محدودیت های سال ۹۹ که برای حفظ سلامت و مهم تر از آن حفظ جان ما به صورت ملی یا استانی در حال اعمال است ، اگر رعایت نکنیم می تواند طولانی تر از حد تصورمان شود و حتی گسترده تر شود و تا داخل محوطه زندگی خصوصی ما پیش بیاید. می تواند همین دور هم نشستن خانوادگی را از ما بگیرد . می تواند ما را در یک اتاق و به دور از دیگر عزیزان ما که زیر یک سقف زندگی می کنیم ، حبسمان کند؛ حتی اگر مصوبه ستاد ملی یا استانی یا شهرستانی را نداشته باشد.
کرونا از اول اسفند به صورت رسمی وارد مازندران شد و گویا زودتر از این زمان هم مهمان ناخوانده و حتی ناشناس بخش هایی از کشور بود. همه ما در آن روزهای پرتلاطم و وحشت در کشور چین با آب و تاب از ویروس جدیدی به نام " کروناویروس " صحبت می کردیم و اصلا توجه نمی کردیم که کلمه " ویروس " را ۲ بار در یک جمله تکرار می کنیم . زمانی هم که این ویروس مهمان ناخوانده ما شد ، باز هم دست روی دست گذاشتیم و منتظر ماندیم تا دولت برای ما تصمیم بگیرد ؛ حتی برای رعایت بدیهی ترین اعمالمان مانند شستن دستها ، روبوسی نکردن با یکدیگر ، دست ندادن به همدیگر ، ماسک زدن ، ضدعفونی کردن هرآنچه که از بیرون وارد خانه هایمان می کنیم و دهها دستورالعمل بدیهی دیگر .
آنچه باید می شد و نشد ، گذشت و به قول بزرگان " گذشته ها را صلوات " ، ولی آنچه باید بشود و نیازمند اراده ما ، تصمیم ما ، حرف شنوی ما و همراهی ماست ، باقی مانده است و ما می توانیم بر خلاف گذشته ، این بار نشان دهیم که بی تفاوت نیستیم ، مانند همین تصمیم مصممی که برای ادامه خانه نشینی در روز طبیعت یا ۱۳ فروردین گرفته ایم و در صفحه حافظه خود یک دل سیر لذت بردن از روز طبیعت را در ستون طلبکاری هایمان از کرونا نوشته ایم .
می دانم لیست طلب هایمان از کرونا طولانی شده است ، ولی یادمان باشد که خود ما هم در طولانی شدن این لیست نقش اصلی را داشته ایم .ما رعایت نکردیم تا ستاد مقابله با کرونا پس از تعطیل کردن مدارس و دانشگاهها که قطعا نیازمند تصمیم ملی بود ، به سراغ سفرهایمان بیاید. باز هم یک عده از ما بر انجام سفر اصرار کردیم تا باعث بسته شدن ورودی و خروجی شهرهایمان شویم. برخی از ما رعایت نکردیم تا بازارها را هم بر روی ما ببندند . ما رعایت نکردیم تا حالا رسیدیم به جایی که طبیعت هم بر روی ما بسته شد. ما رعایت نکردیم و همچنان با خودمان لج کردیم و نتیجه این لجبازی ها را هم تاکنون دیده ایم . راستی قرار است تا کی به این رعایت نکردن ها ادامه دهیم ؟
سیزده را از پنجره بیرون کنیم
شاید برای ما شمالی ها تصور جدایی از طبیعت فرض محال باشد ، ولی اگر یک مروری به زندگی یک ماه گذشته خودمان داشته باشیم ، متوجه می شویم که ما با رعایت نکردن هایمان خیلی وقت پیش از این ، خیلی از چیزها جدا شدیم . خیلی از ما امسال روز تحویل سال به دست بوسی پدر و مادرمان نرفتیم و صدای بغض گرفته مادرمان را پشت گوشی تلفن شنیدیم که از ما می خواست و اصرار داشت که به دیدنشان نرویم . این نخستین عیدی بود که مادرمان می خواست ما را نبیند تا سلامتی ما حفظ شود.
عده ای از ما این روزها در خانه های ییلاقیمان حبس شده ایم چون اصرار کردیم تحویل سال را در زادگاهمان باشیم . بعضی از ما کلاس درس مجازی فرزندانمان را هم قربانی همین تصمیم لجبازانه خود کردیم و آنها را هم در منطقه کوهستانی بدون اینترنت و تلفن همراه از کلاس درس مجازی دور کردیم .
