بارتوک، ایگور استراوینسکی، آرون کاپلند، لئونارد برنشتاین و هوشنگ استوار و دیگر اساتیدی که ایشان علم موسیقی را نزد ایشان فرا گرفتند، همچنین ویژگی های موسیقی معاصر با خصوصیاتی پیشرو و درعین حال، اصیل و ریشه دار، از آثار حسین اصلانی، خصوصیاتی چندوجهی و منحصر به فرد ساخته بود.
حسین اصلانی آهنگساز معاصر و خالق آثار ماندگاری برای مرحوم محمد نوری و خوانندگان دیگر شامگاه سه‌شنبه هشتم بهمن در آمریکا بدرود حیات گفت و امروز بنا به وصیت در روستای زادگاهش شاقاجی گیلان به خاک سپرده شد و برای همیشه تاریخ موسیقی کشور ماندگار شد.