به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، آب سیاه به دلیل اختلال در جریان خون اعصاب بینایی بوجود می‌آید و به مرور زمان پیشرفت می‌کند. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که فشار مایع داخل چشم افزایش یابد و این مایع آن طور که باید در چشم گردش نکند. به طور طبیعی بین قرنیه و عدسی چشم مایعی به نام زلالیه وجود دارد که از مویرگ‌ها ترشح می‌شود و تامین کننده مواد غذایی و اکسیژن برای عدسی و قرنیه است و از طرفی مواد زاید را از طریق خون دفع می‌کند.
براساس این گزارش، زلالیه همراه با زجاجیه فشار درونی چشم را ثابت نگه می‌دارد و شکل کروی چشم را حفظ می‌کند. در صورتی که در تصفیه زلالیه اختلالی به وجود آید و مایع به همان سرعتی که ترشح می شود بازجذب نشود، فشار چشم افزایش می‌یابد و عارضه آب سیاه رخ می دهد. علاوه بر عوامل ارثی، عفونت شدید چشم، مواد شیمیایی، بیماری‌های التهابی و انسداد عروق خونی داخل چشم نیز از عوامل غیر شایع آب سیاه هستند. بیماری آب سیاه معمولا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ اما ممکن است در یک چشم شدیدتر باشد.
محققان برای کاهش فشار چشم بیماران مبتلا به گلوکوم راه حلی اندیشیده‌اند و یک لوله کوچک در چشم مدل‌های حیوانی، ایمپلنت کرده‌اند. این لوله به یک حسگر و منبع فشار متصل می‌شود. منبع فشار از طریق یک میکروپمپ یا محفظه، مایع را به داخل چشم تزریق می‌کند و حسگر، فشار را اندازه‌گیری می‌کند. این لوله به گونه‌ای درون چشم قرار می‌گید که با پلک‌زدن و حرکت چشم، از چشم خارج نمی‌شود و در جای خود ثابت است. با استفاده از این روش می‌توان فشار چشم را در بیماران به طور مستمر کنترل و تنظیم کرد.
نتایج این مطالعه در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.