تهران- ایرنا- یک کارشناس مذهبی با استناد به آیه ۱۲۷ سوره نحل گفت: این آیه که می فرماید صبر و تحمل را باید از خدا گرفت مصداقی برای خانواده های داغدیده‌ای است که در این ایام سوگوار عزیزانشان هستند و نمی‌توانند مراسم تشییع و یادبود برگزار کنند.

حجت الاسلام سید جواد بهشتی این مطلب را با اشاره به مصیبت خانواده های داغدیده ای که در غم از  دست دادن عزیزان خود به سوگ نشسته اند ولی به دلیل رعایت مسائل بهداشتی نمی توانند مراسم تشییع و یادبود برگزار کنند، به خبرنگار معارف ایرنا گفت.

وی افزود: این آیه را باید برای خانواده هایی که بی تابی می کنند، تلاوت کرد که می فرماید «و ما صبرک الا بالله» یعنی صبر و تحمل را باید فقط از خدا  گرفت.

این کارشناس مذهبی با اشاره به آیات ۱۵۵ تا ۱۵۷ سوره بقره گفت: معمولا وقتی کسی از دنیا می رود، آیه «انا لله و انا الیه راجعون» که به آیه استرجاع معروف است، خوانده می شود ولی به آیات بعدی کمتر توجه می شود. چون در آیه بعد خدا در ازای صبری که صابران دارند، به آنان  درود می فرستد. یعنی خدا همان کاری را که درباره پیامبرش می کند، درمورد خانواده های مصیبت زده دارد و رحمتش را برای آنان می فرستد و آنها را به راه درست راهنمایی می کند.

وی افزود: با توجه به شرایط اضطراری که در کشور ما و بسیاری از کشورهای دیگر پیش آمده، طبیعی است که عقل و شرع به ما می گوید وقتی میان دو کار مهم قرار گرفتیم و از طرف دیگر با محدودیت هایی روبرو بودیم، باید کار مهمتر را انجام دهیم.

بهشتی اضافه کرد: تشییع پیکر مسلمانان سنت پیامبر اکرم (ص) است و در روایات تاکید شده تا جایی که ممکن است جمعیت بیشتری در مراسم تشییع حاضر شود. چون این حضور از یک طرف برای تسکین دل خانواده داغدیده و طلب مغفرت برای کسی است که از دنیا رفته و از طرف دیگر برای بیداری و تذکر تشییع کنندگان است تا مرگ را به یاد داشته باشند.

وی افزود: حال از آنجا که به دلیل مساله مهمتری یعنی سلامتی دیگران، امکان برگزاری مراسم تشییع و یادبود بیماران کرونایی و سایر اموات وجود ندارد، مردم می توانند با تلاوت قرآن و خواند دعا برای آنان طلب آمرزش کنند و چون امکان گفتن تسلیت به صورت حضوری نیست از طریق فضای مجازی با این خانواده ها اظهار همدری کنند که این کار نیز باعث تسکین این خانواده ها می شود.

این پژوهشگرمذهبی با اشاره به منابع دینی گفت: در دوران های قبل نیز حوادثی بوجود می آمد که شخصی در دریا غرق می شد و گاهی پیکرش پیدا نمی شد و در احادیث آمده که چنین افرادی حکم شهید دارند. یعنی بالاترین اجری را دارند که ممکن است تصور شود و این موضوع به خاطر همان غربت متوفی است.