به گزارش روز پنج‌شنبه پایگاه خبری ساینس‌دیلی، در حال حاضر برای تشخیص تومورهای سرطانی ریه از سی تی اسکن استفاده می شود که درصد خطای بالایی دارد. اکنون محققان ام آی تی حسگرهایی را مورد استفاده قرار می‌دهند که پیش از این برای تشخیص دو نوع سرطان کولون و تخمدان نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
این حسگرها نانوذراتی هستند که با آنزیم‌های موسوم به پروتئاز اتصال برقرار می‌کنند. این آنزیم‌ها کلید بقا و انتشار سلول‌های سرطانی هستند و امکان جابه‌جایی آن‌ها را از طریق برش ماتریس برون‌یاخته‌ای فراهم می‌کند. ماتریس برون‌یاخته‌ای شبکه‌ای از مولکول‌هایی مانند کلاژن و سایر پروتئین‌ها است که سلول را احاطه می‌کنند.
محققان این نانوذرات را با استفاده از پپتیدهای مشخصی می‌پوشانند که به طور طبیعی توسط پروتئاز مورد هدف قرار می‌گیرند. سپس نانوذرات به بدن شخص تزریق می‌شود و به طور طبیعی توسط تومور جذب می‌شود. سپس پروتئازها پپتیدها را از حسگر جدا می‌کنند و در نتیجه نشانگرهای زیستی آزاد می‌شوند که با آزمایش نمونه ادرار قابل تشخیص هستند.
محققان این فناوری را روی موش‌ها آزمایش کردند و توانستند ظرف ۵ هفته وجود تومورهای سرطانی با حداقل اندازه ۲.۸ میلی‌متر مربع را تشخیص دهند. این دقت در ابعاد تومور و مدت زمان تشخیص با روش‌های کنونی مورد استفاده برای تشخیص سرطان ریه برابری می‌کند.
سرطان ریه، کشنده‌ترین نوع سرطان است و تعداد قربانیان آن از مجموع سرطان‌های سینه و پروستات بیشتر است. سالانه حدود ۱.۸ میلیون مورد سرطان ریه در سراسر جهان تشخیص داده می‌شود که از این میان ۱.۵ میلیون نفر جان خود را از دست می‌دهند. از هر چهار مرگ ناشی از سرطان، یک مورد به دلیل سرطان ریه است. مطالعات نشان می‌دهد تشخیص و درمان سریع بیماری موثرترین روش در افزایش طول عمر بیمار است.
سرطان ریه معمولا در افراد سالمند دیده می‌شود. از هر سه بیمار مبتلا به سرطان ریه، دو مورد بالای ۶۵ سال سن دارند و کمتر از دو درصد مبتلایان کمتر از ۴۵ سال سن دارند. میانگین سن مبتلایان ۷۰ سال است. از هر ۱۴ مرد، یک نفر به سرطان ریه مبتلا می‌شود و این آمار در میان زنان، یک از ۱۷ زن است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Translational Medicine منتشر شده است.