به گزارش خبرگزاری رویترز از ایروان، حکم عزل «آرتور باغداساریان» رئیس پلیس نظامی ارمنستان و «الکسان الکسانیان» رئیس اداره پرسنل ارتش که هر دو از ژنرال های ارشد هستند، روز چهارشنبه منتشر شد.
براساس آمار رسمی، ۱۳ نظامی ارمنستان از آغاز سال جاری میلادی به دلایل متفاوتی چون مشکلات جسمانی یا خودکشی جان باخته اند که البته دلیل مرگشان، حوادث تیراندازی در اطراف منطقه نارگونی قره باغ آذربایجان در همسایگی ارمنستان نبوده است.
کشورهای آذربایجان و ارمنستان اوایل سال های ۱۹۹۰ بر سر منطقه نارگونی قره باغ وارد جنگ شدند که در جریان آن هزاران نفر از هر دو طرف کشته شدند. آتش بس پایان درگیری در سال ۱۹۹۴ بین طرفین منعقد شد، اما تیراندازی های گاه و بیگاه همچنین روی می دهد.
در همین حال، گزارش رسانه های محلی ارمنستان حاکی است که عزل دو مقام یاد شده ممکن است با گمانه زنی هایی مرتبط باشد مبنی بر اینکه باغداساریان که در سال ۲۰۱۷ از سوی رئیس جمهوری سابق این کشور منصوب شد، قصد داشته علیه معترضان صلح طلب در جریان انقلاب ۲۰۱۸ ارمنستان متوسل به زور شود.
سال ۲۰۱۸ میلادی برای ارمنستان سالی خاص و تجربه ای مهم در عرصه سیاست داخلی این کشور بود.
ارمنستان کشوری کوچک در منطقه قفقاز جنوبی برخوردار از جامعه ای است که ۹۰ درصدشان تحصیل کرده هستند، اما براساس اطلاعات منتشر شده در سال گذشته، ۸۰۰ هزار نفر از جمعیت این کشور در فقر زندگی می کنند و حدود ۱۸ درصد آنها بیکارند؛ موضوعی که باعث شد در سال های گذشته بسیاری از ساکنان این کشور به منظور یافتن کار به روسیه و کشورهای اروپایی و آمریکا مهاجرت کنند.
گفته می شود در دوره زمامداری حزب جمهوری حدود ۴۰۰ هزار نفر از این کشور مهاجرت کردند. ارمنستان به رغم مساحت کوچکش (کمی بیش از ۲۹ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع) و جمعیت کم، در معادله رویارویی های منطقه ای جایگاه مهمی دارد و افزون بر روسیه می تواند بر کشورهای همجوار و نزدیک، تاثیر بگذارد.
این کشور در قفقاز جنوبی در فاصله ای تقریبا برابر با دریای سیاه و دریای خزر قرار دارد که مرز آسیا و اروپا محسوب می شود و در صورت حضور یا حداقل نفوذ سیاسی نظامی آمریکا، اتحادیه اروپا و ناتو در این کشور، غرب می تواند بر معادلات کلان منطقه تأثیر زیادی بگذارد.
ارمنستان در غرب با ترکیه، شمال گرجستان، شرق جمهوری آذربایجان (جمهوری قره باغ) و در جنوب ایران و جمهوری خودمختار نخجوان (جزئی از جمهوری آذربایجان) هم مرز است، از اینرو برای اروپا و آمریکا اهمیت نظامی- سیاسی دارد و هرگونه جای پای ناتو و آمریکا در آن می تواند افزون بر ایجاد دغدغه برای روسیه برای کشورهای غیرهمسو با غرب نیز نگران کننده باشد.