به گزارش روز یکشنبه خبرگزاری ملی لبنان، رعد این مطلب را در یک نشست فکری با عنوان «معامله قرن، پیامدها و راه های رویارویی با آن» که شنبه شب در بیروت و با حضور شماری از نویسندگان، نخبگان سیاسی و ادبی و فرهیختگان لبنانی و فلسطینی برگزار شد، عنوان کرد.
وی افزود: در معامله قرن، سرزمین فلسطین که مالک آن فلسطینیان هستند از طرف آمریکایی ها که حق چنین کاری ندارند به صهیونیست هایی که حقشان نیست واگذار شده و «جیمز بالفور» انگلیسی هم در بیانیه اش چنین کاری کرد.
بیانیه بالفور در تاریخ ۲ نوامبر ۱۹۱۷ میلادی، توسط «آرتور جیمز بالفور» وزیر امور خارجه وقت بریتانیا و «والتر روتچیلد» سیاست‌مدار یهودی تبار و عضو مجلس عوام انگلیس نوشته شد و در آن از «موضع مثبت» دولت این کشور برای کمک به فلسطینی ها و همزمان «ایجاد خانه ملی برای یهودیان در سرزمین فلسطین» خبر داده شد.
محتوا و پشت پرده این بیانیه و آن گونه که اجرا شد کوچ دادن فلسطینی ها به روش های خشونت آمیز، زور، تهدید و تطمیع و واگذاری زمین های آنان به یهودیان و تشکیل رژیم اسراییل با عنوان جعلی «دولت عبری» بود.
ادیب لبنانی تاکید کرد: اسراییل در چارچوب سیاست امپریالیستی و نظام سرمایه داری عمل می کند؛ سیاست و نظامی که از انگلیس به آمریکا منتقل شده است.
در این نشست «محمد مراد» پژوهشگر تاریخ سیاسی و روابط بین الملل گفت: مضمون معامله قرن، خشونت و تروریسم نظری است که پیامدهای زیانباری برای فلسطینیان و کشورهای عربی و اسلامی خواهد داشت.
وی اضافه کرد: معامله قرن تداعی کننده تجزیه و تقسیم فلسطین و کشورهای یاد شده و تقویت رژیم صهیونیستی است.
پژوهشگر لبنانی با بیان این که ارتباط تنگاتنگی میان وحدت و آزادی فلسطین وجود دارد، خاطرنشان کرد: راه مواجهه با طرح معامله قرن، موضعگیری یکسان و هماهنگ احزاب و گروه های فلسطینی و حکومت خودگردان، اتکا به عنصر مقاومت، رد کردن همه ی اَشکال سازش و حمایت جدی کشورهای عربی و اسلامی از فلسطین است.
این طرح که هشتم بهمن ماه در واشنگتن رونمایی شد، منطق قطعنامه ها و قوانین جهانی، سازمان ملل متحد، طرح "دو دولت"، اعلان قدس شرقی به عنوان پایتخت فلسطین، عقب نشینی رژیم اسراییل تا مرزهای ۱۹۶۷ میلادی و الزام این رژیم به از بین بردن شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری رود اردن را زیر پا گذاشت.
کشورهایی که به طور مستقیم از طرح معامله قرن زیان می بینند فلسطین، سوریه، اردن و لبنان هستند. این طرح، قدس و بخشی از منطقه کرانه باختری در فلسطین، منطقه جولان در سوریه، منطقه غور در اردن و منطقه مزارع شبعا در جنوب لبنان را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داده است.
همچنین پناهندگان فلسطینی حق بازگشت به سرزمین خود را ندارند و باید در کشورهای میزبان، اسکان دایم بگیرند. معامله قرن می خواهد که این پناهندگان را به شهروندان سوری، اردنی و لبنانی تبدیل کند.