تمامی دستگاه‌های اجرایی و نظامی همچون سپاه، ارتش، نیروی هوایی، آتش نشانی، پدافند، نیروی انتظامی و... گرد هم آمده اند تا در این بحران نیز مثل مواقع دیگر با همراهی، کنار یکدیگر باشند و با اتحاد، همت و همدلی که امروز شاهد آن هستیم، ویروس کرونا را نیز شکست دهیم. از این رو همان طور که متخصصین امر نیز تاکید دارند شهروندان باید در منازل خود بمانند زیرا این بیماری به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود هر اندازه شهروندان برای مسائل غیر ضروری از خانه خارج نشوند به نفع خودشان است.
بررسی روزنامه‌ها، تارنماها و خبرگزاری‌های داخلی نشان می‌دهد که رسانه‌های داخلی موضوع شیوع ویروس کرونا در کشور را از زوایای مختلفی مورد ارزیابی قرار داده اند.
رسانه های اصلاح طلب
روزنامه ایران: تهران- ایرنا- کشور همچنان در روزهای پر التهاب کرونایی به سر می‌برد و به گفته مسئولان هنوز تا بازه زمانی کاهش میزان شیوع بیماری فاصله داریم؛ فاصله‌ای که می‌تواند با اقدامات مؤثری که تک تک افراد جامعه انجام می‌دهند، کاهش یابد و سیر صعودی بیماری را به سیر نزولی تبدیل کند.
روزنامه ایران در گزارشی آورده است: ممکن است بسیاری از ما ناقل بیماری باشیم اما خودمان ندانیم و علامتی نداشته باشیم. آقای آزادی هم کارمند یکی از بانک‌هاست. او نیز از حضور بی‌دلیل افراد در بانک گلایه دارد و می‌گوید: گویی مردم برای سلامت خود ارزش قائل نیستند و خیلی از مراجعات بی‌دلیل است.چون بسیاری از امور مالی از خانه قابل انجام است. او ادامه می‌دهد: برخی هم که مجبورند به بانک مراجعه کنند از دستکش استفاده نمی‌کنند. آنها همچنین خودکار شخصی همراه نمی‌آورند. فاصله توصیه شده را در صف‌ها رعایت نمی‌کنند. این در حالی است که ما می‌توانیم با رعایت نکات ساده سلامتی خود و خانواده‌مان را تضمین کنیم. شیوع بیماری کرونا روزبه‌روز بیشتر شده واگر مردم به توصیه‌های بهداشتی توجه نکنند با تلفات بیشتری مواجه خواهیم شد. خیلی‌ها هنوز مسأله را جدی نگرفتند و در خیابان‌ها تردد می‌کنند و نمی‌دانند که می‌توانند ناقل این بیماری باشند. وی می‌افزاید: به مردم گفته شده که در جاهای شلوغ و پر ازدحام مثل ادارات، شهرداری‌ها و بانک‌ها و... نروند اما هر روز عده زیادی برای نقل و انتقال پول به بانک می‌آیند. این در حالی است که می‌توانند از طریق خدمات غیرحضوری کارهایشان را انجام دهند و از شیوع بیشتر ویروس کرونا در جامعه پیشگیری کنند.
محمد جواد حق شناس فعال سیاسی و عضو شورای شهر تهران در یادداشتی در روزنامه ایران نوشته است: ویروس «کرونا» امروز خود را نه فقط به ریه افراد مبتلا که به‌ساحت زندگی خصوصی و اجتماعی همه آحاد جامعه و نیز به مناسبات میان حاکمیت و مردم و حتی رابطه میان کشورها و ملت‌ها رسانده و آنها را تحت تأثیر قرار داده است. بنابراین کرونا موضوعی نیست که بتوان درباره آن صرفاً از یک منظر و مرعا سخن گفت یا توقع داشت که تأثیرات آن در ابعاد مختلف مدیریتی، روان شناسی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بزودی مرتفع گردد. کرونا پدیده نوظهوری است. هرچند ما معمولاً سعی می‌کنیم آن را با موارد مشابه تاریخی همچون همه‌گیری طاعون در قرون ۱۳ و ۱۷ میلادی یا شیوع گسترده وبا در ایران همزمان با جنگ جهانی اول و حضور متفقین در ایران مقایسه کنیم. با این حال مختصات زندگی کنونی ما به آن ابعاد متفاوتی داده است. چنانکه برای بسیاری از ما اینکه به‌دلیل شیوع کرونا در روز پدر نتوانسته‌ایم با پدران‌مان دیدار تازه کنیم و به تماس تلفنی اکتفا کرده‌ایم امری ناگوار و مختل‌کننده نظم و جریان زندگی به‌نظر می‌رسد. با این حال پذیرش شرایط موجود و الزامات آن امری ناگزیر و ضروری است. زیرا در شرایطی که نسبت میان عرضه و تقاضا در نظام سلامت ما به چالش جدی تبدیل شده است، خود مراقبتی حتماً بزرگترین همکاری و خدمتی است که شهروندان به خود، جامعه و دولت انجام می‌دهند.
