به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، با توجه به پیشرفت علم پزشکی در زمینه پیوند بافت و اعضا، همواره نیاز به بافت‌های سازگار با قابلیت جایگزینی با بافت‌های طبیعی وجود دارد.
موادی که در حال حاضر استفاده می‌شوند معمولا سازگار زیادی با بدن ندارند و ممکن است توسط بدن پس زده شوند. از طرفی برخی محصولات مانند بوتاکس سمی هستند و می‌توانند مضراتی به همراه داشته باشند.
به این منظور محققان دانشگاه چالمرز سوئد موفق به توسعه نانوساختاری شده‌اند که قابلیت ایمپلنت در بدن انسان را دارد. ماده اولیه این ساختار نوعی پلمیر به نام پلکسی گلس است که با بدن سازگاری بالایی دارد. محققان در مرحله اول احتمال می‌دادند بتوانند این ماده را جایگزین بافت‌های استخوانی معیوب کنند. پس از تغییر ساختار و آرایش این پلیمر توسط فناوری نانو، محققان در کمال تعجب دریافتند که این ماده بسیار انعطاف‌پذیر بوده و خاصیت ارتجاعی دارد و می‌تواند مصارف دیگر غیر از استخوان داشته باشد. از طرفی این ماده می‌تواند به گونه‌ای مهندسی شود که خاصیت ضدباکتریایی داشته باشد.
محققان، جراحی پلاستیک، ترمیم غضروف و سایر بافت‌ها را با این نانوساختار جدید امکان‌پذیر می‌دانند. از طرفی با ترکیب با داروهای مختلف می‌توان در این ساختار خاصیت ضد التهابی ایجاد کرد.
این ماده می‌تواند هم به صورت تزریق میان بافتی وارد بدن شود و هم ماده اولیه برای ساخت بافت‌های مختلف با استفاده از چاپگر سه‌بعدی باشد.
نتایج این مطالعه در نشریه ACS Nano منتشر شده است.