به گزارش پایگاه خبری مدیکال ساینس، فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (IPF) شایع‌ترین نوع فیبروز ریه است که در آن روی بافت ریه اسکار (زخم) ایجاد می‌شود، معمولا نیمی از بیماران سه سال پس از تشخیص جان خود را از دست می‌دهند، هیچ درمان قطعی برای این عارضه وجود ندارد و درمان‌های فعلی فقط می‌توانند سرعت بیماری را کند کنند.
محققان برای بررسی این بیماری، DNA چهار هزار بیمار مبتلا به IPF را با ۲۰ هزار داوطلب بدون بیماری مقایسه کردند و دریافتند در بیماران IPF، سه ژن درگیر است. این ژن‌ها مسیرهای بیولوژیکی را نشان می‌دهند که در توسعه داروهای جدید موثر هستند و می‌توانند راهکار قطعی درمان این بیماری باشند.
فیبروز ریه به معنی تشکیل بافت فیبروز در ریه است. معمولا این عارضه با علایمی مانند کوتاهی تنفس، سرفه مزمن، تنگی نفس، خستگی، بی‌اشتهایی و کاهش وزن و کاهش توان تامین اکسیژن بدن ظاهر می‌شود و به راحتی از طریق عکس رادیوگرافی و تغییرات عملکرد در تست‌های ریوی و سی تی اسکن ریه قابل تشخیص است. تشخیص قطعی با نمونه‌برداری ریه انجام می‌شود.
فیبروز ریوی ایدیوپاتیک شایع‌ترین نوع فیبروز ریه است. این بیماری مزمن و کشنده باعث پیشرفت تدریجی بافت فیبروز در ریه می‌شود و توان تبادل اکسیژن توسط ریه را کاهش می‌دهد.
نتایج این مطالعه در نشریه American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine منتشر شده است.