حمید حاج‌اسماعیلی کارشناس بازار کار در یادداشتی در روزنامه آرمان ملی نوشته است: در حال حاضر کسب‌وکارها به‌ویژه در بخش خدمات آسیب جدی دیده‌اند و این یک واقعیت انکارناپذیر است و در اینکه دولت باید از کسب‌وکارهای آسیب‌دیده حمایت کند، هیچ‌گونه تردیدی وجود ندارد. اما با توجه به امکانات و منابعی که دولت در اختیار دارد، باید یک حمایت همه‌جانبه، منطقی و کاملا کارشناسی‌شده در این زمینه صورت بگیرد تا این اقدامات آنقدر موثر باشند که در عین حال که کسب‌وکارها ادامه فعالیت بدهند، کارگران نیز امکاناتی را دریافت کنند که جبران دستمزدها و حقوقشان در بازار کار باشد. در حال حاضر، چند موضوع مطرح شده که هنوز جنبه عملیاتی پیدا نکرده‌اند. اولین موضوع که خود دولت هم آن را تایید کرده است، بحث معافیت‌های بیمه‌ای و مالیاتی است. امیدواریم خود دولت بتواند از کارشناسان سازمان تامین اجتماعی و کارشناسان امور مالیاتی دعوت کند تا راهکارهای عملیاتی جدی و منطقی پیشنهاد کنند. چون اینکه دولت به صورت مستقل اظهار نظر کند و عملا هم اتفاقی نیفتد، به معنای حمایت نیست. وقتی حمایت به صورت منطقی اتفاق می‌افتد که خود سازمان تامین اجتماعی و سازمان امور مالیاتی وارد گود شوند و اعلام کنند که در چه بخش‌هایی می‌توانند این امور را انجام دهند و راهکار عملیاتی آنها چیست. دومین موضوع این است که باید دید دولت چه حمایتی می‌تواند از بنگاه‌های آسیب‌دیده انجام دهد تا در نهایت آنها بتوانند ادامه فعالیت هرچند به صورت محدودتر بدهند. چون اگر این بنگاه‌ها نتوانند فعالیت کنند مساله خدمات‌دهی به مردم هم دچار مشکل می‌شود و به گرانی‌ها دامن می‌زند.
روزنامه ابتکار در یادداشتی با عنوان مساله ایران؛ فراسوی کرونا می نویسد: شیوع کروناویروس در بیش از یکصد کشور جهان، انتقال سریع، ناشناختگی و مرگ‌آفرین بودن این ویروس، موضوع آن را به بحرانی در جامعه جهانی تبدیل کرده که عصر مدرن دست‌کم به لحاظ بحران بهداشتی تا به حال تجربه نکرده است. گرچه در ادوار گذشته در یک کشور و حتی یک قاره نمونه‌هایی از وبا و طاعون - البته در قرن نوزدهم و سال‌های آغازین قرن بیستم - فراگیر وجود داشته است، اما این سطح از فراگیری از شرق تا غرب زمین، نمونه‌ای بی‌سابقه است. در این میان ایران نیز از شیوع کرونا بی‌نصیب نماند و پس از چندی از چین وارد ایران شد. اما این موضوع نیز چون بی‌شمار موارد دیگر، در ایران شکل و رنگ و طعم دیگری دارد. از بحران بی‌اعتمادی فراگیر در سطوح گوناگون اجتماعی تا کم‌توجهی عده‌ای از شهروندان نسبت به توصیه‌های بهداشتی و از ارائه آمارهای متفاوت و متناقض نهادهای مختلف تا تشکیل ستادها و کارگروه‌ها و کمیته‌های موازی در سازمان‌ها و نهادهای گوناگون، همه و همه مواجهه ایرانیان با کروناویروس را از مواجهه دیگر کشورها با این مسئله متفاوت می‌کند. این همه یعنی، مسئله جامعه ایران در برابر این بیماری بسیار فراتر از خود آن است. همین امر سبب می‌شود تا نسخه ارائه شده برای ایران با دیگر کشورها تفاوت‌های عمده‌ای داشته باشد. در ایران کمتر می‌توان نسبت به عملکرد مطلوب برخی پروتکل‌های بین‌المللی امیدوار بود؛ چرا که ایران را باید با همه مسائل پیرامونی‌اش سنجید و قضاوت کرد.
