ویروس کرونا یا همان کووید ۱۹ یک بیماری نوپدید دارای قدرت واگیری و انتقال زیاد ولی قدرت مرگ و میر پایین است و اگر مراقبت و نکات بهداشتی به خوبی انجام شود، قابل کنترل است، اما متاسفانه مردم استان سمنان این موضوع را جدی نگرفته و همچون روال عادی در خیابان‌های شهر تردد دارند.
رسانه‌ها، آموزش و پرورش و تمام دستگاه‌های فرهنگی و مسوولان کمر همت را بستند تا مردم را نسبت به خطرات ویروس کرونا مطلع و نسبت به ماندن در خانه متقاعد کنند، اما گویی گوش مردم به این حرف‌ها بدهکار نیست و همچنان در خیابان‌ها تردد دارند.
نوید دانایی رییس دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان همین چندی پیش عنوان کرده بود که تردد در شهر سمنان با وجود شیوع ویروس کرونا و علیرغم تاکیدها و توصیه‌های بهداشتی تنها ۳۰ درصد کاهش یافته است!
شرایط فعلی کشور و استان سمنان عرصه نشان دادن شعور و درک بالای انسانی است، اما گویی مردم شانه خالی کردند و هر چه کارشناسان بهداشت، رسانه‌ها و مسوولان فریاد می‌زنند برای حفظ سلامتی خود در خانه بمانید کسی گوش نمی‌دهد و غافل از اینکه هرچقدر سربازان عرصه سلامت و جهاد بهداشتی اعم از پزشکان، پرستاران، نیروهای مسلح و دیگر اقشار زحمتکش جامعه برای شکست ویروس کرونا تلاش کنند بدون همکاری مردم آب با آبکش بردن است.
کار به جایی رسیده است که رییس دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان در سیمای استانی و در برنامه زنده از مردم التماس می کند تا در خانه ها بمانند اما گویا گوش شنوایی نیست.
برخی افراد تردد مردم در خیابان‌های شهر را به این صورت تعبیر می‌کنند که دنبال یک لقمه نان و کسب روزی هستند، اما آیا افرادی که با بچه در کالسکه در اماکن شلوغ در این شرایط خاص حاضر می‌شوند به دنبال لقمه نان هستند؟
افرادی که ویروس کرونا را جدی نگرفته‌اند و همچنان در خیابان‌های شهر تردد دارند در واقع تلاش بخش‌های مختلف برای مقابله با ویروس کرونا را بی‌ثمر می‌کنند.
آیا باید همیشه جبر و الزام برای انجام کار داشته باشیم؟ چه بر سرمان آمده که در تشخیص صلاح و سلامت خود دچار مشکل شده‌ایم، چرا در خانه نمی‌مانیم، از دیدن عزیزانمان سیر شدیم و می‌خواهیم آنان را به دیار باقی بفرستیم؟ یا مردم‌آزار شده‌ایم و می‌خواهیم زحمتکشان شهرمان را به خطر بیاندازیم.
اصناف سمنان نیز شیوع ویروس را جدی نگرفته اند، یکی می گوید اگر کاسبی نکنیم چه کسی چک های ما را پاس می کند؟ دیگری می گوید چشم امیدمان به همین شب عید بوده است و برخی نیز می گوید اگر سر مغازه خود نیاییم خرجی مان را چگونه درآوریم در حالی که اگر لحظه ای درنگ و تفکر داشته باشند باید دریابند که کاسب باید زنده بماند تا کسبی ۶ ماه دیگرش را هم ببیند.
هر بیمار مبتلا به کرونا می‌تواند تا چندین نفر را مبتلا کند و آیا دل آن را داریم ببینیم پدرمان، مادرمان، فرزندانمان، عزیزترین افراد زندگیمان درگیر ویروس کرونا شدند پس باید در خانه ماند، در شرایط فعلی هیچ کجا امن‌تر از ماندن در خانه نیست.
تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها، لغو پذیرش مسافران در تاسیسات گردشگری مانند اقامتگاه‌های بومگردی، لغو اسکان مسافران نوروزی در مدارس تنها یک پیام دارد، آن هم "در خانه بمانیم" و از خانواده خود در برابر ویروس کرونا محافظت کنیم.
گردشگری در تنگنای اقتصادی کنونی کشور درآمدزاترین صنعت است ولی دولتمردان برای حفظ سلامت و شکست ویروس کرونا تمام این درآمدزایی را کنار گذاشتند و حالا نوبت مردم است که در خانه بمانند و ویروس کرونا را جدی بگیرند.
در خانه ماندن فرصتی برای نگاه به کتاب‌های خاک خورده کنج اتاق است و لذت کتاب خواندن وقتی مزه می‌دهد که کتاب را باز کنید، ورق بزنید و ببینید چقدر دلتان برای کتاب‌خواندن تنگ شده بود.
ماندن در خانه می‌تواند فرصتی برای تماشای فیلم و سریال در کنار اعضای خانواده فراهم کند و یا به آلبوم عکس خانوادگی نگاه کنند و به این جمله بنگرند این قافله عمر عجب می‌گذرد.
مردم در این شرایط باید به اندازه نیاز یک هفته نان، میوه و وسایل ضروری را خریداری کنند و دفعات خروج از خانه را کم کنند و بدانند اگر خواهان بازگشت آرامش و نعمت سلامتی هستند ناگزیر باید برای مدتی در خانه بمانند.
ملت فهیم ایران و مردم با فرهنگ سمنان باید به خود آیند و شیوع کرونا را جدی بگیرند تا پس از پایان شیوع با پشیمانی مواجه نشوند و تحقق این موضوع در یک جمله نهفته است: "در خانه بمانیم"