به گزارش پایگاه اینترنتی نیو اطلس، دیابت با ایجاد مشکل در تولید یا مدیریت انسولین بروز می‌کند و یک درمان نوظهور برای این بیماری شامل تبدیل سلول‌های بنیادی به سلول‌های بتا است که باعث ترشح این هورمون می‌شود.
اکنون محققان دانشگاه «واشنگتن» روش کارآمدتری را برای تبدیل سلول های بنیادی به سلول های بتا ابداع کرده‌اند و متوجه شدند که پیوند این سلول‌ها به موش‌های دیابتی، بیماری آن‌ها را عملا درمان می‌کند.
البته محققان پیش از این نیز نشان داده بودند که تزریق این سلول‌ها به موش‌ها برای درمان دیابت مفید است، اما کار جدید آن‌ها نتایج چشمگیرتری داشته است.
انسولین معمولا توسط سلول‌های بتا در لوزالمعده تولید می‌شود؛ اما در مبتلایان به دیابت این سلول‌ها به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کنند. این بیماری معمولا با تزریق مستقیم انسولین در جریان خون در صورت لزوم مدیریت می‌شود. اما در سال‌های اخیر، محققان روش‌هایی را برای تبدیل سلول‌های بنیادی انسان به سلول‌های بتا ابداع کرده اند که می‌تواند انسولین بیشتری تولید کند.
محققان دانشگاه واشنگتن در مطالعه جدید، این روش را بهبود بخشیدند. معمولا هنگام تبدیل سلول‌های بنیادی به نوع خاصی از سلول، چند اشتباه تصادفی نیز انجام می‌شود که در نتیجه آن برخی از انواع دیگر سلول‌ها نیز در ترکیب قرار می‌گیرد. این سلول‌ها اگرچه بی ضرر هستند، اما در روند کلی درمان اختلال ایجاد می‌کنند.
محققان می گویند، هر چه سلول‌های غیر هدفمند بیشتری به دست بیاید، سلول‌های درمانی کمتری خواهیم داشت. برای درمان فرد مبتلا به دیابت به حدود یک میلیارد سلول بتا نیاز است. اما اگر یک چهارم سلول‌های ساخته شده در واقع سلول‌های کبدی یا سلول‌های پانکراس باشند، به جای نیاز به یک میلیارد سلول به ۱.۲۵ میلیارد سلول نیاز خواهد بود که این موضوع درمان بیماری را ۲۵ درصد دشوارتر می‌کند.
بنابراین روش جدید محققان دانشگاه واشنگتن روی کاهش موارد اضافی ناخواسته متمرکز شد. این گروه با هدف قرار دادن «سیتواسکلتون» (cytoskeleton) -ساختار اساسی که به سلول‌ها شکل می‌دهد- نه تنها درصد بالاتری از سلول‌های بتا تولید کردند، بلکه این سلول ها عملکرد بهتری نیز داشتند.
هنگامی که این سلول‌های جدید و بهبود یافته بتا به موش‌های دیابتی تزریق شد، سطح قند خون آن‌ها تثبیت شد و دیابت را تا ۹ ماه از نظر عملکردی درمان کرد.
البته این مطالعه در این مرحله تنها یک آزمایش حیوانی است، بنابراین نتایج آن ممکن است به این زودی‌ها روی انسان قابل تعبیر نباشد.
این تحقیق در مجله Nature Biotechnology منتشر شده است.