روزنامه همدلی در یادداشتی به قلم محسن رفیق آورده است: کرونا البته که بحرانی مشترک است. مرز نمی‌شناسد. تشخیصی از جهان اول یا جهان سوم ندارد و مرزهای کشورها را فارغ از رتبه اقتصادی یا سطح تکنولوژی آنها در می‌نوردد. با این وجود، آنچه در این زمینه خود را متفاوت نشان می‌دهد، تفاوت در نوع برخورد دولت‌ها در مهار این پدیده است. این تفاوت خود را در این مدت تا به بدان آنجا نشان داده است که شاید بتوان گفت معضل اشاعه کرونا، به عنوان پدیده واحدی که دولت‌ها را درگیر خود کرده است، به موضوع مطالعه‌ای جدید و متفاوت در سیاست امروز دولت‌های جهان تبدیل کرده است. مساله‌ای که به حتم باعث خواهد شد تا آیندگان از آن به عنوان استنادی بر توجیه و تبیین وقایع مشابه یاد کنند.چگونگی سیاست‌ورزی کوتاه‌مدت و بلندمدت دولت‌ها در نظام‌های مختلف، تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری نهادهای قدرت در مواجهه با این موضوع و از همه مهم‌تر میزان حضور عملیاتی ارکان اصلی قدرت در کشورهای متفاوت، فارغ از سطح زیرساختارهای موجود آنان در جهت بازگرداندن شرایط بحرانی به وضعیت پیشین، از مواردی است که در پس زمینه، ارتباط نوع عکس‌العمل دولت‌های مختلف در برابر این بحران را با نظام‌های سیاسی متفاوت شان، برجسته‌تر می‌کند. امری که البته در درون مرز کشورها و مقایسه آنها با یکدیگر قابل بررسی بوده و در قالب یک جامعه جهانی خود را به درستی نشان نمی‌دهد. استفان والت، استاد روابط بین‌الملل دانشگاه هاروارد، در تازه‌ترین تحلیل خود و در راستای نظریه واقع‌گرایی، یادآور می‌شود که بر خلاف آنچه برخی از پژوهشگران طی سال‌های اخیر در مورد کاهش نقش دولت‌ها و جایگزینی آنها با سازمان‌های بین‌المللی و نیروهای اجتماعی نظریه‌پردازی کرده‌اند، اما بحران کرونا بار دیگر نشان داده است که هنوز هم دولت‌ها، یگانه بازیگر اصلی برای حفظ امنیت و جان مردم خود هستند و شهروندان نیز در چنین مواقعی همین نگاه را به دولت‌ها دارند. با این وجود، چه چیزی نگرش دولت‌ها را در برخورد با چنین مساله مشترکی متفاوت می‌کند. با وجود آنکه هدف اصلی دولت‌ها در شرایط فعلی، حفظ جان شهروندان و سلامت آنها بوده و یگانه مسئولیت حاکمان و دولتمردان چیزی جز آن نیست، تفاوت در سرعت یا سستی، در جهت تحقق این امر مهم در محدوده مرزهای مختلف، از کجا ناشی می‌شود؟
روزنامه آفتاب یزد در یادداشتی با عنوان کرونا، بیدار باشی برای صلح جهانی، نوشت: بشر در بیست قرن گذشته فراز و نشیب‌هایی را در اداره جوامع و کیفیت حکمرانی‌ها تجربه نموده است. جنگ‌های مذهبی، جنگ‌های نژادی، جنگ‌های قومیتی، جنگ‌های توسعه طلبانه و استعماری و نبردها و پایداری‌هایی برای مقابله با ستمگران، به زیر کشاندن مستبدان، برقراری عدالت و آزادی و رفع تبعیض‌ها داشته است. تا قرن بیستم جنگ‌ها غالباً برای کشور گشایی و گسترش دامنه نفوذ سلاطین اقتدارگرا و امپراطوران با استفاده از اسب، ارابه، شمشیر، نیزه، سپر و کلاه خود و قتل و غارت و کشتار گسترده انسان‌های بی گناه و از بین بردن نسل در بسیاری از این نبردهای خونین بوده است که البته از دو قرن قبل از آن به ابزارهای پیشرفته تری
مثل توپ و تفنگ هم مجهز گشته بود. این جنگ‌ها هر بار بخشی از تمدن بشری و میراث تاریخی و عمران و آبادی‌ها را علاوه بر کشتارهای نسلی ویران ساخته است، میلیونها انسان بیگناه و مظلوم را از دم تیغ‌ها عبور داده و جوامع فراوانی را دچار قتل و غارت وتجاوز قرار داده است.
