فضای مجازی، تلویزیون، خانه، بازار، نانوایی، پمپ‌بنزین، داروخانه، فروشگاه و خلاصه همه جا صحبت از کروناست همه از بدی، خطر آن و تعداد مبتلایان و مرگ و میرها صحبت می‌کنند ولی اگر کمی عمیق‌تر به قضیه نگاه کنیم، این ویروس فقط جنبه منفی نداشت، می‌شود نکات مثبتی را هم دید که کمتر به چشم می‌آید.
روزهایی استثنایی را داریم سپری می‌کنیم، دستکش دست می‌کنیم، ماسک می‌زنیم و وقتی به خانه می‌رویم، دست و صورت‌مان را خوب می‌شوییم. لباس‌هایمان را تمیز می‌کنیم و نسبت به رعایت بهداشت حساسیت نشان می‌دهیم این چیزها مواردی خیلی ساده هستند که پیش از شیوع کرونا به آن اهمیت نمی‌دادیم اما حالا می‌فهمیم چقدر به مسائل بهداشتی بی‌توجه بودیم و از این پس باید آن را جدی‌تر بگیریم.
در خانه هستیم و کنار خانواده می‌گوییم و می‌خندیم، فیلم و سریال می‌بینیم حتی اگر تکرار چند باره «پدرسالار» باشد که دهه ۷۰ پخش می‌شد. این بازپخش در روزهای سخت در خانه ماندن می‌تواند لذت بخش، آموزنده و سرگرم کننده باشد حالا بهتر قدر همدیگر بویژه پدر و مادرهایمان را می‌دانیم و اینکه حتی اگر پدرسالار نامی به ما سخت گرفت باز هم باید احترامش را داشت و قدر بودنش را دانست حالا قدر داشته‌ها و کنار هم بودن‌ها را بیشتر درک می‌کنیم.
بخاطر پیشگیری از گسترش انتشار ویروس کرونا در خانه ماندیم و نشان دادیم که در کنار خود به سلامتی اطرافیان، وابستگان و هم‌نوعان هم اهمیت می‌دهیم، به فکر کادر درمانی و پرستاران هستیم و نسبت به دیگران و جامعه، احساس مسوولیت می‌کنیم فرصت خوبی شد که در این برهه زمانی خود را بهتر بشناسیم و دوست داشتن، صبر و از خودگذشتگی را تجربه کنیم.
پیش از این شاید نسبت به پزشکان و کادر درمانی در بیمارستان‌ها دیدی متفاوت داشتیم، آنان را از اقشار مرفه و بی‌درد جامعه می‌دانستیم اما این ویروس باعث شد خطرهای کار پزشکان و پرستاران و خدمات آنان به مردم را بهتر درک کنیم و قدردان زحمات شان باشیم، همچنان که تعدادی از آنها جان خود را برای حفاطت از سلامت مردم فدا کردند.
اینکه بسیاری در منزل و محل سکونت ماندند، درد غربت را تحمل و سختی ندیدن پدر و مادر و نزدیکان را با چند تماس تلفنی حلاوت بخشیده و برای خود آسان کردند و رزمایش پیشه کردن صبر و شکیبایی اجرا کردند، اینکه یاد گرفتیم در روزهای سخت و طاقت‌فرسا، باید صبور بود و آیه شریفه «ان مع العسر یسرا» را چراغ راه خود قرار داده و به آینده امیدوار باشیم.
کرونا هر بدی که داشت، این مدت به خوبی حس همکاری، دلسوزی و انسان‌دوستی را در جامعه به نمایش گذاشت. خیلی‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی که برای بعضی از کسبه به وجود آمد، اجاره مغازه و خانه را بخشیدند، بعضی‌ها برای خرید ماسک و دستکش و توزیع رایگان بین مردم کمک کردند و برخی هم مایحتاج و مواد غذایی و ضدعفونی‌کننده تهیه و میان نیازمندان تقسیم کردند. اینها خواستند شعر «قرن ما روزگارِ مرگ انسانیت است» فریدون مشیری را به چالش بکشند.
خبر دارم تعداد زیادی از مغازه‌داران همین که خطر گسترش شیوع کرونا را متوجه شدند، به صورت خودجوش و با وجود مشکلات اقتصادی و متضرر شدن، مغازه‌هایشان را بستند تا نشان دهند که همه‌چیز پول نیست و برای قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا حاضرند از کسب و کار خود برای مدتی بگذرند.
