حجت الاسلام مجتبی عباسلو به مناسبت سالروز ولادت حضرت ابوالفضل (ع) گفت: در فرازی از زیارتنامه ای که از امام معصوم نقل شده، اینگونه به حضرت عباس سلام می دهیم که «السلام علیک ایها العبد الصالح المطیع لله و لرسوله و لامیرالمومنین و الحسن و الحسین». یعنی سلام بر تو ای بنده صالح خدا که اطاعت محض از خدا و رسول و امیرمومنان و امام حسن و حسین داشتی.
وی افزود: عظمت شخصیت قمر بنی هاشم در این اطاعت محض از امام زمانش نهفته است. چون قبل از سفری که امام حسین (ع) از ۲۸ رجب به سمت مکه آغاز و سپس به کوفه و کربلا عزیمت کنند، شخصیت های بزرگی مانند ابن عباس توصیه هایی به سیدالشهدا (ع) داشتند که از سر خیرخواهی نیز بوده ولی تنها کسی که هیچ سخنی در این زمینه بیان نکرده، حضرت عباس بوده است.
این استاد حوزه علمیه مشکات ادامه داد: در سیره حضرت علی (ع) نیز می بینیم که هیچ سخنی از آن حضرت در دوره پیامبر اکرم (ص) نقل نشده است و تمام احادیث امیر بیان که بسیاری از آن ها در نهج البلاغه آمده، بعد از حیات رسول اعظم (ع) بوده است.
وی افزود: چنین ادبی نشانگر اطاعت محض امیرمومنان در مقابل امام خود یعنی رسول خداست همین سیره در حضرت عباس نیز دیده می شود. امام سجاد (ع) از حضرت ابوالفضل به «نافذ البصیره» یاد می کنند. یعنی آن حضرت دارای عمق فهم و بصیرت بود و با وجود این که یک شخصیت علمی پر فروغی داشت ولی در مقابل امام خود هیچ سخنی نمی گفت.
عباسلو اضافه کرد: امام هادی (ع) در زیارت جامعه کبیره خطاب به ائمه اینگونه می فرماید «و عباده المکرمین» که این فراز برگرفته از آیات ۲۶ و ۲۷ سوره انبیاء می باشد که خدا در وصف فرشتگان می فرماید که اینها بندگان محترم خدا هستند؛ چون سبقتی در قول ندارند و فقط به فرمان الهی عمل می کنند.
وی ادامه داد: این فراز از زیارت جامعه کبیره که خطاب به امام معصوم و در بیان جلوه بندگی آنها ذکر می شود، در وجود حضرت عباس نیز تجلی دارد و در کربلا نیز آن حضرت به عنوان بازوی پرقدرت برای امام خود شد و تمام سختی ها و ناملایمات را از چهره امام می زدود.
این پژوهشگر مذهبی افزود: بزرگترین وصفی که می توان برای شخصیت نورانی عباس بیان کرد این است که تکیه گاه امام حسین (ع) بود. چون امام معصوم در زیارت جامعه کبیره به ما اینگونه آموزش داده که وی عبد صالح خداست و عبودیت وی در پیروی محض از خدا، پیامبر و امامان بوده و به همین دلیل تازمانی که زنده بود، هیچ امان نامه ای را از جبهه کفر دریافت نکرد و اینگونه به ما درس داد که به گونه ای برخورد کنیم که جریان کفر نتواند در ما نفود کند و دشمن همواره از نفوذ و رخنه در ما ناامید باشد.
عباسلو با بیان این که شهدای مدافع حرم حضرت زینب همواره به حضرت عباس اقتدا می کنند، اظهار داشت: همانگونه که ویژگی مجاهدان راه خدا در آیه چهارم سوره صف آمده، همیشه بایستی مثل یک ستون محکم و استوار در مسیر دینداری حرکت کنیم و همانگونه که نور درخشان امامت در وجود حضرت ابوالفضل تجلی داشت، در وجود ما نیز تجلی کند و توفیق داشته باشیم برای امام زمان اینگونه پرچمداری کنیم.
عباس بن علی ابی‌طالب (۲۶ - ۶۱ق)، مشهور به ابوالفضل پنجمین پسر امام علی(ع) و اولین فرزند ام البنین در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری دیده به جهان گشود. مهم‌ترین فراز زندگی او حضور در واقعه کربلا و شهادت در روز عاشوراست. در مورد زندگی و احوالاتش تا قبل از محرم سال ۶۱ اطلاعات چندانی وجود ندارد. جز این‌که بر اساس برخی گزارش‌ها در جنگ صفین حضور داشته است.
او در واقعه کربلا فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین(ع) بود و برای همراهان امام حسین از فرات آب آورد. او به همراه برادرانش دو امان‌نامه از طرف عبیدالله بن زیاد را رد کردند و جزو سپاه امام حسین(ع) جنگید و شهید شد. امامان شیعه در احادیثی مقام بالایی برای حضرت عباس در بهشت بیان کرده‌اند و نیز کرامات فراوانی از او با مضمون برآورده کردن حاجات مردم حتی غیر شیعیان و غیر مسلمانان نقل شده است.