اکرم عظیمی در گفت و گو با خبرگزاری ایسنا، با تاکید بر لزوم توجه به سلامت جسم و روان اعضای خانواده در این روزها، اظهار کرد: برای مدیریت سلامت در خانواده های دارای فرزند، ابتدا لازم است سلامت جسمی و روان شناختی والدین تامین شود. وی رعایت دستورالعمل ها و نکاتی که پزشکان مطرح می کنند، از جمله ماندن در خانه و عدم تردد غیرضروری، استفاده از دستکش و ماسک، شستشوی به موقع و کامل دست ها را برای حفظ سلامتی جسمی ضروری دانست و افزود: رعایت تغذیه مناسب موجب پیشگیری از بیماری و ارتقاء سلامت بدن شده و نشاط جسمی و به تبع آن نشاط روان را فراهم می کند. احتمالا در شرایط فعلی و با تغییر برنامه های عادی زندگی، نظم خواب و مقدار و کیفیت تحرک جسمی افراد تغییر می کند، ممکن است افراد شب ها دیرتر به رختخواب رفته و صبح ها دیرتر از خواب بیدار شوند، در حالی که ساعات خواب مناسب برای تنظیم چرخه آرام سازی بدن باید حوالی ۱۱ شب تا نهایتا ۸ صبح باشد و اگر فرد در این محدوده زمانی خواب با کیفیتی را تجربه نکند، در روزهای آتی احتمالا احساسات و رفتارهای ناخوشایند را تجربه خواهد کرد. وی به والدین توصیه کرد که برای حفظ سلامت جسمی فرزندانشان برنامه ریزی لازم و روش‌های خلاقانه را به کار برند و افزود: والدین می‌توانند از کلیپ های آموزشی در زمینه بهداشت پیشگیری در مقابل کرونا مخصوص کودکان استفاده کرده و به کودکان خود آموزش‌های لازم را به شیوه صحیح و متناسب با سن آنها ارائه دهند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، برای روزهای متوالی، هر زمان پیچ تلویزیون را می‌چرخانیم یا به اخبار گوش می‌دهیم، یک توصیه مکرر بازپخش می‌شود: «درخانه بمانید!» در حالی از همه بلندگوهای رسمی بر لزوم ماندن در خانه و خارج نشدن به جز در مواقع بسیار ضروری تاکید می‌شود که کارگران و شاغلان به خصوص در بخش خصوصی، مجبورند هر روز بدون استثنا از خانه خارج شوند و سر کار بروند؛ رواج بی‌ثبات کاری و نهادینه شدن قراردادهای موقت نیز موجب شده که یک کارگر شاغل نتواند به راحتی از مرخصیِ بدون حقوق یا تعطیلی خودخواسته استفاده کند؛ در واقع اگر یک کارگر بگوید که یک ماه نمی‌خواهم سر کار بیایم، بعد از یک ماه، کاری دیگر وجود ندارد؛ چراکه به احتمال زیاد قراردادش بعد از سال جدید، تمدید نخواهد شد! در واقع این روزها، کارگرانی که سر کار می‌روند، با اضطراب و نگرانیِ دائم دست و پنجه نرم می‌کنند: نکند آلوده به کرونا شویم و خانواده‌هایمان را آلوده کنیم! با اینهمه، علیرغم انتقادات بسیار به شرایط کاری کارگران، هیچ تصمیمی برای کاستن از سطح خطرات در محیط کار اتخاذ نشده است؛ در ورزهای گذشته، خبرها حاکی از این بود که مغازه‌ها و فروشندگان اقلام غیرضرور مانند فروشندگان لوازم خانگی، کیف و کفش و البسه، خودرو و لوازم لوکس، بهتر است درب مغازه‌ها را ببندند و در خانه بنشینند اما مشخص نیست چرا اعلام نمی‌شود واحدهای تولیدی این کالاها مانند کارخانجات تولید البسه، لوازم خانگی و خودرو که محصولاتشان در این برهه بحرانی، حیاتی نیستند نیز تعطیل کنند و به کارگران مرخصی با حقوق بدهند؟ به عبارت دیگر، همه واحدهای تولیدی به جز واحدهای تولید مواد غذایی، دارویی و بهداشتی، می‌توانند تعطیل یا لااقل نیمه تعطیل کنند و کارگران خود را از ترس همیشگی کروناویروس نجات دهند.
به گزارش پایگاه خبری فرارو، افت شدید بازارهای بین المللی به خصوص سهام و اوراق قرضه، فشار زیادی را بر بازار طلا و فلزات گرانبها وارد کرده و این مساله موجب افزایش شدید فشار فروش در بازار طلا شد. قیمت طلا در معاملات روز جمعه «آخرین روز معاملاتی در بازارهای جهانی» با افت ۴.۵ درصدی روبرو شد و در هفته گذشته با بیشترین افت از سال ۱۹۸۳ میلادی همراه شد. از سویی نگرانی‌ها نسبت به تبعات اقتصادی و مالی شیوع ویروس کرونا تاثیر منفی زیادی بر بازارهای بین المللی داشته است. قیمت طلا در هفته گذشته بیش از ۹ درصد با کاهش روبرو شد و به بهای ۱۵۱۸ دلار در هر اونس رسید. طلا و سهام طی روزهای اخیر رابطه مثبت و مستقیمی داشتند، ولی پس از بازگشت شاخص سهام به مدار صعودی قیمت طلا نتوانست به مسیر افزایشی بازگردد.
