باشگاه پرسپولیس تهران در چند فصل اخیر هرچند که در بخش ورزشی و نتیجه‌گیری موفق عمل کرده اما در بخش مدیریت و پرداخت دستمزدها ناموفق بوده است. این روزها میزان بدهی و طلبکاران آن مشخص نیست. بخشی از این بدهی به مبلغ رضایت‌نامه «یحیی گل‌محمدی» سرمربی تیم بر خواهد گشت و بخش دیگری متعلق به دستمزد و حق قرارداد بازیکنان و کادر فنی است. بدهی‌هایی که موجب شده تا طلبکاران از راه‌های مختلف برای باشگاه خط‌ونشان بکشند خط‌ونشانی که برخی مانند برانکو ایوانکویچ و ماریو بودمیر رأی فیفا منتهی می‌شود و برخی دیگر مانند «فرهاد حمیداوی» مدیرعامل باشگاه شهر خودرو از پیش کشیدن سود دیرکرد رضایت‌نامه گل‌محمدی سخن به میان خواهند آورد.
حمیداوی در گفت‌وگو با ایرنا اعلام کرد: مبلغ این رضایت‌نامه ۴.۵ میلیارد تومان است اما به خاطر بدقولی پرسپولیسی‌ها به ۶ میلیارد تومان افزایش پیداکرده است.
در کنار این حجم بدهی، اظهارات دروازه‌بان تیم و گروکشی او نیز در نوع خود جالب‌توجه است. «علیرضا بیرانوند» که فصل بعد در لیگ بلژیک توپ می‌زند اعلام کرد: هزینه دلاری رضایت‌نامه او به بازیکنان دیگر داده می‌شود و باوجود آنکه به سرپرست باشگاه پیام داده اما جوابی دریافت نکرده است. او مدعی شد که می‌تواند جلوی پرداختی باشگاه بلژیکی به تیم پرسپولیس را بگیرد. اهرم فشار دروازه‌بان شماره یک تیم ملی برای دریافت حق‌وحقوق خود از جالب‌ترین راهکارها است اما اینکه وی بتواند با این کار به بدهی خود برسد سوالی است که مدیریت باشگاه در برابر آن پاسخگو باشد.
باشگاه پرسپولیس که پس از استعفای «محمدحسن انصاری‌فرد» با سرپرست اداره می‌شود اکنون شرایط مناسبی درزمینهٔ مدیریت اقتصادی و بحث پرداخت‌ها ندارد از یک‌سو چند حکم محکومیت از طرف فیفا برای این باشگاه ارسال‌شده است و در سوی دیگر طلبکاران داخلی نیز هرکدام به روشی به دنبال طلب خود هستند. سکوت و عدم توجه هیات مدیره و سرپرست باشگاه پرسپولیس به این تهدیدها ممکن است در آینده تیم و مجموعه را با مشکلات متعددی مواجه کند. مشکلاتی که پیش از این سرخ‌پوشان تهرانی مزه تلخ آن را با محرومیت از سه پنجره نقل و انتقالات چشیدند.
اینکه «مهدی رسول‌پناه» در قامت سرپرستی باشگاه باید پاسخگوی این حجم از مطالبات باشد یک امر بدیهی است زیرا قبول کردن کرسی سرپرستی برای رسیدن به مدیرعاملی تنها یک عنوان و سمت نیست بلکه این میز خدمت باید جایی برای حل مشکلات یکی از باشگاه‌های پرطرفدار کشور باشد. وی و هیات مدیره کنونی باید نهایت اقتدار مدیریتی خود را در بخش‌های اقتصادی، اداری و ورزشی نشان دهند. آنان همچنین باید مشخص کنند که آیا یک بازیکن به‌عنوان کارمند باشگاه می‌تواند برای میزان ورودی و خروجی اقتصادی مجموعه تصمیم بگیرد. مهم نیست این بازیکن دروازه‌بان تیم ملی باشد یا یک کارمند اداری، مهم آن است که چارت سازمانی باشگاه چه نقشی برای او تعریف کرده است.
مدیریت کنونی پرسپولیس برای غلبه بر مشکلات کنونی نخست باید برای جایگاه خود یک اقتدار در چارچوب سازمانی تعریف کند و در قالب این جایگاه مشکلات را برطرف کند زیرا اگر برطرف کردن مشکلات و پرداخت بدهی‌ها به رفاقت یا عرق هواداری موکول شود در آینده باید شاهد خسارت‌های مالی بیشتری برای باشگاه باشیم.
تیم اکنون با اختلاف در کورس قهرمانی قرار دارد و زمان برگزاری رقابت‌های پایانی لیگ مشخص نیست این می‌تواند برای مدیریت کنونی یک فرصت باشد تا دیگر مشکلات را برطرف کند اما این مدیریت ظاهرا بیش از آنکه در تلاش برای رفع مشکل باشد به دنبال آن است با سکوت در برابر طلبکاران، زمان را به سود آنان تلف کند.
نیاز کنونی باشگاه پرسپولیس انتصاب مدیرعاملی مقتدر است که با استفاده از قدرت مدیریتی و ارتباط خود هم مشکلات اقتصادی را برطرف کند و هم در بعد ورزشی برای فصل بیستم رقابت‌ها یک برنامه‌ریزی مدون داشته باشد. اگر چنین برنامه‌ریزی در دستور کار قرار نگیرد نه‌تنها مشکل طلبکاران باشگاه حل نخواهد شد بلکه در فصل بعد به‌ویژه در لیگ قهرمانان آسیا تیم نمی‌تواند آن‌گونه که باید از جایگاه خود در فوتبال آسیا دفاع کند.