محمد رحمانیان در نشست خبری روزهای رادیو که با حضور بازیگران و برخی عوامل این اجرا در خانه تئاتر برگزار شد، اظهارکرد: ما در این نمایش از یک دوره تاریخی صحبت می کنیم که نیاز داشت تا برخی موسیقی های آن را بازسازی کنیم.
وی با اشاره به اینکه نام نمایش از فیلنامه وودی آلن برداشته شد و تغییر نکرد خاطرنشان کرد: این نمایشنامه طولانی ترین نمایشنامه ای است که تاکنون نوشته ام که در دو جلد با نام های عشق و آشوب نگارش شده و مقطعی ۲۰ ساله از تاریخ رادیو را روایت می کند و از چهارم اردیبهشت ماه ۱۳۱۹ آغاز و در همان تاریخ سال ۱۳۳۹ به پرده پایانی می رسد.
وی با بیان اینکه روزهای رادیو شامل حوادث تاریخی، فرهنگی و اجتماعی آن دوران می شود اظهار داشت: البته همانند بسیاری از متن های مشهور دنیا برای جای گیری بر صحنه تئاتر با وجود ارجاعات تاریخی به طور کامل وفادارانه به واقعیت نیست و بخشی از آن حاصل خیال است و به اجبار برخی اتفاقات کم سو یا به صورت فشرده در کنار هم جای گرفته اند.
این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه این نمایش برای سالنی بزرگ طراحی شده بود عنوان کرد: هشت پرده نمایش با هشت صحنه مختلف نیاز به فضایی مانند تالار وحدت داشت تا با امکانات بهتر به صحنه برود اما با کمک افراد پردیس تئاتر شهرزاد سعی در اجرایی خوب داریم که ۱۵۰ دقیقه بتواند مخاطبان را با خود همراه کند.
وی افزود: با توجه به اینکه چند سالی از فضای تئاتر به عنوان کارگردان دور افتاده ام و تماشاگر امروز تئاتر را به خوبی نمی شناسم نمی دانم تماشاگر این زمان طولانی را تحمل می کند یا خیر؛ به همین دلیل روزهای نخست اجرا را کامل به صحنه می رویم اما در صورتی که مخاطب همراه نباشد نمایش را دو بخش می کنیم.
رحمانیان با بیان اینکه تئاتر دیدن را ترک نکرده ام خاطرنشان کرد: در سال های اخیر که نتوانستم فعالیت کنم تماشاگران خود را از دست دادم با بخشی از تماشاگران امروز نیز آشنایی ندارم و از بازخوردهایی که به نمایش ها داشتند گاه حیرت کردم، به عنوان مثال نمایشی مانند لانچر ۵ که در آن خشونت عریان وجود دارد، مخاطب به آن می خندد و این حیرت من را برانگیخته است که چطور می توان به چنین صحنه های دراماتیکی خندید.
وی با تاکید بر اینکه با مخاطب امروز تئاتر احساس غریبگی می کنم تصریح کرد: امیدوارم بتوانیم با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم من با وجودی که ۳۸ سال در عرصه تئاتر فعالیت داشته ۱۸ سال را در ممنوع الکاری طی کرده ام و با توجه به اینکه در هر دوره تماشاگران و مخاطبان تئاتر تغییر می کنند هر زمانی که اجازه کار کردن بعد سال ها را به دست بیاورم می توانم بگویم که آنها را نمی شناسم.
وی با تاکید بر واکنش مخاطبان به بخش های مختلف نمایش ها اظهار داشت: واکنشی که من دیدم با گذشته ای که می شناختم تفاوت دارد اما حال که با این نمایش به صحنه بر می گردم امیدوارم نظری که دارم تغییر کند.
وی با بیان اینکه این نمایشنامه قدیمی است خاطرنشان کرد: قرار بود با پرویز پرستویی و عزت الله انتظامی این نمایش را به صحنه ببریم اما این اتفاق نیفتاد و امروز با این گروه جدید به صحنه خواهیم رفت.
رحمانیان با اشاره به اینکه متن را با ایمانی که به توانایی های اجرایی بازیگرانم دارم می نویسم گفت: هر چقدر توانایی آنها بالاتر باشد نویسنده خوشحال تر می شود که می تواند با فراغ بال چیزی که می خواهد را به اجرا در بیاورد در نتیجه متن، بازی و اجرا نیز بهتر دیده می شود.
