اصول سیاست‌های اقتصادی در رکود کوید ۱۹

نویسندگان:   دیوید کلینگینگمیت ، اسکات شین و سوزان هلپر[۲]

ترجمه : دکتر کامبیز طالبی | استاد دانشکده کارآفرینی  دانشگاه تهران - دکتر محمد رضا زالی | دانشیار دانشکده کارافرینی  دانشگاه تهران

برای جلوگیری از تحت الشعاع قرار گرفتن  نظام  بهداشت و درمان جامعه از مبتلایان {به کرونا} ، فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی که مستلزم روابط متقابل شخصی هستند مانند درخواست‌های پناهندگی در ایالت‌های نیویورک‌، ایلینویز و کالیفرنیا، به شدت کاهش می‌یابد. این اقدامات بدون شک زندگی را نجات می‌دهند، اما در مقابل اقتصاد را به رکود می‌برند.

مدت و عمق این رکود در حال حاضرکاملا نامعین است. این احتمال وجود دارد که از رکود بزرگ[۳] هم بدتر باشد و می تواند از نظر مدت زمانی و عمق همانند رکود بزرگ باشد. بنابراین چگونه پاسخ دهیم؟

اصول سیاست اقتصادی که ما اعمال می‌کنیم باید از اصول اپیدمیولوژیک در کار {درمانی} اقتباس کنیم. درست همان طور که سیاست‌های درمانی سعی در کاهش منحنی شیوع  کوید ۱۹ دارد تا نظام بهداشت و درمان {کشور} دچار اختلال نشود، سیاست اقتصادی هم باید به دنبال کاهش منحنی رکود باشد تا نظام اقتصادی دچار اختلال نگردد.

متأسفانه ، این دو{سیاست های بهداشت و درمان و سیاست های اقتصادی} به طور ناگشودنی به  هم پیوند خورده‌اند. هرچه قدر درصد جمعیت نیازمند مراقبت‌های بیمارستانی بیشتر باشد، بار بیشتری بر دوش نظام بهداشت و درمان افزوده می‌شود و رکود اقتصادی طولانی‌تری لازم خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که هر شخصی که در بیمارستان بستری است از مراقبت‌های کافی برخوردار خواهد بود.

نکته کلیدی برای حفظ  اقتصاد این است که تا آنجا که ممکن است در حالی که رکود را تحمل می‌کنیم‌، برای بهبودی سریع موقعیت تلاش نماییم. دلیلی ندارد که این بحران نقاط قوت اساسی اقتصاد ایالات متحده را تضعیف کند. پس از پایان این بحران، ما همانند گذشته به نیروی کار سخت کوش که توانایی خلاقیت و نوآوری دارد، نیاز خواهیم داشت. همان طور که کینز پس از رکود بزرگ سال ۱۹۲۹ بیان داشت "این کابوسی است که با صبح می گذرد. منابع طبیعی و تجهیزات انسانها  به همان اندازه قبل غنی و مولد هستند. "

در ادامه ما اصول یازده گانه‌ای را بیان می کنیم که سیاست‌گذاران شایسته است از آنها پیروی کنند:

۱. از آسیب پذیرترین اقشار امریکایی حمایت کنید[۴]. ما باید از توانمندی همه آمریکایی‌ها در تهیه مواد غذایی‌، مراقبت‌های بهداشتی و درمانی‌، مسکن و سایر ملزومات زندگی مطمئن باشیم. این اطمینان می تواند به صورت کمک‌های مالی مستقیم به افراد، افزایش مزایای بیمه بیکاری و برنامه‌های استخدام دولتی برای بهبود اوضاع بحرانی باشد.

۲. بین نیازهای پزشکی و نیازهای اقتصادی توازن ایجاد نمایید[۵]. ما باید تا حد ممکن اقتصادمان را باز نگه داریم. محدودسازی اقتصاد باز باید براساس بهترین علم  موجودمان باشد. ما به احتمال زیاد در چند هفته آتی اطلاعات بیشتری از کوید ۱۹ نسبت حالا خواهیم داشت  و ممکن است بتوانیم بسته های {حمایتی} جغرافیایی و بخشی را برای پاسخ {به کرونا} تنظیم کنیم.