پایگاه خبری فرارو در گزارشی دیگر آورده است: متخصصان بیماری‌های عفونی معتقدند نباید تاثیر عوامل فصلی را نادیده گرفت. عواملی که روی سایر ویروس‌ها اثر می‌گذارد و از گسترششان در فصل تابستان جلوگیری می‌کند، اما در رابطه با کووید ۱۹ نمی‌توان به همان اندازه مطمئن بود؛ و حتی اگر همزمان با افزایش دمای هوا شیوع ویروس کاهش پیدا کند، نمی‌توان امیدوار بود که برای همیشه از بین رفته باشد و دیگر باز نگردد. ایده نابود شدن ویروس کویید ۱۹ همزمان با شروع فصل تابستان، دارای پیشینه و سابقه‌ای است، سابقه‌ای که به مقایسه این ویروس با ویروس سرماخوردگی و انفولانزا مربوط می‌باشد. طبق نظر مرکز کنترل بیماری‌های امریکا (CDC) سرماخوردگی معمولی بیشتر در فصول زمستان و بهار شایع می‌شود و آنفولانرا در پاییز و زمستان رواج بیشتری دارد. می‌توان گفت که اوج فعالیت ویروس آنفولانزا در ماه‌های دسامبر و فوریه است. به نظر می‌رسد که ویروس کوویید ۱۹ با روش مشابه آنفولانزا و سرماخوردگی‌ها معمول منتقل می‌شود. امکان انتقال ویروس از طریق ارتباط و تماس نزدیک با افراد مبتلا و یا از راه تماس با ترشحات ناشی از عطسه و سرفه وجود دارد. دلایل متعددی برای کاهش عفونت ناشی از سرماخوردگی و آنفولانزا در فصل تابستان مطرح می‌شود. یکی از اصلی‌ترین دلایل به این نکته اشاره دارد که گسترش ترشحات تنفسی در هوای مرطوب بسیار بیشتر است.
امان‌الله قرایی‌مقدم، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه درباره بی‌توجهی بخشی از مردم نسبت به پیامدهای خطرناک ویروس کرونا در گفت وگو با سایت خبری نامه‌نیوز گفت: از دو منظر می‌توان بی‌توجهی بخشی از مردم را تحلیل کرد. نخست آنکه ما دچار تأخر فرهنگی هستیم؛ به این معنی که مردم ما هنوز در فرهنگ گذشته باقی مانده‌اند و مسائل مدرن و جدید را جدی نمی‌گیرند؛ به‌همین دلیل وقتی موضوعی مانند کرونا ایجاد می‌شود، مردم می‌گویند که مهم نیست این هم از سرمان می‌گذرد و تمام می‌شود. ما هنوز نتوانسته‌ایم نسبت به تحولات فرهنگی و اجتماعی موجود در جامعه واکنش متناسب نشان دهیم و نهتنها واکنش درست ارائه نمی‌دهیم که نسبت به آنها بی‌تفاوتیم. در مجموع نوعی واپس‌ماندگی فرهنگی یا تأخر فرهنگی بر ما وجود دارد که همه اینها ریشه در افکار گذشته ما دارد. منظر دوم بی‌اعتمادی عمومی نسبت به هر امری است که از جانب مسئولان گفته می‌شود. مردم نسبت به دستگاه‌های حاکمیتی اطمینان ندارند؛ در حقیقت اعتماد عمومی در جامعه ما وجود ندارد. مردم هرچه از صداوسیما می‌شنوند یا می‌بینند، جدی نمی‌گیرند زیرا تصور می‌کنند درست نیست. با چنین تصوری نوعی عناد میان مردم و مسئولان ایجاد شده است که رفتن به مسافرت در شرایطی که مسئولان می‌گویند از در خانه‌های‌تان بمانید را نوعی واکنش قلمداد می‌کنند و از لیس‌زدن حرم تا مسافرت‌رفتن هردو رفتاری واکنشی به مسئولان است. هم ضعف فرهنگی و هم تصور رایج مردم به مسئولان می‌توان با جان خود مردم بازی کند و بسیار خطرناک است.
رسانه های اصولگراروزنامه کیهان: در کنار خبرهای تلخ یا ناخوشایند شیوع کرونا در کشور، این روزها شاهد صحنه‌ها و جلوه‌هایی از همدلی و ایثار مردم و نیروهای جهادی در اقصی نقاط ایران هستیم که به جرأت می‌توان گفت در هیچ جای دنیا نظیر ندارد.
