تهران- ایرنا- قهرمان وزنه‌برداری آسیا گفت: سیلی سرمربی تیم ملی، موجب پاره شدن پرده گوشم شد. ظاهرا قرار بود این سیلی شوک‌آور یک سال زودتر به من زده شود.

«محمدرضا براری» از آن دسته ورزشکارانی است که زندگی ورزشی خود را گره خورده به خاطرات تلخ و شیرین می‌داند، خاطراتی که برخی به زندگی شخصی و برخی دیگر از آنها به مباحث فنی و تصمیم مربیان و کادر فنی تیم ملی بی‌ارتباط نیست.

وی روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه بیش از یک دهه در ورزش وزنه‌برداری فعال بوده و در رده‌های سنی نیز به میدان رفته است گفت: در این مدت مانند هر ورزشکار دیگر تجربیاتی را کسب کردم که در ادامه زندگی ورزشی می‌شود از آن استفاده کرد. اما برخی از حاشیه‌ها ناخواسته نبود، بلکه حاصل تصمیم مربیان یا افراد دخیل در این رشته بود.

وی گلایمند است، گلایه از تصمیم کادر فنی در سال ۲۰۱۷، سالی که خود مدعی است می‌توانست در آن یک مدال جهانی دیگر به کلکسیون افتخاراتش اضافه کند. او می‌گوید: با وجود آن که در مسابقات انتخابی درون اردویی شرکت کردم و رکوردهای خوبی را نیز به ثبت رساندم از کاروان اعزامی به مسابقات جهانی وزنه‌برداری  که در آناهایم آمریکا برگزار شد جا ماندم. خط خوردنی که در نهایت یک مدال جهانی را از من گرفت. چند ماه پس از آن اتفاق فهمیدم که انتخابی‌های درون اردویی نمایشی بوده و من قبل از انتخابی حذف شده بودم.

البته خط خوردن از اردو و کوتاه ماندن دست براری از مدال تنها خاطره تلخ وی از تصمیمات کادر فنی یا اشخاص دیگر نیست بلکه وی از رفتار سرمربی تیم گلایه دارد.

در جریان مسابقات جهانی وزنه‌برداری سال ۲۰۱۸  و در حرکت دو ضرب، «محمدحسین  برخواه» سرمربی تیم ملی به صورت وی ضربه‌ای زد که موجب شد تا پرده گوشش آسیب ببیند. اینکه این ضربه عمدی بود مورد تایید براری نیست اما عنوان می‌کند: زمانی که سال قبل از این اتفاق در مسابقات آسیایی اوت کرده بودم گویا سرمربی گفته بود که کاش زیر گوش براری یک سیلی می‌زدم. شاید آقای برخواه آن سیلی را یک سال بعد در ۲۰۱۸ به من زد.

ظاهرا سیلی برخواه برای براری تلخ بوده و آسیب آن نیز هنوز همراه او است. وی می‌گوید: با وجود چند بار مراجعه به دکتر هنوز صداهای عجیبی در گوشم می‌پیچید و پزشکان برطرف شدن این مشکلات را به گذر زمان موکول کردند. از آن تاریخ کمتر با برخواه روبرو شدم و برخورد تنها چندبار و در حد احوال‌پرسی بود.

البته بخش دیگری از خاطرات براری که برای او ناخوشایند بود به سال ۱۳۸۶ برمی‌گردد، جایی که در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کرده بود اما خبر فوت مادرش را دریافت کرد. او می گوید شرایط مناسبی نداشتم ولی روی تخته حاضر شدم با آن شرایط توانستم قهرمان آسیا شوم.

براری مانند دیگر ورزشکاران این روزها درگیر تمرینات خانگی است. هر چند که گفت: با شرایط کنونی احتمال حضورش در تیم ملی کم است اما ورزش وزنه‌برداری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و به دنبال آن است با افزایش رکورد و استفاده از تمام ظرفیت‌های بدنی و فنی خود به اردو دعوت شود. براری باور دارد که وزنه برداران اگر در این ایام نتوانند بدن خود را آماده نگه دارند بدون شک دچار اضافه وزن و افت بدنی خواهند شد.