ما همچنین باید تجزیه و تحلیل هزینه - فایده انجام دهیم. همان طور که هیچ کسی نمی‌گوید همه بیمارستان‌ها را ببندیم زیرا یک پزشک در نیوجرسی از کوید ۱۹ بیمار شده است، نباید همه انبارهای آمازون را بندیم کنیم زیرا یک کارگر در انبار کوئینز بیمار گشته است. آستانه تعطیلی صنعت حمل و نقل نباید مانند کلوپ‌های شبانه باشد.

۳. قابلیت‌های پایه‌ای را حمایت نمایید[۶]: ما باید مطمئن شویم که بخش‌های کلیدی که مجبور به تعطیلی هستند و یا دچار اختلال شده‌اند، ظرفیت تولید خود را تا حد ممکن حفظ کنند. این کار توسط دولت می‌تواند با حمایت از کسب و کارهای معتبر تعطیل شده [۷]‌، خدمت به عنوان آخرین خریدار، پرداخت مستقیم اجاره کارخانه و تجهیزات و ارائه حمایت‌های درآمدی برای کسانی که به درآمد کسب و کار شان وابسته هستند، انجام شود. برای برخی از بخش‌های اقتصادی، مانند رستوران‌ها و خرده‌فروشی‌ها، این {دوران کرونا} مانند یک رکود معمولی نخواهد بود، زیرا همه کسب و کارها  اعم از موفق و حتی به سختی قابل دوام[۸] ، تقریباً به همان اندازه آسیب خواهند دید.

۴- شکیبایی و تحمل را تمرین کنید[۹]: در بعضی از بخش های اقتصادی، ما صبر و تحمل در کار را مشاهده می‌کنیم. رهن  وام‌های فدرالی به طور موقت به حالت تعلیق درآمده است. بانک‌ها از دریافت  هزینه‌های اضافی خودداری می‌کنند. این {خبر} خوبی است. اما در سایر بخش‌های اقتصادی‌، به ویژه بازارهای کار، تحمل کمتری وجود دارد. ما بایستی کارفرمایان را به  دادن مرخصی {با حقوق یا بی حقوق} به کارگران را خزانه داری تشویق کنیم – نه این که  آنها را اخراج کنند - کارفرمایان باید با استفاده از حمایت های مالی دولت که در صورت لزوم از آنها می شود، کارگران شان را حفظ نمایند. ما می خواهیم اثرات مواجی بیکاری مردم کمینه کنیم و هزینه پاسخگویی{به کرونا}را به حداقل برسانیم.

۵-مشکلات تشویقی را بپذیرید[۱۰]. هر اقدام دولت مسائل انگیزشی در پی خواهد داشت که ما مجبوریم به طور موقت با آنها کنار بیاییم. کمک‌های مالی{دولت} گاهی ممکن است به کسانی که به آنها احتیاج ندارند، نیز برسد درحالی که برخی از کسب و کارهایی که ما از آنها پشتیبانی می‌کنیم به سختی می‌توانند دوام و استمرار داشته باشند. ما باید اصل "گزینه کم بدترین[۱۱]" را اتخاذ کنیم. {در واقع } تهییج‌ها  و به  بازی‌گرفتن سیستم  آشکارا اتفاق می افتد. در حالی که ما میتوانیم به سرعت سیاستهایی را برای جلوگیری از بدترین مشکلات اتخاذ کنیم‌، اما نمی‌توانیم از همه مشکلات  تشویقی جلوگیری کنیم. با این وجود ما باید مراقب باشیم تا برخی بیش از اندازه از مزایای این برنامه‌ها{ی حمایتی} استفاده نکنند یا از بدبختی دیگران سود نبرند. دولت فدرال می‌تواند با تصویب قوانینی با مجازات شدید به دلیل نقض سیاست‌ها، این گرایش را به حداقل برساند.

