«محمود حق‌شناس» روز شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: استان مرکزی به دلیل قرار گرفتن در زاویه بر خورد ۲ رشته کوه البرز و زاگرس دارای شرایط آب و هوایی متنوعی است و این مهم موجب رشد انواع گونه‌های گیاهان دارویی در مناطق مختلف استان شده‌است.
وی با بیان اینکه جمع‌آوری گیاهان دارویی و کشت گونه‌های سازگار با اقلیم استان از اهمیت زیادی برخوردار است، خاطرنشان کرد: تعیین قابلیت استقرار و زنده‌مانی گونه‌های مختلف گیاهان دارویی محلی در مناطق مختلف استان به صورت دیم، تعیین ویژگی‌های مختلف گونه‌های مورد بررسی، تعیین عملکرد اندام‌های مختلف گونه‌های مورد بررسی، حفاظت از ژرم پلاسم داروئی استان، جلوگیری از انقراض گونه‌های نادر و با ارزش دارویی مناطق مختلف از جمله اهداف مطالعه این تحقیق است.
حق شناس گفت: گیاهان دارویی مورد نظر در مطالعه این تحقیق ۳۰ گونه بر اساس مطالعات گیاه‌شناسی انجام یافته از رویشگاه‌های منطقه انتخاب و در ایستگاه تحقیقات گیاهان دارویی علی‌آباد اراک در مدت پنج سال کشت شد.
وی ادامه داد: در فصل رشد، آماربرداری‌های فنولوژیک، مورفولوژیک و نمونه‌برداری‌های لازم انجام و نتایج به‌دست آمده نشان دادگیاهانی مانند زوفا (Hyssopusofficinalis)، توت‌روباه (Sanguisorba minor) و زرین‌گیاه (Dracocephalumkotschyi)باتوجه به برخی خصوصیات مانند شکل بوته، نوع برگ و ریشه، بیشترین عملکرد را داشتند.
محقق و پژوهشگر بخش تحقیقات منابع طبیعی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی افزود: گیاهانی مانند آویشن‌باغی(Thymus vulgaris)، آویشن (Thymus kotschyanus) و آویشن کرک‌آلود (Thymus pubescens) بیشترین درصد زنده‌مانی و استقرار را داشتند و به عنوان گیاهان دارویی مقاوم به کم‌آبی با توان تولید بالا و سازگار به شرایط دیم دراستان و مناطق مشابه از لحاظ اقلیمی، قابلیت کشت و کار را دارند.
حق شناس افزود: این امر حکایت از سازگاری و تناسب بهترگونه‌های انتخاب شده برای برنامه‌های دیم‌کاری گیاهان دارویی در دیم‌زارهای استان است.
وی ادامه داد: در گام‌های بعدی این تحقیق می توان طرح های مشابهی برای بررسی میزان اسانس، هزینه‌های تمام شده کاشت، داشت و برداشت به تفکیک گونه اجرا کرد تا ضمن تعیین میزان استقرار و عملکرد گونه‌های دارویی مورد بررسی در منطقه، هزینه‌های تولید و درآمد حاصل از فروش مواد خام یا فرآوری شده محصولات برآورد شود.
وی افزود: بدین ترتیب با بررسی‌های جامع گیاه‌شناسی، زراعی، تولیدی و اقتصادی، می‌توان بهترین و مناسب‌ترین گونه‌های گیاهی دارویی را برای تولید و ایجاد اشتغال در منطقه، توصیه و ترویج کرد.
مرکز تحقیقات کشاورزی استان مرکزی در سال ۶۲ و مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان سال ۷۲ به بهره برداری رسیده است که با ادغام وارتخانه های کشاورزی و جهاد سازندگی در سال ۷۹ با عنوان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی سپس در سال ۹۴ با ادغام مراکز آموزش جهاد کشاورزی استان‌ها این مرکز با نام مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فعالیت کند.
این مرکز دارای بخش‌های تخصصی پژوهشی مشتمل بر گیاه پزشکی، منابع طبیعی، آبخیزداری، زراعی و باغی، فنی و مهندسی است.
مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی دارای هفت ایستگاه تحقیقاتی است که بستر مناسبی برای اجرای طرح‌های تحقیقاتی فراهم کرده است که
۲ ایستگاه از این ایستگاه‌ها به صورت ملی (پردیس تحقیقات و آموزش ملی لوبیای خمین و پردیس تحقیقات و آموزش انار ساوه) و پنج ایستگاه دیگر (ایستگاه منابع طبیعی مهندس یونسی خسبیجان، گیاهان دارویی علی آباد، علوم دامی فدک، آبخوان داری خشکرود و ایستگاه تحقیقات کشاورزی اراک) بصورت استانی فعالیت می‌کنند.