روزنامه کیهان با انتخاب گزارشی با عنوان جلوه‌های بی‌نظیر ایثار و همدلی مردم در روزهای سخت کرونایی، نوشت: روزهای پایان سال را اگر روزهای کرونایی بنامیم، به خطا نرفته‌ایم؛ روزهایی که همه چیز از اقتصاد و سیاست گرفته تا حتی هنر و ورزش و... تحت تاثیر آن قرار دارند. افزایش آمار مبتلایان، تعطیلی کسب‌وکارهای خرد، احتکار اقلام بهداشتی و جولان شایعه‌پراکنان در فضای مجازی بخشی از واقعیت تلخ شیوع این ویروس منحوس است. در مقابل اما پدیده‌هایی در این مدت رخ داده که می‌توان آن را فرصت‌های کرونا نام نهاد که توانسته چهره دیگری از جامعه ایرانی به نمایش بگذارد؛ چهره‌ای که برخی علاقه‌ای برای نشان دادن آن در رسانه‌های خود ندارند! با گسترش این بیماری شاهد سیل گسترده جهادگرانی بودیم که توانستند با استفاده از ظرفیت جمعیت‌های مردمی اصیل همچون مساجد، هیئت‌های مذهبی، پایگاه بسیج محله و گروه‌های جهادی به سرعت خود را سازماندهی کرده و بخشی از بار مبارزه با کرونا را بر عهده بگیرند. پاکسازی و ضدعفونی اماکن عمومی، مساجد، کیوسک‌ها، عابربانک‌ها و معابر پرتردد شهری، تهیه بسته‌های بهداشتی برای خانواده‌های محروم، حضور در اماکن بهداشتی از جمله بیمارستان‌ها و نقاهتگاه‌ها برای کمک به شبکه درمانی کشور و تقویت روحیه بیماران و ایجاد کارگاه‌های محلی برای تولید ماسک و محلول‌های ضدعفونی بخشی از این فعالیت‌های جهادی است.
روزنامه جوان در یادداشتی به قلم رسول سنائی راد نوشت: فداکاری‌ها و تلاش‌های جهادی بخش عمده‌ای از پزشکان و پرستاران، مسئولان و کارکنان بهداشت و درمان، تولیدکنندگان و دست‌اندرکاران تولید اقلام و تجهیزات پزشکی، نیروهای مسلح، گروه‌های جهادی و مردمی و... در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا و دفاع از مردم شریف ایران در برابر این مهاجم وحشی و دست‌ساخته احتمالی دشمنان، صحنه‌های زیبایی از عظمت، رشادت و ایثار جامعه ایرانی را به ظهور و نمایش درآورده است؛ ایثار و جهادی که خروجی آن شگفتی جهانیان از توفیق کشور عزیزمان در این عرصه خطیر، به‌رغم تحریم‌های ظالمانه و کمبودهای تجهیزاتی و دارویی بوده است. در همین حال، برخی هم با سوءاستفاده از این وضعیت به گرانفروشی، احتکار و خارج کردن مایحتاج بهداشتی و درمانی مردم از دسترس‌شان رو آورده‌اند که گرچه کم‌شمار و کم‌تعداد است، اما زشت و قابل تقبیح به شمار می‌آیند و خوشبختانه با انتقاد عمومی و برخوردهای قضایی و حکومتی نیز مواجه شده است. اما زشت‌تر از این ترک وظیفه و مسئولیت و یا کم‌تحرکی و کم‌کاری برخی کارگزاران و حقوق‌بگیران از بیت‌المال در این شرایط خطیر و روزگار سختی است که شیوع کرونا و رکود و بیکاری اجباری بر بخش‌هایی از مردم و شاغلان بخش‌خصوصی تحمیل کرده است. کارگزارانی که انتظار می‌رود در این شرایط نهتنها در کنار مردم باشند، بلکه برای حل مشکلات آنان و سرعت عبور کشور از این شرایط، جهادی تلاش کرده و خور و خواب نداشته باشند.
به گزارش روزنامه وطن‌امروز، شایعه قرنطینه تهران روز گذشته بسیاری از فروشگاه‌ها و خیابان‌های پایتخت را شلوغ کرد اما با تکذیب مسؤولان التهاب اولیه خوابید. با این وجود رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت دیروز خبر از محدودیت‌های بیشتر رفت و آمد دادند. جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا دیروز شنبه به صورت ویدئوکنفرانس با حضور حسن روحانی، رئیس‌جمهور برگزار شد و در این جلسه وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دیگر اعضای ستاد گزارشی را از اقدامات انجام شده در مقابله با شیوع ویروس کرونا ارائه کردند و پیشنهادات جدیدی برای تصویب در ستاد ارائه شد. روحانی در این جلسه از مقام معظم رهبری برای صدور فرمان فعال شدن قرارگاه بهداشتی و درمانی نیروهای مسلح قدردانی کرد و گفت: از ابتدای تشکیل ستاد ملی مقابله با کرونا رئیس ستاد کل نیروهای مسلح و همچنین سپاه پاسداران، ارتش و نیروی انتظامی در این جلسات حضور مستمر داشتند و با فرمان مقام معظم رهبری برای فعال شدن قرارگاه ستاد مشترک نیز همه امکانات نیروهای مسلح بهتر، دقیق‌تر و کامل‌تر در خدمت مردم خواهد بود.
