«جونی منیر» کارشناس لبنانی در مقاله ای که در شماره روز چهارشنبه روزنامه الجمهوریه منتشر شده، در عین حال با تاکید به اینکه « در پایان ، بشر پیروز خواهد شد»، می افزاید:اینها درس تاریخ است ، اما بشر در چه زمان و با چه هزینه ای پیروز می شود؟ این مهمترین سوال است.
ادامه مقاله منیر به شرح زیر است:
منطق می گوید« هجمه کرونا» برای ماه های آینده ادامه دارد و براساس یکی از خوش بینانه ترین فرضیه ها حداقل قبل از پایان تابستان هیچ راه درمانی در اختیار مردم نیست.
اگر به این ارزیابی، امکانات متوسط و ساده لبنانی ها و بی پروایی برخی از آن ها در تعامل با خطر موجود را هم اضافه کنیم آنگاه مفهم درخواست ها برای اجرای هشدارهای شدید اللحن را بیشتر درک خواهیم کرد و از جمله این درخواست ها اعلام « وضعیت اضطراری» با هدف جلوگیری از بی پروایی برخی از مردم است که با رفتار خود به گسترش کرونا دامن می زنند.
پیش از آخرین جلسه شورای عالی دفاع ، ژنرال « میشل عون » رئیس جمهوری و«حسن دیاب» نخست وزیر،« ناجی البستانی» مشاور حقوقی وزارت دفاع ملی و نویسنده قانون دفاع ملی لبنان را به نشستی دعوت کردند تا تدابیر لازم الاجرا برای جلوگیری از شیوع کرونا بررسی و اتخاذ شود.
در آن جلسه ، اقداماتی که می تواند برای جلوگیری از شیوع ویروس کشنده کرونا موثر باشد ارائه و بررسی شد و در نهایت تصمیم گرفته شد که « بسیج عمومی» به عنوان بالاترین سطح اقدام قبل از رسیدن به وضعیت اضطراری که راه مناسبی برای حل مشکلات نیست، اعلام شود.
در وضعیت بسیج عمومی ، شهروندان شریک و در کنار دولت هستند. به عنوان مثال، در آغاز جنگ جهانی دوم با اعلام جنگ بین آلمان و فرانسه ، دولت فرانسه بسیج عمومی را با هدف مشارکت مردم در رویارویی با پیشروی ارتش هیتلر اعلام کرد.
بین وضعیت اضطراری و بسیج عمومی خلط زیادی وجود دارد اما باید اقرار کرد که لبنان فاقد قانون وضعیت اضطراری بهداشتی است که در برخی کشورها مانند آمریکا و فرانسه وجود دارد.
بین بسیاری از آنها سردرگمی وجود دارد. باید دانست که لبنان فاقد قانون فوریت های پزشکی در سایر کشورها ، مانند ایالات متحده آمریکا و فرانسه است.
در واقع ، این همان چیزی است که لبنان به آن نیاز دارد ، نه وضعیت اضطراری نظامی، برای این هم دلایل روشنی وجود دارد؛ اعلام وضعیت اضطراری نظامی به معنای قرار دادن کلیه نیروهای امنیتی و نظامی و همچنین همه وزارتخانه ها تحت امر و اختیار فرماندهی ارتش لبنان است.
علاوه بر این تعدادی از مواد قانون اساسی به ویژه مواردی که مربوط به آزادی های عمومی، از جمله متوقف کردن فعالیت های حزبی ، مجبور کردن رسانه ها برای سانسور نظامی ، جلوگیری از رفت وآمد همه مردم در صورت اعلام وضعیت اضطراری نظامی لغو می شود.
این ممکن است نقطه شروعی باشد برای کسانی که خواستار اجرای وضعیت اضطراری هستند، یعنی جلوگیری از تردد مردم و برگزار نشدن تجمعات شانس اصلی جلوگیری از شیوع ویروس کرونا است.
در حقیقت، اعلام وضعیت اضطراری به معنای جلوگیری دائمی از تردد مردم و بازداشت همه کسانی است که آن را نادیده می گیرند، در حالی که ارزیابی وضعیت کنونی مستلزم جلوگیری از تجمعات و ایجاد فرصت های زمانی برای جابجایی افراد برای تامین و خرید کالاهای ضروری و داروهای مورد نیاز و دیگر امور حیاتی است.
درصورت اعلام بسیج عمومی، ممنوعیت تجمع وجود دارد اما مردم از رفت و آمد مانند آنچه وضعیت اضطراری تحمیل می کند، منع نمی شوند.
ممکن است لازم باشد نیروهای امنیتی و انتظامی در اجرای این موضوع، یعنی جلوگیری از تجمع و تماس بین مردم دقیق باشند و حتی فروشگاه ها بتوانند تردد مشتریان خود را ساماندهی و تا حد امکان از شلوغی مکان خرید، شلوغی و اصطکاک جلوگیری کنند و حتی سوپر مارکت ها نیز بتوانند حرکت مشتریان خود را سامان دهند و میزان شلوغی را تا حد امکان کاهش دهند.
در بیانیه اخیر وزیر کشور لبنان بر سختگیری در جلوگیری از تجمع مردم به عنوان یک مولفه اساسی تاکید شده است.
علاوه بر این ، بهتر است مانند بقیه کشورهای جهان مواجهه با این جنگ بهداشتی در لبنان همچنان تحت نظارت وزارت بهداشت که در مدیریت این بحران صلاحیت مؤثر و ویژه دارد ، باقی بماند.
هیچ کس در لبنان نگرانی خود را از تزلزل مداوم در اوضاع بهداشتی پنهان نمی کند اما راه حل ها متوقف کردن کار احزاب و گروههای سیاسی و تحمیل سانسور بر رسانه ها نیست ، چه بسا باید اجرای اقدامات پیشگیرانه و افزایش آگاهی و هوشیاری مردم تشدید شود.
گفته شده است که اقدامات سخت گیرانه دو برابر و درصورت ادامه نقض قوانین و تجمعات مردمی شدیدتر هم می شود.
شاید یکی از بارزترین نقاط ضعف قدرت در لبنان، ناتوانی آن در تشریح اوضاع برای مردم و ندادن توضیح مطلوب به آنان است، در حالی که بسیار اهمیت دارد بتواند بر داشته های سیاسی خود تکیه و توان خود را با برقراری ارتباط با مردم تقویت کند، زیرا نبود اعتماد بین طبقه سیاسی و شهروندان باعث گسترش شکاف بین آنها می شود.