در ادامه گزارش واشنگتن پست آمده است که شواهد دیگری نیز در این روزها جلوی چشم هستند که گواهی می‌دهند نظام های دموکراسی نیز در زمینه محافظت از سلامت عمومی می‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند. البته به شرطی که از نقاط قوت ذاتی دموکراسی بهره مناسبی ببرند و آشکارترین مثال در این مورد کشور کره جنوبی است.
واشنگتن پست در روزهایی که دنیا تحت تاثیر بیماری ویروس کرونا قرار دارد، در مقاله‌ای به قلم «جاش روگین» به بررسی و ارزیابی مبارزه با ویروس کرونا در چین و کره‌جنوبی پرداخته و عملکرد این دو کشور را با هم قیاس کرده است، دو قطبی آشکاری که در یک سو حزب اقتدارگرای کمونیست چین قرار دارد و در سوی دیگر دولت دموکراتیک کره‌جنوبی.
مقاله واشنگتن‌پست با نقل ادعای رئیس حزب کمونیست چین مبنی بر این که «موفقیت در چالش با کرونا یک بار دیگر مزایای سیستم چین را نشان داد» و نیز نتیجه‌گیری وال‌استریت ژورنال در این مورد که «مبارزه چین با کرونا نشان داد که حزب کمونیست چین قدرتمندترین نظام تاریخ بشر در مقابله با یک بحران انسانی است»؛ روش و نوع برخورد چینی‌ها را با کره جنوبی به مقایسه نشسته و در نهایت هم به این نتیجه رسیده که «با این‌که بسیاری از کارشناسان و مفسران موفقیت پکن را در کنترل ویروس کرونا به دلیل سیاست‌های سخت‌گیرانه و سنت‌های بازمانده از دوران کمونیسم می‌دانند، ولی در عمل موفق‌ترین کشور در برخورد با کرونا کره جنوبی است که نه تنها از روش‌های مناقشه‌برانگیز و گاه غیرانسانی چینی‌ها استفاده نکرده، که کمترین میزان تلفات انسانی و به اصطلاح مرگ و میر بر اثر بیماری کووید-۱۹ را نیز به ثبت رسانده است».
در ادامه مقاله البته در مورد ادعای موفقیت چینی‌ها شاهد تردیدی منطقی هستیم: «البته در زمینه موفقیت چین در چالش کرونا دو مشکل عمده وجود دارد: اول این که برای باور کردن گزارش‌های تبلیغاتی و پروپاگاندا مانند دولت چین باید خیلی روی صداقت پکن حساب کرده باشیم و دیگر این که تجلیل و تقدیر از واکنش مناسب و پیروزی چین در مبارزه با کرونا نباید به معنای نادیده گرفتن ماه‌ها انکار، پرده پوشی و اشتباهات مدیریتی و پزشکی باشد که همه اینها نقش مهمی در انتشار ویروس به سایر نقاط جهان داشته‌اند.
نویسنده مقاله واشنگتن‌پست در کنار ستایش از برخورد و مواجهه دموکراتیک کره جنوبی با کرونا، البته اقدامات و اشتباهات ایتالیا و آمریکا را به عنوان دو کشور دموکراتیک از خاطر نبرده و به برخی از مهم‌ترین اشتباهات این دو کشور اشاراتی کرده است: «در ایتالیا محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های گسترده در زمینه آمد و رفت مردم بیش از این که باعث ایجاد اطمینان و اعتماد شود، رعب و وحشت حاصل آورده. در آمریکا نیز شاهد انواع و اقسام انتقادات و اعتراضات خطاب به دونالد ترامپ هستیم که متهم است به کمرنگ جلوه دادن مشکل و تلاش برای پایین نگه داشتن آمار مبتلایان و بهره‌برداری سیاسی از این آمار ساختگی. اما فراموش نباید کرد که این ناکامی‌ها و شکست‌ها محصول عمل دولت‌های این دو کشور است و نه ساختار دموکراتیک حاکم بر این کشورها. در کره جنوبی اما به رغم شکست ایتالیا و آمریکا شاهد شیب نزولی آمار مبتلایان بوده‌ایم که می‌تواند حاصل مجموعه اقدامات و استراتژی کره‌جنوبی در زمینه آموزش، شفافیت و بسیج مردمی باشد. یک استراتژی کاملا مخالف با چین، که استوار بوده بر حصر اجباری میلیون‌ها نفر، استفاده برده‌مانند از اقلیت جامعه و البته سر به نیست کردن هر کسی که انتقادی از دولت داشته است».
موثرترین و حیاتی‌ترین اسلحه کره جنوبی برای مقابله با شیوع کرونا انجام گسترده تست شناسایی این ویروس بوده است. به گزارش مقامات مسئول کره جنوبی در این کشور روزانه ۱۵ هزار تست کرونا به انجام می‌رسد. در این کشور حتی ۵۳ تیم سیار تست نیز به خیابان‌ها فرستاده شده که از رانندگان پشت فرمان خودرو بدون مراجعه به مراکز پزشکی و حتی بدون تماس فیزیکی تست می‌گیرند. این در حالی است که این آمار در آمریکا تا روز سه‌شنبه دهم ماه مارس در حدود ۶۵۰۰ تست بوده است. تست‌های گسترده البته به جهش آمار رسمی مبتلایان هم انجامیده، اما کتمان نمی‌توان کرد که شناسایی دقیق مبتلایان باعث شده که آمار قربانیان این کشور تنها چیزی حدود هفت دهم درصد باشد که پایین ترین نرخ در تمام کشورهای درگیر با این بیماری همه گیر است. آمار جدید مبتلایان هم از دوم مارس به این سو آشکارا روند نزولی گرفته و از ابتلای ۶۸۶ نفر در روز دوم مارس به ۱۳۱ مورد ابتلا در روز دهم مارس رسیده است. تا جایی که رئیس جمهوری مون جائه گفته «دولت توانسته پاسخی همه جانبه به بحرانی دهد که به بالاترین درجه هشدار رسیده بود».