روزنامه خراسان با درج یادداشتی به قلم مهرداد ناظری نوشت: با توجه به گسترش ویروس کرونا در جهان تغییرات گسترده ای در ارتباط بین انسان ها ایجاد شده به طوری که اگر تا دیروز مردم می‌توانستند به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند امروز مجبورند با ملاحظات بسیار و استفاده ازماسک این کار را انجام دهند . در این میان در کشوری مثل ایران که سابقه فرهنگ مهرورزی در آن دارای قدمت و سابقه هزاران ساله است این مسئله به صورت یک چالش نسبتا جدی خود را نشان می دهد به گونه ای که حتی زن و شوهرها، پدر و مادرها ، فرزندان و دوستان نمی توانند حتی با یکدیگر دست دهند. تجربه نشان می دهد که تداوم این فاصله گرفتن ها در جامعه می تواند احساس عمیق تنهایی را درافراد تقویت کند، به ویژه آن که این روزها افراد مجبورند به دلیل گسترش ویروس بیشتر در خانه بمانند، این خانه نشینی اجباری و احساس تنهایی عمیق در طول زمان یک چالش جدی فردی و اجتماعی ایجاد خواهد کرد .اما اگر ما نمی توانیم به راحتی با یکدیگر دست بدهیم یا روبوسی کنیم این به معنای دور شدن ازهمدیگر نیست.چرا که اگر این گونه بود بسیاری از مفاهیم دیگر که ریشه در اعتقاد و باور های ما دارد نیز می بایست با تغییر در ظواهر و آداب آن مسئله به فراموشی سپرده می شد. این تجربه به ما می آموزد که باید مفهوم عمیق تری از عشق را در خود تقویت کنیم و به گونه ای دیگر با هم مواجه شویم. مهم ترین مسئله در ارتباطات درک متفاوت از مفهوم عشق است. امروز لازم است تا فهم ما ازعشق تغییر کند و بدانیم با افزایش قدرت مهرورزی می‌شود تغییرات عمیقی را تجربه کرد.
خبرگزاری مهر گزارش می دهد: شیوع ویروس کرونا در کشور، با همه حساسیت‌ها ونگرانی هایی که برای سلامت و امنیت روانی شهروندان برجای گذاشت، یک بار دیگر پای گروه‌های جهادی و نیروهای مقاومت بسیج را همپای دیگر نیروهای زحمت کش وخدوم پای کار آورد. تقریباً از هفته نخست اسفند و از همان ابتدای ورود این ویروس بود که فضای مجازی غرق فداکاری جامعه پزشکی شد و به خاطر حساس بودن کار آنها و جانفشانی برای حفظ سلامت مردم و جامعه به مدافعان سلامت نام گرفتند. بی‌تردید نقش‌آفرینی پزشکان، پیراپزشکان و پرستاران سختکوش در درمان بیماران مبتلا و نیز تلاش در جهت ریشه‌کنی و مبارزه با ویروس کرونا آنقدر ستودنی و والاست که قلم از بیان این جانفشانی‌ها قاصر است؛ سفیدپوشان دلسوزی که شبانه‌روز برای کمک به هموطنان بیمار، عاشقانه تمام هستی خود را نثار نظام سلامت کردند. در این میان گروه‌های دیگری هم خودجوش برای سلامت مردم دست به کار شدند و با در نظر گرفتن اهمیت موضوع آمدند تا بار دیگر روحیه جهادی و فرهنگ بسیجی را برای نسل امروز معنا کنند.
خبرگزاری فارس در یادداشتی به قلم مهدی فضائلی آورده است: نفس های پایان سال ۹۸ با ویروس کرونا تنگ شده و به خس خس افتاده است و همین موجب شده نگاه ما به سالی که روزهای پایانی‌اش را می گذرانیم نیز کرونا زده شده باشد و بسیاری واقعیت‌ها را فراموش کنیم. البته متأسفانه منفی بافی و آیه یاس خواندن ویژگی غالب جامعه ماست که هم افزایی هم در آن بسیار است و خوش بینی و امیدوار بودن به سادگی و خوش خیالی تعبیر می شود! در عین حال می خواهم بگویم سال ۹۸ هم مانند بسیاری سال های دیگر سال پر حادثه و پر افت و خیزی بود.هم وقایع غرور آفرین و حماسه گونه داشت و هم رویدادهای تلخ و شوک اور! دیدن برخی و فراموشی برخی دیگر موجب قضاوتی ناروا خواهد شد که شاید زبان شکرگزاری ما را به لکنت اندازد. سیل، حوادث آبان، ترور سردار و قهرمان بلندآوازه کشورمان شهید سلیمانی، سقوط هواپیمای اوکراینی در اثر یک اشتباه عجیب و سرانجام هم کرونا، اهم حوادثی بود که سال ۹۸ را با تلخی ها و اُفت های تکان دهنده پیوند زد.تلخی هایی که اگر چه در درونش فرصت هایی را خلق کرد یا می توانست بکند چون غالبا" بصورت دومینویی و در پنج ماه منتهی به آخر سال رخ داده ممکن است جمع بندی نادرستی را به ما القا کند.
