در متن این نامه که به امضای هنرمندان شاخصی از رشتههای مختلف هنری رسیده و امضاهای آن ادامه دارد، آمده است: همه ما از هر ملت و مملکتی که باشیم، دارای تابعیت سرزمینی بی مرز و آرمانی بنام "هنر" در جهانی به نام "فرهنگ" نیز هستیم؛ و هیچ قدرتی نمیتواند ما را از داشتن این تابعیت منع کند.
در این سرزمین مشترک رویایی، چه آسیایی یا اروپایی باشیم و چه آمریکایی یا آفریقایی، از ژن فهمِ فرهنگی، استعداد تاثیرگذاری بر افکار مردم و توان تحلیل و تغییر شرایط برخورداریم.
همه ما، با آثارمان ایمان و کفر، عشق و نفرت، صلح و جنگ، دانش و جهل، نیکی و پلیدی و نجات و رستگاری را با ذائقه و شاخصههای فرهنگی خود- روایت و مجسم کردهایم؛ و جامعهای بزرگتر از کشوری که در آن زندگی میکنیم، به مدد آثار یکدیگر شناخته و شناساندهایم؛ هرچه قدرتها و سیاستها، بهخاطر عداوتهایشان، بین ما فاصله انداخته و ممنوعیت ایجاد کردهاند، ما در انتقال و بیان پیامهای مشترک و انسانی به کل جهان، مصممتر، جسورتر، تواناتر و تاثیرگذارتر شدهایم.
اکنون، همه ما در هر موقعیت جغرافیایی و سیاسی که هستیم- با دشمن مهلک و مشترکی مواجه شدهایم که مهم نیست از کجا آمده، اما مهم است که دارد آزاد و با شتاب، به همه جا میرود؛ و ما در برابر این دشمن ذرهبینی، همه به یک اندازه آسیبپذیر شدهایم و نجات هریک از ما، جز با نجات دیگری امکانپذیر نیست.
"کرونا" تنها یک ویروس نیست، یک سئوال ساده و تاریخی است که در حال دریافت پاسخهای پیچیده از ملتها و دولتهای جهان است.
آیا پاسخ ملت ایران به این پرسش تاریخی در شرایطی که راه تنفساش در چنگ یک تحریم جهانی بسته شده- میتواند شبیه به پاسخ ملتهای دیگر باشد؟
آیا این یک توقع منطقی نیست که پاسخ هنرمندان آزاده جهان به پرسش "کرونا" نیز -در شرایطی که این خطر تا پشت در خانههایشان آمده- پاسخی متفاوت و تاثیرگذارتر از پاسخ سیاستمداران و قدرتمندان باشد؟
این بحران، با تلفات کم و زیاد میگذرد، اما قصههای مشترک و متفاوتش میماند. قصه پرستاران خستهای که برای تقویت روحیه بیماران و همکارانشان در فضای آلوده بیمارستانها رقصیدند و نگرانی خود از کمبود تجهیزات و دارو را پشت این نشاط پنهان کردند، میماند؛ قصه پزشکانی که هفتهها به خانه نرفته و بدون ماسک و دستکش و گان، لابلای بیمارانی گشتند که برخی از آنها در راهروهای بیمارستان و روی زمین بستری شده بودند هم میماند؛
اینها همه در حافظه تاریخی جهان میماند و دیر یا زود روایت خواهد شد؛ توسط شما یا ما.
کاش آنقدر دیر نشود که هنرمندان متعهد و تاثیرگذار بر افکار عمومی جهان و قدرتمندان، پیش از آنکه قصه ظلمی را که بر مردم ایران در این بحران میرود، به گوش قدرتمندان و سیاستمداران برسانند، نفس خودشان از ابتلا به این بلا، به شماره افتاده باشد.
مردم ایران امروز با دو بحران مواجهاند؛ بحران مشترکی بهنام "کرونا" که شما میشناسید؛ و بحران "تحریم" که کاش هرگز نشناسید.
برای ما هنرمندان ایرانی، اکنون مهم است که بدانیم شما- هنرمندان جهان- درمورد وضعیت بیماران کرونایی، کودکان و سالخوردگان در آستانه ابتلا و کمبودهای خسارتبار جامعه پزشکی ایران در این بحران، چه فکر میکنید، چه میگویید و چه میکنید.
