مازندران این روزها در ردیف جلوی مقابله باویروسی ناخوانده به نام کووید-۱۹ است که از خانواده ویروس کرونا یا همان آنفلوانزا محسوب می شود و نه تنها به خطرناک بلکه به سرع قابل شیوع و انتقال است.
این ویروس که ابتدا از استان ووهان چین خود را به دنیا رسما معرفی کرده اکنون حدود ۶۰ کشور جهان از جمله کشورمان را به خود مبتلا کرده است.
همان طور که گفته شد سرعت این ویروس چشم گیر است و با وجود امکانات و تکنولوژی عصر حاضر و قرنطینه های سخت توانست تا کنون موارد مبتلا را از مرز ۱۰۰ هزار نفر بگذراند.
به گفته متخصصان یکی از مهم ترین راه مقابله با ویروس کووید-۱۹ جلوگیری از انتقال آن یا همان شکستن زنجیره انتقال آن با قرنطینه افراد مبتلا و یا مشکوک به ابتلا در خانه و یا واحدهای درمانی همچون بیمارستان است.
قرنطینه بیمارستانی در مازندران از حدود ۲ هفته پیش آغاز شد . این وضعیت سبب بی خبری مردم از احوال بیماران کرونایی و گمانه زنی و افزایش نگرانی عمومی شد. بی خبری این روزها اخبار و شایعات متفاوتی را از درون بیمارستان های مازندران از حال و احوال بیماران کرونایی به گوش می رساند.اگر گشتی در شبکه اجتماعی و فضای مجازی بزنید نقل وقول هایی از درون بیمارستان ها و مراکز قرنطینه کرونایی فراوان یافت می شود که با طعم تلخ و شیرین همراه است.
برای آگاهی از آنچه به بیماران کرونایی در واحدهای درمانی می گذرد ، خبرنگار ایرنا در تماس تلفنی با یکی از بیماران بستری در بیمارستان روحانی بابل با وی گفت و گو کرد.
قاسم که به دلایلی اجتماعی خبرگزاری از آوردن نام کامل وی معذور است از مبتلایان قطعی به کرونا به خبرنگار ایرنا گفت: از حدود پنج روز پیش پس از اعلام مثبت بودن جواب تست کرونا بستری شدم.
این بیمار که خود از نیروهای خدماتی بیمارستان شهید بهشتی بابل است، افزود: به تصور خودم ۷ تا ۸ روز پیش در بیمارستان محل کارم به این ویروس مبتلا شدم.
قاسم به شرایط ابتدایی بیماری اش اشاره می کند و ادامه می دهد: در ابتدا علائم خاصی از بیماری نداشتم اما کم کم دچار سرفه های خشک و سردرد شدم و بعد شرایط حادتر شد.
سرفه یا صاف کردن گلو؟
وی گفت: ابتدا سرفه هایم مانند وضعیتی بود که انگار با صدای بلند آواز خواندم و گلویم خشک و تحریک شده و یا مثلا زیاد حرف زدم و گلویم خشک شده به سرفه افتادم یا باید گلویم را صاف کنم و این وضعیت مدام برایم تکرار می شد.
این بیمار ادامه داد : در ادامه این وضعیت ، تب و لرز هم به سراغم آمد و از اینجا بود که مشکوک شدم که نکند بیمار شده ام ؟ به بیمارستان مراجعه کردم و پس از ارزیابی سرپایی اقدام به بستری من کردند و سپس بر اساس آزمایشات انجام شده ابتلای من به ویروس کرونا قطعی شد و در نهایت قرنطینه شدم.
او که الان در شرایط قرنطینه و اتاق ایزوله به سر می برد، گفت: کرونا درمان خاصی ندارد و اقدام و درمان خاصی را پشت سر نگذاشته ام و اقدامات درمانی بیشتر تاکنون جنبه نگهداری و مراقبت داشته است.
قاسم به تجویز داروهای تقویتی توسط پزشکان معالج و مصرف آنها اشاره کرد و گفت: پرستاران و پزشکان شبانه‌روز در حال زحمت کشیدن و مراقبت از بیماران هستند.
خستگی پرستاران با مراقبت و نگهداری شبانه روزی
این بیمار مبتلا به کرونا که خود جزو نیروهای خدماتی بیمارستان بود ، اظهار داشت: در زوهای نخست تجهیزات و امکانات بسیار محدود بود و حتی ماسک و لباس مخصوص نیز در اختیار پرستاران قرار نداشت.
وی با اشاره به اینکه اکنون شرایط بسیار متفاوت شده و همه کادر درمانی از تجهیزات کامل برخوردارند، افزود: بزرگ ترین مشکل بیمارستان کمبود نیروی پرستار است که منجر به خستگی بیش از اندازه پرستاران شده است .
به گفته قاسم ، برخی از پرستاران و پزشکان مجبور هستند چند شیفت کار کنند که توان جسمی آنها را بسیار پایین آورده است.
این بیمار افزود: در طول مدتی که من بستری هستم می گویند که فوتی هم در بین بیماران قرنطینه بوده ولی زیاد نبوده و شنیده ام اغلب آنها سن بالایی داشتند و به دلیل کهولت سن و ضعف جسمانی نتوانستند مقاومت کنند چون کرونا فعلا دارو ندارد و این تنها مراقبت و نگهداری است که سبب بهبود بیماران می شود..
قایم گفت : چندین بیمار نیز تاکنون بهبود یافته و مرخص شده اند و برخی نیز از دوستان و آشنایان خودم بودند که توانستند دوران بیماری را پشت سر بگذارند.
وی به وضعیت خود اشاره کرد و گفت: من هم در حال حاضر اوضاع جسمی بهتری نسبت به روزهای اول بیماری دارم و تنها مقدار کمی احساس سرگیجه دارم اما سردرد و سرفه ام بهتر شده است.
قاسم بزرگترین نگرانی خود و دیگر بیماران کرونایی را نگرانی انتقال ویروس به خانواده عنوان کرد و افزود: بیماران در صورت مشکوک بودن به کرونا سعی کنند ورزش و تعذیه مناسب را داشته و در عین حال تحت نظارت هم باشند
این بیمار کرونایی بر مراجعه افراد مشکوک به بیمارستان و پزشک تاکید کرد و گفت: اما بستری شدن در بیمارستان چاره ای برای درمان بیماری کرونا نیست و تنها راه تقویت جسمی و روحی است.
وی بار دیگر بر تقویت روحی تاکید کرد و گفت: نزدیکان بیماران کرونایی سعی کنند به این افراد روحیه دهند زیرا خودباختگی نخستین عامل تضعیف جسمی است که منجر به تسلیم شدن می شود.