۶. سریع عمل کنید و انعطاف پذیر باشید[۱۲]. برای به کمینه‌سازی مشکلات‌، اقدام سریع لازم است. ما وقت نداریم که بروکراسی را قبل از اقدام ایجاد کنیم. هفته آینده ۱۰۰۰ دلار به حساب همه آمریکایی‌ها واریز کنید [۱۳] تا اطمینان حاصل شود که همه مردم پول برای غذا و سرپناه دارند و نگران بقا نیستند. اگر فرد گیرنده شغل خود را از دست نداده باشد یا ثروتمند بوده  و پس‌انداز داشته باشد، دولت می‌تواند با تنظیم مالیات‌های سال ۲۰۲۰ ، این پول را برگرداند. دولت اعتماد می‌کند، اما رسیدگی هم می‌نماید. مانند خود اظهاری مالیات بر درآمد که  از پرداخت کنندگان مالیات انتظار می‌رود صادقانه اظهار نمایند و اداره خدمات درآمد داخلی [۱۴] نیز برای تایید ممیزی خواهد کرد.

۷- با شرط و شروط  حمایت کنید[۱۵]  کسب و کارهای  بزرگ فقط نباید بخاطر عدم آمادگی یا بهینه سازی ترتیبات  کسب و کاری شان که باعث افزایش سود آنها می شود ، حمایت شوند ، بلکه آنها می باید برای  کاهش ریسک ضرر نیز مورد حمایت قرار گیرند.اگر کسب  وکارها حمایت مالی بیشتری  می‌خواهند ، دولت می‌تواند سهام آنها بگیرد. دولت پس از پایان بحران می‌تواند این سهام را بفروشد. این امر شرکت‌های بزرگ را ترغیب می‌کند تا ذخایر مالی بیشتری را برای بحران در آینده کنار بگذارند.

شرایطی که دولت تعیین می کند باید براساس ارزش اجتماعی شرکت‌ها باشد. شاید دولت سهام شرکتی را بخرد و تلاش کند تا آن را با مدیریت فعلی‌اش سرپا نگه دارد در حالی که آن شرکت بخواهد در این زمان نامناسب {خط تولید شان را تغییر داده و} تجهیزات بهداشتی تولید نماید. در مقابل ممکن است با بخشی از کمک‌های مالی دولت {به عنوان مثال} کسب کار ورشکسته کشتیرانی مسافری را بخرند و یا اینکه ایرلاین‌های که ورشکسته را خریداری نمایند. دولت باید متوجه باشد که این نوع حمایت از بدترین نوع سرمایه گذاری هست و هیچ فرد سرمایه‌گذاری روی چنین نوع معامله‌ای  سرمایه گذاری نمی‌کند.

۸- مرکز فرماندهی ایجاد کنید[۱۶] : بخش‌هایی از پاسخ به این رکود کرونا نیاز به بسیج {منابع} به سبک نظامی دارد. ما باید ظرفیت تولید و زنجیره عرضه تجهیزات پزشکی‌، و کادر پزشکی  را خیلی سریع افزایش دهیم. افزایش موقت ظرفیت نظام بهداشت و درمان‌، حتی اگر گران باشد، مدت زمان  کلی بحران را کاهش می‌دهد. ما باید یک سازمان  ملی موقت[۱۷] تشکیل دهیم تا سریع‌تر در تزریق منابع به بخش سلامت‌، همان طور که در گذشته با صنایع نظامی انجام داده‌ایم‌، افزایش یابد.