به گزارش خبرگزاری دانشجو، ترم کرونایی شاید بهترین اسمی بود که می شد روی این ترم تحصیلی دانشجویی گذاشت، خلاقیتی که مراکز مشاوره دانشگاه های مختلف تهران با نام گذاری بر روی یک مسابقه دانشجویی برای دوران قرنطینه دانشجویان در نظر گرفتند. مراکز مشاوره دانشجویی برای این ترم تحصیلی که از همان هفته های ابتدایی دانشجویان را به خانه ها بازگرداند، برنامه های متنوعی در نظر گرفته اند، از دانشگاه تهران و علامه تا امیرکبیر و خواجه نصیرالدین طوسی. دانشگاه امیرکبیر برای روزهایی که دانشجویان با استرس ناشی از کرونا سرو کار دارند یا ممکن است بخواهند جلسات مشاوره خود را ادامه دهند، خدمات آنلاین درنظر گرفته و با جدول زمانبندی که در اختیار دانشجویان قرار داده است، آن ها را با مشاوران به صورت آنلاین و از طریق تلگرام فراهم کرده است.
صدرالدین علیپور در یادداشتی در پایگاه خبری خبرآنلاین نوشت: آمارهایی که به راحتی می‌توان آنها را در لابه‌لای اخبار رسانه‌ها جست‌وجو کرد، از فعالیت چند هزارنفری کودکان زباله‌گردی خبر می‌دهند که عمدتا ۱۰تا ۱۵ساله هستند. بسیاری از آنها در محل تجمیع زباله‌ها و به‌صورت گروهی زندگی می‌کنند و به انواع بیماری‌ها مبتلا هستند و آسیب‌های جبران‌ناپذیر بسیاری را تجربه می‌کنند. همین آمارها می‌گوید که بیش از ۸۰ درصد این کودکان تبعه هستند، به‌صورت غیرقانونی در ایران زندگی می‌کنند و کودکی‌شان به جای نشاط و آموزش در گشتن میان سطل‌ها و مخزن‌های زباله و جست‌وجوی نان از پسماندهای روزانه ما، به نوجوانی و جوانی می‌رسد. زباله‌گردی و حضور کودکان عمدتا غیرایرانی که تا کمر در مخزن‌های بزرگ زباله خم می‌شوند، نهتنها چهره شهر را نازیبا می‌کند بلکه نوعدوستی شهروندان و سرشت انسانی آنها را بارها و بارها تحریک کرده است؛ کودکانی عمدتا ۱۰تا ۱۵ساله که بیشتر ساعت‌های شبانه‌روز کمرشان زیربار زباله‌هایی که حمل می‌کنند، خم می‌شود و البته آسیب‌های استخوانی و بیماری‌های ستون فقرات را هم باید به لطمه‌های اشاره شده بالا اضافه کرد.
به گزارش تابناک؛ کمبود ماسک، دستکش، گان، شیلد یا عینک و برخی ملزومات دیگر را همه شنیده‌ایم و می‌دانیم؛ کمبودهایی که بی شک قرارگیری یکباره در دل بحرانی تا این اندازه وسیع در به وجود آمدنشان نقش بسزایی داشته، ضرورت رفع آنها به وضوح احساس و بخش‌های وسیعی تکاپو برای تامین این مایحتاج را عهده دار شده‌اند. اما آیا کمبودها محدود به این اقلام است و رفع همه آنها نیازمند صرف زمان و کار جهادی و چند شیفته است؟ آیا دغدغه افرادی که در صف نخست مبارزه با کووید ۱۹ قرار دارند، احتمال ابتلایشان به این بیماری بسیار است و از فرط کار مداوم و طاقت فرسا، مستعد بیمار شدن و آسیب دیدن هستند، دغدغه دیگری ندارند که بشود برای رفعش وارد کارزار عمل شد؟ نیم نگاهی به نامه یک رزیدنت شاغل در یکی از بیمارستان‌ها رفرال وزارت بهداشت در مبارزه با کرونا، پاسخ‌های قابل تاملی به این سوالات می‌دهد. پاسخ‌هایی از زبان یکی از آن‌هایی که در صف نخست مبارزه با کرونا ایستاده و برای این ایستادگی مجبور شده فرزند و همسر خردسالش را به خانه پدر روانه کند تا در معرض ابتلا به این بیماری خوفناک نباشند. پزشکی که این روزها تمام هم و غمش را برای درمان بیماران گذاشته و برای در امان ماندن از بیماری، ترجیح می‌دهد صرف وعده‌های غذایی را به صبح و شب در منزل موکول کند، اما آنچه نگرانش می‌کند نه بیماری و نه دوری از خانواده و دغدغه‌هایی که بسیاری‌مان این روزها با آنها دست به گریبانیم، که آینده نامعلوم و تا حدودی هولناک است.