جنگل و دریا و طبیعت زیبای شمال ماندگار است ولی کرونا رفتنی است . زمان رفتن کرونا را ما تعیین می کنیم به شرطی که اجازه ندهیم از تصمیمات لجبازانه ما برای خودش سور و سات برپا کند و اکنون که پشت دروازه روز طبیعت قرار گرفته ایم ، بیشتر از همه می توانیم این مهمان ناخوانده و ناشناس را ناامید کرده و از شهر و دیار و کشورمان دور کنیم.
محدودیت‌های رسمی وجود دارد
روز طبیعت در استان های شمالی به خصوص مازندران که از مواهب طبیعی زیادی از جنگل تا دریا برخوردار است، به نظر می رسد نسبت به سایر استان دیگر که بیشتر اوقات مردم در این روز در پارک های جنگلی و پارک های دست ساز صرف می شود، تفاوت اساسی دارد و با همین رویکرد است که این روزها نگرانی برای روز طبیعت در استان های شمالی از جمله مازندران نسبت به سایر استان ها از سوی مسئولان نمود عینی بیشتری به خود گرفته و از چند روز پیش محدودیت های اساسی در قالب طرح فاصله گذاری اجتماعی برای تعطیلی پارک های جنگلی و طبیعت گردی جمعی ایجاد شده است.
سال های گذشته بر خلاف استان های دیگر کشور، روز طبیعت در مازندران از نیمه روز ۱۲ فروردین به صورت نامحسوسی با بیتوته کردن شبانه جوانان و میانسالان در پارک های جنگلی به خصوص جنگل های هیرکانی شروع می شد، چرا که به دلیل هجوم گسترده مردم برای طبیعت گردی در روز ۱۳ فروردین که مقصد اول اکثر آنها نیز جنگل های اطراف بود، کمتر مکان خالی را برای کسانی که می خواستند در روز ۱۳ به این عرصه ها بروند، یافت می شود.
حضور جمعی و چندین خانواده فامیل و دوست برای طبیعت گردی در استان مازندران که دنباله یک سنت دیرینه فرهنگی رایج در این خطه شمال کشور به شمار می آیدد،دلیل اصلی و نقطه اوج نگرانی مسئولان ستاد مقابله با ویروس کرونا به خصوص دانشگاه علوم پزشکی استان به عنوان خط مقدم جبهه سلامت در این خطه شمال کشور است، چرا که در این دست جمعی گردی در طبیعت شاید نتوان آن گونه که پروتکل های بهداشتی مد نظر قرار می دهد، فاصله گذاری اجتماعی رعایت شود و بخواهد بار دیگر پیک این ویروس را در استانی که تاکنون موفقیت های خوبی را برای کنترل این ویروس در چله شیوع آن کسب کرد؛ برگرداند و تمام زحمات پیش از آن را بر باد دهد.
اگرچه تدابیر خوبی از سوی مسوولان استانی برای تعطیلی پارک های جنگلی و پارک های شهری و حتی بستن مبادی ورودی به جنگل ها در قالب طرح فاصله گذاری اجتماعی اتخاذ شده است، ولی گستره باغات استان مازندران که بیش از ۱۱۰ تا ۱۲۰ هزار هکتار مساحت استانی را در بر گرفته، از نقاط کوری است که در این روزا با وجود هشدارهای مسوولان برای نه به سیزده بدر برای قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا، می بایست بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
معاون هماهنگ کننده فرماندهی انتظامی استان مازندران با توجه به همین وضعیت اعلام کرد : تردد و حضور حضور در اماکن تفریحی، گردشگری و ورودی های شهر ها در روز طبیعت ممنوع است.
سرهنگ "علی دستور" گفت : در راستای اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی به منظور کاهش زنجیره انتقال بیماری کرونا در استان مازندران ، محدودیت های تردد خودروهای غیر بومی و غیر ساکن استان و ممنوعیت ورود به پارک ها و اماکن تفریحی و گردشگری استان مازندران در روز طبیعت اجرا خواهد شد .
وی اضافه کرد : برابر برنامه ریزی های انجام شده، ورود کلیه افراد به مناطق تفریحی و گردشگری استان در روز طبیعت نیز ممنوع است.