۹. اطلاعات را پنهان نکنید[۱۸]: دولت‌ها در سراسر جهان هشدارهای کارشناسان را نادیده گرفته و سعی در خنثی کردن اخبار بد دارند. این رویکرد جواب نمی‌دهد و سرانجام حقیقت آشکار خواهد آمد. هنگامی که اطلاعات مخفی می‌گردد، زمان گران‌بها از دست می رود، مردم دچار وحشت می‌شوند و چرخه بدتر می‌شود. برخلاف جنگ نظامی‌، ویروس اگر برنامه‌های ما را بشناسد، استراتژی خود را تغییر نخواهد داد. بنابراین دلیلی برای مخفی‌سازی اطلاعات وجود ندارد.

۱۰. زمان اخذ وام بزرگ است[۱۹]: دولت ایالات متحده اکنون می تواند با نرخ بهره نزدیک به  صفر وام بدهد. بنابراین می‌توانیم بار پرداخت این اقدامات حمایتی را به آینده منتقل کنیم. در طول جنگ جهانی دوم‌، معادل ۱۱ تریلیون دلار به دلار امروز وام گرفتیم. اگر برای پاسخ به این بحران باید ۱۱ تریلیون دلار وام بگیریم  باید این کار را انجام دهیم.

۱۱. بیاموزیم که  یاد بگیریم: ما در مورد آسیب پذیری های نظام اقتصادی مان در برابر بلایای نادر اما اجتناب ناپذیر مانند ویروس همه گیر جهانی کوید ۱۹ چیزهای زیادی خواهیم آموخت. وقتی بهبود می‌یابیم ، نباید از این درس‌ها چشم پوشی کنیم و از آنها برای ایجاد پایداری در نهادهای خود استفاده نماییم‌، بنابراین بهتر است در مقابل فاجعه بعدی هوادار شویم.

معرفی نویسندگان

دیوید کلاینگینگ اسمیت[۲۰] ،دانشیار اقتصاد. اسکات شین ، استاد کارآفرینی[۲۱] ،و سوزان هلپر[۲۲] ، استاد اقتصاد  در موسسه فرانک تریسی کارلتون و اقتصاددان ارشد سابق در وزارت بازرگانی ایالات متحده - همگی در دانشکده مدیریت  در دانشگاه کیس وسترن رزرو[۲۳] مشغول خدمت هستند.

[۱]. Principles for Economic Policy in the COVID-۱۹ Recession

[۲]. David Clingingsmith, Scott Shane, and Susan Helper

[۳] . منظور نویسندگان رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ میلادی است که اقتصاد امریکا را به شدت تحت تاثیر قرار داد(م).

[۴]. Protect the Most Vulnerable Americans

[۵]. Balance Medical Needs and Economic Needs

[۶]. Support Base Capabilities

[۷]. shuttered businesses with credit

[۸]. barely viable

[۹]. Forbearance

[۱۰]. Accept Incentive Problems

[۱۱] . least bad option(گزینه ای که کمترین ضرر و آثار منفی را دارد)

[۱۲]. Act Quickly and Flexibly

[۱۳] . این ‍یشنهاد هفته گذشته اجرا شد و مبلغ ۱۲۰۰ دلار به حساب شهروندان امریکایی واریز کردند. لازم به ذکر است که این نامه در ۱۴ مارچ به کنکره امریکا ارسال شده و در ۲۴ مارچ عمومی شده است(م).

[۱۴]. Internal Revenue Service(IRS)

[۱۵]. Make Help Conditional

[۱۶].Create a Central Command

[۱۷] . در ایران نوعا درقالب ستاد ملی سازماندهی می شود مانند ستاد ملی مبارزه با کرونا که زیر نظر وزارت بهداشت درمان فعالیت می کند.

[۱۸]. Do Not Hide Information

[۱۹]. Borrow Money Big Time

[۲۰]. Clingingsmith

[۲۱]. Scott Shane, Professor of Entrepreneurial Studies, the A. Malachi Mixon III

[۲۲]. Susan Helper, Professor of Economics and former Chief Economist at the U.S. Department of Commerce — all at the Weatherhead School of Management at Case Western Reserve University.

[۲۳] . Case Western Reserve