در نامه ای که سازمان بسیج دانشجویی امروز پنجشنبه منتشر کرد، آمده است: اخبار منتشره در خصوص سیاست‌های اِعمالی دولت هندوستان در قبال شهروندان مسلمان هند، سبب نگرانی‌های عمیقی شده و نامه ی پیش روی استادان ایرانی به شما همتایان گرامی هند از سر محبت و عشق دو ملت منتشر شود.
آرزوی دیرین مصلحان اجتماعی این بوده و هست که عرصه سیاست هماهنگ با عالمان و بر پایه نتایج علمی صورت بگیرد. اما واقعیت تاریخی گواه آن است که آنان آن‌چه را خود صلاح دانسته عمل کرده‌اند.
در ادامه نامه آمده است: محوریت اخلاق باعث می‌شود انسان‌ها از هر دین و قومی بتوانند در کنار یکدیگر از کرامت خود دفاع کنند. زیرا نهایت دین جمع شدن آرایه های نژادی، زبانی و فرقه ای برای سعادت حقیقی فطرت گرا است. ولی سال‌هاست تمدن غرب به دلیل خوی تمامیت خواهانه و سرشتی غیر دموکراتیک هنوز عملاً در این مسیر توفیق جدی کسب نکرده و همچنان بر سر ارائه الگویی عملی و بادوام، رقابت درونی سختی را در حال تجربه است.
استادان دانشگاه های ایران یادآور شدند: جغرافیای اندیشگانی غرب هنوز نتوانسته نزاع درونی بین" فردگرایی" و "خودمحوری" را رفع کند. اما در نگاه بسیاری از هندپژوهان، هندوستان به مثابه کشوری شرقی و با سابقه کهن تمدنی قرن‌هاست که الگویی بادوام کثرت‌گرایی مسالمت‌آمیز اجتماعی را به نمایش گذاشته است.
در ادامه این نامه آمده است: تمدن غرب شعار مذکور را در انحصار خود دانسته و از همین روی برای مخدوش کردن هر الگوی غیرغربی درباره ی تکثر، از هیچ تلاشی دریغ نکرده و نخواهد کرد.
استادان ایرانی خطاب به همتایان خود افزودند: دانشگاهیان ایران یقین دارند که جامعه فرهیخته و دانشگاهی هندوستان از میراث تاریخی خود که برآمده از روح مشترک ادیان و ناظر بر فطرت آسمانی انسان است پاسداری خواهد کرد. این پاسداری بی‌شک از معبر تحفظ بر استقلال تمدنی و ثبات سیاسی هند خواهد گذشت.
در این نامه تصریح شد : انسان و جامعه جهانی معاصر، هندوستان را با نام آموزگار و مصلح بزرگ " مهاتما گاندی" فقید و آرمان‌های بشردوستانه‌اش او می شناسند. مردی که با تکریم پیروان دیگر ادیان به خصوص مسلمانان نجیب کشورش، سرمایه مبارزه مشترک مسلمانان و هندوها برای استقلال کشورش را از چنگ استعمار گران هند تأمین کرد و اشتراک طریقت‌های صوفیانه مسلمان با هندوها را ترسیم نمود.
در ادامه این نامه آمده است: انسان معاصر زخمی عمیق از افراط‌گرایی مذهبی بر تن خود دارد و از این روی، نسبت به هر اقدامی که دوباره این زخم را بازسازی کند دل نگران تر از گذشته است. از طرفی هرگونه غفلت در مهار هیجانات قومی، نژادی، دینی و مذهبی قادر است تا چرخه خشونت و تجاوز به حقوق بشر را به‌طور غیرقابل کنترلی آغاز کند. اگر این چرخه ی خشونت طلبانه، حمایتی دولتی به خود بگیرد به تهدیدی ویرانگر تبدیل خواهد شد که هزینه‌ای بسیار بیش‌تر از سرمایه تاریخی یک کشور برای التیام دردها و رنج های آن لازم است.
استادان دانشگاه های ایران با تاکید بر این که یک جریان، تاریخ بشر را به نام دین به بن‌بست کشانده و جریانی دیگر، با گذر از بن‌بست‌های دین ساخته، فراروی انسانیت افق ها گشوده‌اند، افزودند: میراث جریان افراط فاقداعتبار بوده و در هیچ جای تاریخ نتوانسته برای بشریت، افقی بگشاید. این بدین معنی است که کنش‌های غیردموکراتیک به مرور قدرت تأثیرگذاری و الهام‌بخشی خود را حتی در قلمروهای سنتی از دست خواهند داد. نتیجه این که بازی‌گری در مقیاس تمدنی علاوه بر رعایت این قواعد، نیازمند قواعد خاص دیگری نیز می‌باشد.
در این نامه خاطرنشان شده است:امیدواریم استادان دانشگاه های هند با تکیه بر منزلت فرهنگی و اجتماعی که در میان مردمان بزرگ هندوستان دارند بتوانند با دیپلماسی علمی مانع وقوع فجایع دردناک و خشونت بار علیه هموطنان مسلمان شوند.