اسامی امضاکنندگان نامه «هنرمندان ایران به هنرمندان جهان» تا این لحظه به ترتیب الفبا: آناهید آباد، اکبر آزاد، پویان آزاده، نگار آذربایجانی، علی آشتیانیپور، امیر اثنیعشری، سامان احتشامی، حبیب احمدزاده، مصطفی احمدی، حمید احیا، پوریا اخواص، پیروز ارجمند، بهمن اردلان، همایون اسعدیان، حبیب اسماعیلی، مهناز افضلی، جواد افشار، بهاره افشاری، قاسم افشار، نوید افقه، کمند امیرسلیمانی، برزو ارجمند، ستار اورکی، ابراهیم ایرجزاد، شایسته ایرانی، بهداد بابایی، کورش بابایی، تینا بخشی، بهرام بدخشانی، بابک برزویه، مرضیه برومند، رخشان بنیاعتماد، علی بوستان، حسین بهروزینیا، بهنام بهزادی، سید محمد بهشتی، نازنین بیاتی، حسین پاکدل، الهام پاوه نژاد، پرویز پرستویی، پانتهآ پناهیها، کیومرث پوراحمد، حسن پورشیرازی، تهمورس پورناظری، سهراب پورناظری، کیخسرو پورناظری، کیارش پوزشی، داریوش پیرنیاکان، محمد پیرهادی، افشین پیرهاشمی، ایرج تقیپور، پرویز تناولی، کورش تهامی، تینا جامه گرمی، اردوان جعفریان، علی جعفری پویان، علی جلیلوند، وحید جلیلوند، روحالله حجازی، هادی حجازیفر، فرشاد حسامی، حسن حسندوست، محمدعلی حسیننژاد، ابراهیم حقیقی، محمد حسین حقیقی، شهاب حسینی، سپیده خسروجاه، هومن خلعتبری، رضا دادویی، محمدرضا دلپاک، بهرام رادان، شادمهر راستین، کامران رسولزاده، کریستف رضاعی، حبیب رضایی، غلامرضا رضایی، عاطفه رضوی، کامبیز روشن روان، امیر شهاب رضویان، علی رهبری، حسن ریاحی، علیرضا رئیسیان، لیلا زارع، علیرضا زریندست، سالار زمانیان، جلیل سامان، امیرعباس ستایشگر، عباس سجادی، پویا سرایی، محمد سریر، سعید سعدی، مهدی سعدی، مسعود سلامی، ساعد سهیلی، هومن سیدی، غزل شاکری، محسن شاه ابراهیمی، علیرضا شجاعنوری، همایون شجریان، محسن شریفیان، مسعود شعاری، مهدی شیرزاد، عبدالوهاب شهیدی، احد صادقی، مجید صالحی، رسول صدرعاملی، بهروز صفاریان، فرشته طائرپور، طناز طباطبایی، مهیار طریحی، بهزاد عبدی، احمد عربانی، محمدمهدی عسگرپور، آریا عظیمینژاد، علیرضا علویان، حسین علیزاده، بهروز غریبپور، مجتبی عسکری، هاتف علیمردانی، همایون غنیزاده، حسین غیاثی، علیرضا عصار، سحاب علم، سینا علم، مدیا فرجنژاد، مهرداد فرید، مهران فرهادی، آرش فرهنگفر، آرش قنادی، امیر قنادی، سروش قهرمانلو، فرزانه کابلی، عبدالجبار کاکایی، اردشیر کامکار، هوشنگ کامکار، محمد هادی کریمی، نیکی کریمی، اشکان کمانگری، بردیا کیارس، رضا کیانیان، مصطفی کیایی، میلاد کیایی، میلاد کی مرام، مسعود کیمیایی، سهیلا گلستانی، هوشنگ گلمکانی، داوود گنجهای، محمدرضا گوهری، حمید متبسم، کورش متین، نوید محمدزاده، میلاد محمدی، امیر مردانه، هادی مرزبان، شبنم مقدمی، حسن مصطفوی، مجید مطلبی، حمیدرضا منبتی، سید غلامرضا موسوی، میثم مولایی، رضا مهدوی، حسین مهکام، بیژن میرباقری، مجتبا میرتهماسب، مازیار میری، شهین نجف زاده، مهرداد نصرتی، امید نعمتی، حمیدرضا نوربخش، جواد نوروزبیگی، افشین هاشمی، کارن همایونفر، محمدرضا هنرمند، حسین یاری، عباس یاری، رضا یزدانی و همه کسانی که به امضاکنندگان این نامه خواهند پیوست.
تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۳۹۹ - ۰۹:۵۳
تهران-ایرنا- جمعی از هنرمندان ایرانی در پی شیوع ویروس کرونا متنی را خطاب به هنرمندان جهانی منتشر کردند و در آن ضمن اشاره به تحریمهای علیه ایران اعلام کردند: «برای ما هنرمندان ایرانی، اکنون مهم است که بدانیم شما هنرمندان جهان درمورد وضعیت بیماران کرونایی، کودکان و سالخوردگان در آستانه ابتلا و کمبودهای خسارت بار جامعه پزشکی ایران در این بحران، چه فکر میکنید، چه میگویید و چه میکنید.»