چابهار- ایرنا- امام جمعه موقت اهل سنت چابهار در جنوب سیستان و بلوچستان گفت: جهش در تولید ملی یگانه راه نجات کشور است و می‌تواند علاوه‌بر افزایش صادرات موجب حل مشکلات بیکاری و توسعه همه جانبه مناطق مختلف از جمله شهر اقتصادی و تجاری چابهار را در پی‌داشته باشد.

مولوی عبدالواحد بزرگزاده روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: پیام‌های هر سال رهبر معظم انقلاب توانسته بسیار کارگشا و در جهت رفع مشکلات کشور باشد و در سال جدید در رابطه با «جهش تولید» سخن گفتند که عمل به این موضوع باتوجه به تحریم ظالمانه آمریکا راه برون رفت از وضع فعلی است.

وی با اشاره به اینکه ارزش دادن و توجه کردن به تولید داخلی می‌تواند هزاران مشکل کشور در زمینه‌های مختلف را مرتفع کند، بیان کرد: دولت در این باره باید برنامه مدون داشته باشد و از بنگاه‌های تولیدی حمایت کامل داشته و این شعار در عمل باید محقق شود.

امام جمعه موقت اهل سنت چابهار با اشاره به موقعیت اقتصادی چابهار به عنوان چهار راه ترانزیت و حمل ونقل خاطرنشان کرد: این شهرستان ظرفیت‌های کشاورزی، گردشگری، شیلاتی و خدماتی دارد و کارخانه‌های بزرگ پتروشیمی و فولاد در آِینده تکمیل می‌شوند و می‌تواند در تولید و صادرات نقش مهمی در توسعه صادرات و رونق ملی داشته باشد.

وی ادامه داد: نامگذاری سال به نام «جهش تولید» در راستای شعارهای قبلی رونق تولید ملی است و باید امسال همه مسوولان و تولیدکنندگان علاوه‌بر رونق اقتصادی در تولید نیز جهش چشم گیری داشته باشند تا نقش خود را به خوبی ایفا کنند.

مولوی بزرگزاده تصریح کرد: کمک به بنگاه‌های تولیدی، ارائه تسهیلات ارزان قیمت بصورت اسلامی و بدون حتی یک درصد سود، حذف بروکراسی اداری در آغاز فعالیت‌های اقتصادی، تولیدی و حل مشکلات پیش روی کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و افراد تولیدکننده بزرگ و کوچک می‌تواند به جهش تولید کمک کند.

وی افزود: زمانی این شعار محقق می‌شود که مسوولان در کنار مردم بویژه سرمایه گذاران باشند و از هر تلاش و کوششی برای رونق و جهش تولید در عمل و نه در شعار دریغ نکنند تا شاهد تولید انواع محصولات کشاورزی، تولیدات کارخانه‌های مختلف تولید محصولات شیلاتی و هرگونه محصول صنایع دستی، کارخانه‌ای و موادغذایی باشیم و در داخل و خارج کشور عرضه شوند.

امام جمعه موقت اهل سنت چابهار با اشاره به اینکه چابهار در مسیر توسعه قرار دارد از منطقه آزاد، بندر و صاحبان کارگاه‌ها و کارخانه‌های تولیدی خواست با بکارگیری نیروی بومی علاوه‌بر تولید به حل مشکلات مردم بومی کمک کنند تا آنها شرمنده خانواده نباشند و بتوانند درآمدی برای گذراندن زندگی داشته باشند.