در این یادداشت که در پایگاه خبری کانورسیشن منتشر شد، آمده است: شرکت فضایی اسپیس ایکس ماه گذشته به اپراتور بزرگترین صورت فلکی ماهواره‌ای فعال در جهان تبدیل شد. در اواخر ماه ژانویه، این شرکت ۲۴۲ ماهواره در مدار زمین داشت و قصد داشت تا طی یک دهه آینده ۴۲هزار ماهواره دیگر نیز به فضا پرتاب کند. این بخشی از پروژه بلندپروازانه اسپیس ایکس برای فراهم کردن دسترسی تمام نقاط جهان به اینترنت است.
در حال حاضر رقابتی در این زمینه به راه افتاده که ضمن آن شرکت آمازون، شرکت انگلیسی وان وب و دیگر شرکت‌ها تصمیم دارند تا در ماه‌های آتی هزاران ماهواره را در مدار زمین مستقر کنند. این ماهواره‌های جدید پتانسیل ایجاد تحول در بسیاری از جنبه‌های زندگی روزمره را دارند و با استفاده از آن‌ها می‌توان امکان اتصال به اینترنت را به نقاط دورافتاده جهان نیز رساند، بر محیط زیست نظارت کرد و دقت سیستم‌های ناوبری جهانی را ارتقا داد.
اما در پس این نمایش و هیاهو یک خطر اساسی وجود دارد که کسی به آن توجه نکرده است. این خطر چیزی نیست جز نبود استانداردها و مقررات مربوط به امنیت سایبری برای ماهواره‌های تجاری، که آن‌ها را به شدت در برابر حملات سایبری آسیب‌پذیر می‌کند.
اگر هکرها کنترل این ماهواره‌ها را به دست بگیرند، عواقب هولناکی به بار خواهد آمد. آن‌ها می‌توانند به آسانی با قطع دسترسی به سرویس‌ها، این ماهواره‌ها را از کار بیندازند. این مهاجمان همچنین می‌توانند سیگنال‌های ماهواره‌ها را مسدود یا دستکاری کرده و از این طریق به زیرساخت‌های مهمی چون شبکه‌های برقی، شبکه‌های آب و سیستم‌های حمل و نقل آسیب وارد کنند.
برخی از این ماهواره‌های جدید پیشرانه‌هایی دارند که به آن‌ها امکان افزایش یا کاهش سرعت و تغییر جهت حرکت را در فضا می‌دهد. اگر هکرها کنترل این ماهواره‌های قابل هدایت را به دست گیرند، عواقب آن می‌تواند فاجعه بار باشد. آن‌ها می‌توانند مسیر حرکت ماهواره‌ها را تغییر داده و باعث برخورد آن‌ها با دیگر ماهواره‌ها یا حتی ایستگاه بین‌المللی فضا شوند.
سازندگان این نوع ماهواره‌ها، بویژه ماهواره‌های مکعبی کوچک، به منظور پایین نگه داشتن هزینه‌ها از تکنولوژی‌های آماده و انبوه استفاده می‌کنند. در دسترس بودن این اجزا به این معناست که هکرها می‌توانند وجود هرگونه آسیب پذیری را در آن‌ها آنالیز کنند. به علاوه، بسیاری از این اجزا از فناوری منبع باز استفاده می‌کنند. خطر اینجاست که هکرها از این طریق می‌توانند درهای پشتی (back doors) و دیگر آسیب پذیری‌ها را به نرم افزار این ماهواره‌ها اضافه کنند.
علاوه بر این، فنی بودن فوق العاده این ماهواره‌ها نیز به معنای آن است که چندین تولید کننده در ساخت اجزای مختلف آن‌ها دست دارند. فرآیند قرار دادن این ماهواره ها در فضا نیز پیچیده است و با همکاری چندین شرکت انجام می‌شود. با اضافه شدن هر پیمانکار، آسیب‌پذیری‌ها نیز افزایش می یابند زیرا هکرها در این صورت فرصت‌های بیشتری برای نفوذ به سیستم دارند.
هک کردن برخی از این ماهواره‌های مکعبی به سادگی آن است که منتظر بمانید یکی از آن‌ها از بالای سرتان عبور کند و سپس با استفاده از آنتن‌های زمینی مخصوص، فرمان‌های خرابکارانه به آن ارسال کنید. هرچند هک ماهواره‌های پیشرفته‌تر نیز کار چندان سختی نیست.