به گزارش روز سه شنبه پایگاه خبری وایرد ، سنگاپور ، هنگ کنگ ، کره جنوبی و تایوان منحنی (شیب) شیوع کرونا را صاف کردند، اما سپس مسافران از آمریکا و اروپا از راه رسیدند و بار دیگر ویروس را وارد کردند.
سنگاپور ، هنگ کنگ ، تایوان و کره جنوبی از اولین مناطق و کشورهایی در آسیا بودند که با کرونا مواجه شدند و در حالی که خاطره سارس در دو دهه پیش و مرگ مردم را در یاد داشتند ، با اقدامات زودهنگامی از جمله لغو مسافرتها و ردگیری تماسهای افراد مبتلا و تقویت بیمارستان ها و اطلاع رسانی به موقع موفق شدند منحنی شیوع را مسطح سازند . اما در هفته های اخیر این منحنی ها بار دیگر روند صعودی یافته و تعداد موارد جدید ابتلا رو به افزایش گذاشته است.
روند آهسته ابتلا به کرونا در هنگ کنگ از روز ۱۸ مارس شروع به بالا رفتن کرد و روز ۲۸ مارس افزایش ۸۴ موردی را تجربه کرد. در سنگاپور نیز در حالی که مدتها شمار مبتلایان جدید به اعداد دو رقمی نمی رسید ، شمار مبتلایان جدید روز ۱۶ مارس ۴۷ مورد افزایش یافت و از آن زمان تا کنون تعداد مبتلایان جدید در این شهر-کشور در سه روز بیش از ۷۰ مورد بوده است . کره جنوبی نیز روز ۳ آوریل ۸۶ مورد جدید را ثبت کرد و در تایوان نیز مبتلایان افزایش یافتند.
هرچند این تعداد مبتلایان جدید بخصوص در مقایسه با آمریکا که روز ۱۶ مارس ۹۸۳ مورد جدید و روز دوم آوریل شمار کل مبتلایان ۲۹ هزار و ۸۷۴ نفر را ثبت کرد یا در مقایسه با کشور ایتالیا همچنان پایین است، اما مساله نگران کننده در این مناطق موفق مبارزه با کرونا ، همین افزایش پس از تثبیت بیماری است و این مساله می تواند درس هایی برای کشورهای دیگر از جمله آمریکا برای فاز بعدی شیوع داشته باشد.
مشکل اصلی این است که ویروس ها هیچ مرزی نمی شناسند و این کشورها و مناطق آسیایی در حال "وارد کردن مجدد" بیماری از مناطقی هستند که هنوز در مبارزه با کووید-۱۹ پیروز نشده اند.
سنگاپور ، هنگ کنگ و تایوان همگی توانسته بودند شیوع کرونا را در درون مرزهای خود مهار کنند . هر مورد ابتلایی را دنبال می کردند و افراد در تماس را تحت نظر و قرنطینه قرار می دادند . تایوان پایگاه داده مهاجرتی را به سامانه بهداشتی متصل کرده بود. سنگاپور جریمه های سنگینی برای تخطی از مقررات فاصله گذاری اجتماعی وضع کرده بود . سایر کشورها یا نتوانستند شیوع را مهار کنند یا تلاش نکردند. دولتها در اروپا و آمریکا برای اتخاذ تدابیری مانند فاصله گذاری اجتماعی و بستن مدارس دودل و مردد بودند و اکنون در حال بررسی هستند که تا چه زمانی این تدابیر را حفظ کنند بخصوص که چنین تدابیری برای روح و روان مردم و برای اقتصاد مخرب است. اما اجازه دادن به مردم برای اینکه دوباره وارد تماس های اجتماعی شوند به بیماری اجازه می دهد که دوباره شیوع پیدا کند.
از لحاظ اپیدمولوژی تنش موجود درباره کنترل کردن "عدد بازسازی" است یعنی تعداد افرادی که یک فرد مبتلا می تواند آلوده کند. در اوج شیب بیماری در ووهان چین این عداد حدود ۲ تا ۲.۵ بود چنانکه هم اکنون در بخشهایی از آمریکا و اروپا این عدد ممکن است همین حدود باشد. بعد از اینکه دولت چین ووهان را قرنطینه کرد و همه را مجبور به خانه نشینی کرد این عدد تا حد ۰.۳ درصد (سه دهم درصد) پایین آمد. در چین آن مقررات در ماه ژانویه اجرایی شد و در این هفته ممکن است که دولت این مقررات را بردارد.
بازگشت آشکار ویروس موجب تدابیر متفاوتی برای مهار در مناطق مختلف خواهد شد. اکنون ، سنگاپور ، هنگ کنگ ، کره جنوبی و تایوان همگی تدابیر فاصله گذاری اجتماعی و کنترل های مهاجرتی حتی سختگیرانه تری را به مورد اجرا گذاشته اند. این کشورها و مناطق آسیایی در فار مهار یا فاز گذار با ترکیبی از کاهش و مهار بیماری هستند. آمریکا و اروپا وارد مرحه کاهش بیماری شده اند.
برای آمریکا این هشداری نگران کننده است و شمار مبتلایان در نقطه اوج منحنی بیماری ممکن است وحشتناک باشد. اما پس از عبور از نقطه اوج چه باید کرد؟ صدها میلیون نفر نمی توانند برای همیشه دور از هم بمانند. سنگاپور ، هنگ کنگ و تایوان همچنان عدد بازسازی بیماری را در حدود ۱ نگاه داشته اند که به اندازه کافی آهسته است که بتوان موارد جدید را ردگیری کرد و از تشدید بیماری جلوگیری کرد.
"بن کولینگ" اپیدمولوژیست در دانشگاه هنگ کنگ می گوید که راهبرد بلندمدت اروپا و آمریکا هم ممکن است همین باشد. ممکن است دو رویکرد وجود داشته باشد: یکی تست ، تست و باز هم تست افراد و شناسایی موارد آلوده و قرنطینه کردن آنها است اما گرفتن تک تک موارد آلوده بخصوص موارد ابتلای ملایم دشوار است. بنابراین رویکرد دوم که ضروری و بسیار مهم است حفظ فاصله اجتماعی است.
با این هدف و کاهش عدد بازتولید بیماری تا حد ۱ می توان مدارس را با تهویه بهتر و کلاس های خلوت تر بازگشایی کرد . همچنین می توان مغازه ها و فروشگاه ها را باز کرد اما ساعات کار را باید طوری تنظیم کرد که همه این اماکن و اتوبوس و مترو خلوت تر باشد.
کولینگ گفت: برای موج دوم بیماری چیزی که مایل هستیم اتفاق افتد این است که اگر رشد موارد بیماری وجود دارد بسیار آهستهتر باشد .
وی تاکید کرد: ویروس کرونا از بین نمی رود و ما این ویروس را از بین نخواهیم برد. باید با این دورنما رو به رو شویم که این ویروس همیشه اطراف ما خواهد بود اما باید امیدوار باشیم که شمار مبتلایان به اندازه کافی کم باشد تا زمانی که بتوانیم به درمان موثر یا واکسن دست پیدا کنیم.
در پایان این گزارش با تایید نظر این کارشناس آمده است: این ایده امیدوار کننده ای است . باید هر کاری می توانیم برای آهسته کردن روند گسترس ویروس انجام دهیم تا نظام های درمانی بتوانند با آن مبارزه کنند و انجام این اقدامات موجب می شود که جهان هم به جای بهتری تبدیل شود.