احمدرضا اصغرپور ماسوله روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: همزمانی این بیماری با روزهای پایانی سال که همواره پر رونق‌ترین روزهای اقتصادی جامعه ما بوده است موجب شده تا این افراد دچار بحران مالی ویژه‌ای در زندگی خود شوند و به همین علّت ضروری است دولت و خیریه‌های غیر دولتی بزرگ و کوچک بیش از پیش به فکر این اقشار باشند.
وی با اشاره به پویش " سهم من در مدیریت بحران کرونا " که نیازمند عزم همگانی است ادامه داد: بر اساس سابقه تاریخی و نیز توصیه‌های دینی، اقوام و خویشاوندان می‌توانند در درون شبکه خویشاوندی خود پیگیر مسائل و مشکلات چنین خانواده‌هایی باشند.
مقابله با بحران نیازمند عزم همگانی است. بدون یک اراده جمعی معطوف به مواجهه مؤثر با بیماری امکان رهایی از زنجیره انتقال آن وجود ندارد. بر همین اساس به ابتکار سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) پویشی برای فراخوان عمومی برای عمل به مسؤولیت‌پذیری جمعی در برابر بحران بیماری همه‌گیر کرونا به راه افتاده است.
عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: به طور قطع اگر به این اقشار آسیب پذیر بی‌توجهی شود و زمینه برای آسیب‌های خانوادگی و نیز دشواری‌های فرهنگی و تربیتی آنها فراهم شود در بلند مدت تمام جامعه دچار آسیب خواهد شد به همین دلیل، باید دانست که حمایت از اقشار آسیب پذیر نه تنها هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری برای آینده جامعه به شمار می‌رود.
اصغر پور افزود: دورانی که در آن به سر می‌بریم نشان می‌دهد که مسوولیت پذیری تمام شهروندان تا چه حد در سرنوشت جمعی آنها موثر است مثلا هم اکنون می‌دانیم که رعایت بهداشت و توجه به توصیه‌های پزشکان و سیاستگذاران از سوی یک یک شهروندان می‌تواند مدت زمان و نیز تعداد درگذشتگان بر اثر بیماری کرونا را تغییر دهد پس همه ما مسوول هستیم.
وی ادامه داد: همچنین سیاستگذاران و مجریان باید متوجه شده باشند که در شرایط عادی جامعه همواره باید با راستگویی و صداقت، اعتماد و اطمینان شهروندان را جلب کنند تا در هنگام بحران، شهروندان به توصیه‌ها و درخواست‌های آنان عمل کنند چون بدون شک بدون اعتماد متقابل و وجود هنجارهای تعهدآمیز جامعه از هم فرو می‌پاشد.
عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: این بیماری نه فقط چالشی بزرگ برای کشور ماست بلکه چالشی جهانی نیز به شمار می‌رود به همین خاطر نیازمند همکاری‌های بین المللی و همچنین تلاش برای گشودن مسیرهای جدید در ارتباط میان کشورها و همچنین معاهدات و پیمان‌های منطقه‌ای و جهانی است.
اصغر پور افزود: همه گیر شدن بیماری کرونا نشان داد آن قدر که تصور می‌کنیم بر طبیعت و پیش بینی ناپذیری‌های آن چیره نشده‌ایم و چنین بیماری‌هایی می‌توانند آسیب‌های جدی بر تمدّن بشری وارد کنند و بسیار ساده انگارانه خواهد بود اگر تصور کنیم آنچه امروز رخ می‌دهد آخرین مورد از چنین بیماری‌هایی است.
وی ادامه داد: به طور قطع در آینده نه چندان دور با موارد دیگری از این دست رو به رو خواهیم شد به همین خاطر ضروری است از هر جهت خود را برای مقابله با این چالش‌ها آماده کنیم و همه گیری کرونا مثال خوبی از نقش کلیدی و همزمان سیاستگذاران، حکمرانان، رسانه‌ها و مردم است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: تمام این کنشگران همزمان و به شکل متداخل در تعیین سرنوشت یکدیگر در این همه گیری موثر هستند به همین خاطر مسوولیت پذیری، هماهنگی و اقدام به موقع اهمیت زیادی دارد.
اصغرپور افزود: واقعیت این است که جامعه ما علی‌رغم وقوع بحران‌ها و چالش‌های طبیعی و اقتصادی فراوان آمادگی لازم برای مقابله موثر با این بحران را نداشت و این عدم آمادگی هزینه‌ها را بسیار افزایش می‌دهد.
وی ادامه داد: همچنین بخش‌هایی از جامعه که آسیب پذیری بیشتری دارند دشواری‌های فراوانی را تحمل خواهند کرد به همین خاطر ضروری است از همین حالا که در درون بحران قرار داریم به شکلی کاملاً جدی آماده سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی برای بحران‌های بعدی شویم.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: هرگز نباید تصور کرد که با تصمیم‌های کوتاه مدت و آنی می‌توان جامعه را در مقابل چنین بحران‌هایی مصون نمود. واقعیت این است که بیماری‌های همه گیر شاید به لحاظ میزان آسیب انسانی، اقتصادی و اجتماعی از هر فاجعه طبیعی دیگری خطرناک‌تر باشند.
اصغر پور افزود: حتی سیل و زلزله نیز معمولا در محدوده‌های جغرافیایی محدودی رخ می‌دهند در حالی که بیماری‌های همه گیر به راحتی و با سرعت می‌توانند تمام کشور را درگیر کرده و زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی و حتی فرهنگی را تضعیف کنند.