بنا بر اعلام قبلی دبیرخانه جایزه، به دلیل شیوع بیماری کرونا شکل برگزاری مراسم تغییر کرد و آیین اختتامیه به صورت رویداد دیجیتالی برگزار شد.
در این رویداد فرزین سوری، دبیر جایزه نوفه، آمار آثار رسیده به بخش کتاب سال را ارائه کرد و نحوه داوری هیأت داوران ۷۸ نفره این بخش را شرح داد.
در بخش رمان سال بزرگسال نوفه از میان پنج کاندیدای نهایی، ضحی کاظمی برای باران‌زاد از انتشارات کتابسرای تندیس، موفق به دریافت مدال سنجاقک طلایی شد.
مهدی یزدانی خرم برای خون خورده از انتشارات چشمه، الیستا آقایی برای مه‌آلود از نشر باژ، هادی معیری‌نژاد برای ساعت باران از نشر نیماژ و فرهاد آذرنوا برای یفرن دوم از انتشارات پیدایش، شایسته تقدیر شناخته شدند.
همچنین در بخش کتاب سال نوجوان، سیامک گلشیری برای کتاب گورشاه از نشر افق با رأی مستقیم هیأت داوران (رضا علیزاده، سید جواد راهنما، هدا حدادی، احمد اکبرپور و نوشیار خلیلی) برنده سنجاقک طلایی شد. همچنین کتاب آن‌سوی دریای مردگان نوشته معصومه میرابوطالبی از انتشارات فاطمی شایسته تقدیر شناخته شد.
در بخش فرعی فصل اول نیز کیانا رحمانی برای داستان هومانکولوس موفق به دریافت مدال سنجاقک طلایی شد. از حمید جواهری برای داستان ممنون برای کاناپه و مکاشفات نادرست، فاطمه نوروزی هارونی برای خواب‌خوار، افروز ضیایی برای داستان مویریا، علی علی‌شاهی برای داستان دریاچه آلبا و ستاره عارف‌کشفی برای داستان تیرمست شایسته تقدیر شناخته شدند.
جایزه نوفه به منظور اعتلای نشر ادبیات گمانه‌زن و تشویق هرچه بیشتر ناشران و نویسندگان برای تألیف آثار گمانه‌زن، پایه‌گذاری شده است و با حمایت انتشارات پیدایش، مجله‌ی سفید و اپلیکیشن فیدیبو برگزار می‌شود.
درباره ادبیات گمانه‌زن
ادبیات گمانه‌زن برگردانی از عبارت Speculative Fiction است، این عنوان توصیف کننده تمام سبک‌ها و زیرسبک‌هایی است که دنیایی متفاوت با دنیای واقعی را تصویر می‌کنند و ژانرهای فانتزی، کارآگاهی، علمی‌تخیلی و وحشت، زیر چتر این عبارت قرار می‌گیرند.
رابرت هاین‌لاین (۱۹۰۷ تا ۱۹۸۸) نویسنده مشهور علمی‌تخیلی، این عبارت را در سال ۱۹۴۱ خلق کرده است و امروزه این واژه را برای توصیف داستان‌هایی استفاده می‌کنند که به واقعیت عینی و اصول متعارف داستان واقع‌گرا پایبند نیستند و تخیل را هسته مرکزی خود قرار می‌دهند. داستان‌هایی که به طور معمول به اسم ادبیات ژانری شناخته می‌شوند و پیش از این کمتر مورد توجه جوایز ادبی فارسی قرار می‌گرفتند.