بیروت – ایرنا - «نبیه بری» رییس مجلس و رهبر جنبش شیعی امل لبنان دوشنبه شب گفت: وحدت قدرت را به وجود می آورد و هیچ گزینه ای در مقابل مردم لبنان و دیگر ملت های منطقه جز وحدت وجود ندارد.

وی پس از دیدار با «علی لاریجانی» رییس مجلس شورای اسلامی ایران در کاخ عین التینه در غرب بیروت افزود: ملت های عربی و اسلامی چاره ای جز گردهمایی و گفت و گو برای حل مسایل و بحران هایشان ندارند.

در این دیدار، دوطرف روابط میان لبنان و ایران را بررسی و بر توسعه همکاری ها به ویژه همکاری های پارلمانی تاکید کردند.

لاریجانی هم چنین با سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله در ضاحیه در جنوب بیروت و نیز با حسان دیاب نخست وزیر لبنان در کاخ نخست وزیری در مرکز این شهر دیدار و درباره تحولات و تغییرات در منطقه خاورمیانه، نحوه رویارویی با چالش های سیاسی، امنیتی و اقتصادی و روابط دو کشور گفت وگو کردند.

هم چنین «زیاد نخاله» دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین و «موسی ابومرزوق» عضو دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی (حماس) با لاریجانی در محل سفارت ایران در جنوب بیروت دیدار و گفت و گو کردند.

آنان درباره پیامدهای طرح معامله قرن از جمله بی اعتنایی به حق فلسطینیان، الحاق بخش هایی از خاک کرانه باختری به سرزمین ۱۹۴۸ میلادی (اسراییل) و خطرات آن برای ملت های عربی و اسلامی با لاریجانی تبادل نظر کردند.

نخاله و ابومرزوق در این دیدار تاکید کردند: ملت فلسطین برای شکست این طرح صهیونیستی - آمریکایی و جلوگیری از پیامدهای منفی آن با فداکاری و همه امکانات موجود، اقدام و پافشاری خواهد کرد.

رییس مجلس ایران نیز بر اهمیت وحدت موضع فلسطینی ها برای رویارویی با طرح معامله قرن و ایستادگی جمهوری اسلامی ایران در کنار ملت فلسطین و مقاومت تاکید کرد.

این طرح که هشتم بهمن ماه در واشنگتن رونمایی شد، منطق قطعنامه ها و قوانین جهانی، سازمان ملل متحد، طرح "دو دولت"، اعلان قدس شرقی به عنوان پایتخت فلسطین، عقب نشینی رژیم اسراییل تا مرزهای ۱۹۶۷ میلادی و الزام این رژیم به از بین بردن شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری رود اردن را زیر پا گذاشت.

کشورهایی که به طور مستقیم از طرح معامله قرن زیان می بینند فلسطین، سوریه، اردن و لبنان هستند. این طرح، قدس و بخشی از منطقه کرانه باختری در فلسطین، منطقه جولان در سوریه، منطقه غور در اردن و منطقه مزارع شبعا درجنوب لبنان را در اختیار رژیم اسراییل قرار داده است.

هم چنین پناهندگان فلسطینی حق بازگشت به سرزمین خود را ندارند و باید در کشورهای میزبان، اسکان دایم بگیرند. معامله قرن می خواهد که این پناهندگان را به شهروندان سوری، اردنی و لبنانی تبدیل کند.