رحمانیان همچنین با اشاره به اینکه بزرگان تئاتر از جمله رکن الدین خسروی سخت گیری های بسیاری داشتند اظهار داشت: آن زمان فکر می کردم که چرا باید این میزان سخت گیری داشت اما بعدها آموختم که تئاتر جدی است و برای احترام به تماشاگر باید سخت گیر بود و اگر در این میان در تمرین ها دلی شکسته شود به خاطر همین احترام باید از آن گذشت.
وی در خصوص بازیگران نیز گفت: بهرام ابراهیم در نقش احمد قوام السلطنه، افشین هاشمی در نقش رامین سنگ آتش بازی می کنند و احسان کرمی بازی ۹ نقش و بهنوش طباطبایی بازی سه نقش را بر عهده گرفته اند که کرمی به عنوان خواننده نیز اجرای هشت قطعه را برعهده دارد.
وی افزود: این نمایش همانند سال های گذشته با حمایت آزیتا موگویی به صحنه می رود که در تمام سال هایی که من تنها بودم هرگز من را ترک نکرده است.
برای پیشرفت باید به تاریخ بازگشت
افشین هاشمی بازیگر نمایش روزهای رادیو با بیان اینکه یکی از مشکلات ما در فرهنگ عمومی عدم بازگشت به تاریخ است خاطرنشان کرد: این بازگشت و مرور تاریخ می تواند با هر نمایش، کتاب و فیلمی باشد به شرطی که تهییج شده نباشد بلکه به شکل درست خود آن اتفاق را مرور کند.
وی با بیان اینکه تاریخ می تواند بسیاری از مسائل را در امروز حل کند اظهار داشت: نمایشی که اتفاقات تاریخی را در خود دارد مانند پایان جنگ جهانی، تعویض پادشاهی و کودتا می تواند به تاریخ امروز کمک کند
کرمی نیز در خصوص گریم خود گفت: تعداد نقش ها زیاد است اما فکر می کنم به این زمان برسیم من و آزیتا حاجیان گریمور این نمایش، با دشواری تمام تلاش می کنیم که اجرای به موقعی داشته باشیم.
وی با بیان اینکه هر بازیگر تئاتری می خواهد با نام های بزرگ کار کند که یکی از آنان رحمانیان است، تاکید کرد: اگر دقت کنید به این اسم ها به عنوان نقش روشنفکری به تاریخ زودگذر تن ندادند و از عشق صحبت می کنند، این افراد بزرگ کارهایی می کنند که مخاطب و افراد جامعه را به تفکر وادار کند، رحمانیان روایتی در بستر تاریخ دارد که در دنیای خشونت ها که در بستر اینترنت رخ می دهد بتوانیم فکر کنیم و بعد سخن بگوییم.
به خشونت علیه هنرمندان عادت کرده ایم
بهنوش طباطبایی نیز با اشاره به وضع موجود در فضای تئاتر و سینما گفت: بازخوردهای خشن برای یک سری بازیگران که عنوان سلبریتی دارند و در میان مردم به محبوبیتی دست پیدا کرده اند وجود دارد وقتی تلویزیون به عنوان رسانه ملی با ما در فواصل مختلف این برخوردها را می کند و سخنانی بر علیه هنرمندان پخش می کند ناراحت می شویم اما به آن عادت کرده ایم.
وی با بیان اینکه این خشونت و برخورد نامناسب در روزهای اخیر عیان شده اما از قبل نیز وجود داشته است خاطرنشان کرد: چندین سال است که با حجم خشونت مواجه شده ایم که از سطح پایینی برخوردار است اما من به آن اهمیتی نمی دهم و تنها به پیشرفت و ارتقا فکر می کنم.
به گفته وی، حوادث اخیر دل همه ما را به درد آورد اما امیدوارم مراقب باشیم که این اتفاقات مهربانی را از ما نگیرد.
وی همچنین در خصوص همکاری با رحمانیان نیز گفت: او نقش هایی را می نویسند که چالش های بسیار خوبی را برای من ایجاد می کند و باعث رشد من می شود و به همین دلیل هر پیشنهادی به من بدهند بدون خواندن نمایشنامه آن را قبول خواهم کرد.
وی افزود: نام های بزرگ تنها برای کارهایی که انجام داده اند، بزرگ نشده اند بلکه برای رفتار های انسانی و بزرگتری کردن برای کوچک ترها به این مقام دست پیدا کرده اند.
لیلی رشیدی نیز در خصوص اتفاقات اخیر گفت: یک عده ای می خواستند هنرمندان را از محبوبیت بیاندازند و بین خودشان نفاق ایجاد کنند که موفق هم شدند که ای کاش این اتفاقات نمی افتاد و نباید فراموش کنیم که هنرمندان نمی خواستند وضعیت به این شکل شود و شرایط فعلی به وجود بیاید.