پیش از این شاید بعضی‌ها دیدشان نسبت به روستاییان از نگاه بالا به پایین بود اما با کارهای قابل تحسینی که در چند روستای کردستان از جمله «باینچوب، سرهویه و آویهنگ» در زمینه مقابله با کرونا انجام شد، همه متوجه شدند اهالی روستا سطح آگاهی‌شان خیلی بالاست و چه بسا در مواقع بحرانی بهتر از شهری‌ها می‌توانند عمل کنند.
از سوی دیگر پیشتر همه به نوعی، ساعات زیادی از شبانه‌روز را در فضای مجازی بسر می‌بردیم، هر چند حالا بیشتر هم شده اما به خسته‌کننده بودن آن ایمان آوردیم و مصداق آن، معلمان و دانش‌آموزانی هستند که این روزها به ناچار از طریق فضای مجازی مشغول تدریس و یادگیری هستند با چند تن از آنان که صحبت کردم می‌گفتند از فضای مجازی خسته شدیم، دلمان برای کلاس و مدرسه تنگ شده شاید اگر کرونا نبود چنین احساسی برایشان اتفاق نمی‌افتاد.
کتاب، آن «یار مهربان» که خیلی از ما سال‌هاست به دلیل رونق فضای مجازی نسبت به آن نامهربان شده بودیم، به لطف کرونا حالا باز هم طرفدارانی پیدا کرده است روزهای طولانی در خانه ماندن را تنها با دیدن تلویزیون، حضور در تلگرام، اینستاگرام و بازی و سرگرمی نمی‌توان سپری کرد، پس چه خوب است باز هم روی خوش به کتاب نشان دهیم و ساعتی را به مطالعه بپردازیم.
این روزها دیگر تنها با فضای مجازی نمی‌توان دقایق و ساعت‌ها را طی کرد وضع پیش آمده و در خانه ماندن‌ها باعث شده برخی جوانان و حتی کودکان کردستانی به سمت بازی‌های ساده و محلی بروند و بار دیگر بازی‌هایی مانند منچ، جوراب‌بازی، قمچان، شطرنج، تخته‌نرد و تیله‌بازی در خانواده‌ها رواج یافته و احیا شده است.
چه خوب است که این اتفاقات مثبتی که به واسطه شیوع کرونا در زندگی‌مان به وجود آمده را بعد از شکست این بیماری، از زندگی روزمره خود حذف نکنیم، چرا که همین موارد به ظاهر ساده می‌تواند زندگی بهتری را برای ما در آینده رقم بزند.
به هرحال کرونا موجب داغدار شدن تعداد زیادی از خانواده‌ها، ضرر به اقتصاد کشور و ایجاد مشکل در بخش‌های مختلف شد اما بیایید از فرصت ایجاد شده به بهترین نحو استفاده کنیم، در خانه بمانیم و با کمک همدیگر، راه را بر گسترش شیوع این ویروس ناخوانده ببندیم تا با کمترین آسیب از بحران کنونی عبور کنیم.
از ابتدای شیوع ویروس کرونا تاکنون آزمایش ابتلای ۴۰۴ نفر در استان کردستان مثبت بوده که هفت نفر از آنها را کودکان زیر ۱۰ سال تشکیل می‌دهند.
از ۸۵۵ نمونه گرفته شده از ابتلا به کرونا ۴۰۴ مورد مثبت و ۴۰۶ مورد هم منفی بوده و نتیجه آزمایش ۴۵ نفر نیز هنوز مشخص نشده است، موارد مثبت ابتلا به کرونا در شهرستان‌های استان شامل سقز ۱۳۴ نفر، بانه ۷۶،سنندج ۹۱، کامیاران ۱۱، قروه ۳۲، مریوان ۱۱، دیواندره ۱۷، بیجار ۲۲، دهگلان ۷ و سروآباد سه نفر است.
تاکنون ۵۱ نفر در این استان به دلیل ابتلای به کرونا جان باختند که ۲۱ نفر از این جانباختگان در سقز، پنج نفر سنندج، هشت نفر در قروه، هشت نفر در بانه، سه نفر در دیواندره و در مریوان، بیجار و کامیاران هر کدام ۲ نفر است.
تاکنون ۱۱۰ نفر از افرادی که به ویروس کرونا در استان مبتلا شده بودند بهبود پیدا کردند.