این کتاب با معرفی شهر مجن در شرقااستان سمنان که به شهر ماسوله کویر معروف است آغاز می‌شود و در ادامه در چهار بخش به معرفی و بیان ضرب المثل ها، اصطلاحات، دعا و باورهای عامیانه این منطقه پرداخته است.
درباره وجه تسمیه نام مجن در کتاب آمده است: مجن هم ریشه اسم منیژه، دختر افراسیاب تورانی است که در نوک کوهی در این آبادی کوهی بنا کرد و همچنین از نظر لغوی ریشه نام این شهر را به جنت یعنی انبوهی از درختان که مانع تابع خورشید به زمین می شود عنوان می کنند.
در ادامه در باب نگارش کتاب به شباهت های ظاهری و معنای ادبیات عامه مناطق مختلف شاهرود اشاره شده است و معادل آوایی هر عبارت به منظور آشنایی با لهجه مجنی و به منظور تسهیل در مطالعه مثل ها و عبارات کنایی توضیح داده است.
بخشی از باورهای عامیانه مردم مجن که در کتاب آمده است:
برای زودتر رفتن مهمان باید داخل کفشش نمک یا زغال ریخت.
در هنگام پخت نان اگر خمیر بپزد، مهمان می رسد.
نوزاد را نباید خیلی بخندانی، شگون ندارد.
اگر کسی ناخنش را در خانه دیگری کوتاه کند، باعث فقر صاحب خانه می شود.
اگر خمیر در وقت پخت به شکل زبان درآید، کسی مشغول غیبت از صاحب خانه است.
اگر شنبه پول خرج کنیم، تا آخر هفته پول خرج می کنیم.
اگر کسی برادر داشته باشد چشم گوسفند نمی خورد.
شهر مجن در ۳۵ کیلومتری شمال غربی شاهرود در استان سمنان قرار دارد و خانه های آن به علت قرار گرفتن در منطقه کوهستانی به صورت پلکانی ساخته شده و به ماسوله کویر شهرت دارد.شغل اکثر اهالی آن، کشاورزی، باغداری و دامداری است و محصولات کشاورزی آن، سیب زمینی و گندم، جو و محصولات باغی شامل زردآلو، سیب، گردو، گیلاس و آلبالو است.