به ادعای نویسنده واشنگتن‌پست؛ دیگر عامل موفقیت کره‌جنوبی همکاری داوطلبانه مردم این کشور بوده است. فاکتوری که کشورهایی مانند ایران و ایتالیا که به همراه کره بیشترین آمار مبتلایان را علاوه بر چین دارند، از آن بی‌بهره بوده‌اند.
در واقع بعد از شیوع کرونا، جامعه مدنی کره جنوبی به طور داوطلبانه وارد عمل شد و مردم تجمعات عمومی و دورهمی‌های بزرگ را لغو کردند. کلیساها نیایش‌ها را به فضای مجازی و آنلاین بردند. دولت موفق شد شهروندان را ترغیب کند از سفر به شهر دگو، که محل اصلی شیوع کرونا بود، خودداری کنند، بدون آنکه کل شهر را به زندان تبدیل کرده و به اصطلاح آن را قرنطینه کند. البته برخی از اقدامات دولت کره‌جنوبی هم مناقشه‌برانگیز بوده‌اند. از جمله اتصال جی‌پی‌اس به مبتلایان، که با این کار به مردم امکان می‌دهد از محل حرکت و استقرار آنان آگاه باشند (البته بدون این که آنها را بشناسند) و در صورت تمایل از تماس با آنها پرهیز کنند. اگر چه ممکن است این کار تهاجمی به نظر آمده یا از نظر بسیاری نقض آزادی این افراد قلمداد شود، اما در هر حال حتی این روش نیز بهتر از چین است که که با کنترل مردم با پهپاد و اندازه‌گیری دمای بدن آنها در صورت لزوم از آسمان مواد ضدعفونی‌کننده می‌پاشد.
کره جنوبی برای برای جلوگیری از سرایت ویروس کرونا به خارج یک سیستم ردیابی سه مرحله‌ای را در فرودگاه بین‌المللی اینچئون اجرا کرده است و اقدامات غربالگری اضافی نیز برای مسافران به مقصد ایالات متحده انجام داده است. در حقیقت با این ریزبینی‌ها سئول می‌خواهد به دیگر کشورها اطمینان دهد که رفتارهای مسئولانه دارد و بنابراین می‌توانند به تجارت و آمد و شد به کره جنوبی ادامه دهند و این کشور را در عبور سریع‌تر از بحران کرونا کمک کنند. در واقع حتی در این جنبه نیز کره جنوبی بر شفافیت و صراحت تمرکز دارد و نه الگوی تحریف و حواس پرتی پکن.
البته بی‌تردید باید به دولت چین برای کارهای درست و مناسبی که به ویژه در برخورد با شیوع کرونا انجام داده است، احترام گذاشت. در گزارشی که در تاریخ ۲۸ فوریه توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر شده، از پکن برای بسیج سازمان‌های دولتی و توجه به نقش مردم در مبارزه با کرونا تشکر شده است. با این حال سازمان جهانی بهداشت که از اقدامات چین تقدیر کرده، از یاد نبرده که احتمالا بخش بزرگی از موفقیت در چین مدیون مردم این کشور بوده که برای محصور نگه داشتن ویروس کرونا در ووهان و استان هوبی همکاری کرده‌اند.
نویسنده مقاله چین را از انتقاد بی‌نصیب نگذاشته و آن را به نوعی پنهانکاری در آغاز راه شیوع کرونا متهم کرده است: «تصور کنید که اگر پکن هفت یا هشت هفته قبل به صراحت و شفافیت ماجرای شیوع کرونا را رسانه‌ای کرده بود، این همه‌گیری شاید هرگز به این حد نمی‌رسید».
اما کره جنوبی واکنش و پاسخ قوی‌تری داشت. زیرا برای انتقاد و امتحان آماده است. به همین دلیل هم هست که وضعیت اقتصادی و البته سلامت عمومی‌شان سریع‌تر بهبود یافته و در چالش کرونا نیز احتمالاً سریع‌تر از دیگر مبتلایان بهبود خواهد یافت. دونالد ترامپ هم کاش به جای تلاش برای کمرنگ کردن ابعاد بحران و تاکید روی این‌که «کرونا را شکست خواهیم داد» از کره‌جنوبی پند بگیرد.
جاش روگین در پایان این مقاله “شفافیت” را رمز موفقیت دولت کره‌جنوبی دانسته و به آمریکایی‌ها یادآوری می‌کند که «دموکراسی بین آزادی شخصی و مسئولیت دولت تعادل برقرار می‌کند. شهروندان ما زندگی بهتری دارند زیرا احترام و شان‌شان رعایت شده و اطمینان دارند که از حقیقت آگاه خواهند شد. ارزشهای دموکراتیک ما را آسیب پذیر نمی‌کنند، بلکه ما را قوی می‌کنند و ما هم تنها کاری که باید انجام دهیم زنده نگه داشتن آنهاست».