به گزارش روز یکشنبه تارنمای روزنامه اکونومیک تایمز، این نهاد بین المللی مستقر در واشنگتن، ضمن هشدار در این زمینه اعلامکرد، یافتههای اولیه نشان میدهد بسیاری از مناطق هند که ساکنانش مهاجرت کرده بودند، با بازگشت آنها احتمالا مواردی از ابتلا به بیماری کووید-۱۹ را نشان خواهد داد.
براساس این گزارش بانک جهانی، جنوب آسیا یکی از مناطق پرجمعیت در جهان به ویژه در مناطق شهری است و پیشگیری از انتقال ویروس کرونا چالشی جدی در این منطقه است. این مساله سرایت ویروس را به ویژه در بین اقشار آسیب پذیر، زاغه نشینها و کارگران مهاجر آسانتر میکند.
در هند، بنگلادش و پاکستان فاصله زمانی اعلام خبر توقف تردد مسافر و اجرای آن کمتر از یک روز بود که باعث بروز هرج و مرج به دلیل بازگشت مهاجران به استانهای محل سکونت خود شد و تشدید ازدحام جمعیت اجرای طرح فاصله گیری اجتماعی را ناممکن کرد.
بانک جهانی در گزارش جدید خود با عنوان «بروزرسانی اقتصادی جنوب آسیا: تاثیر کووید-۱۹» آورده است: هجوم کارگران مهاجر میتواند آنها را به ناقل ویروس به ایالتها و روستاهای خود تبدیل کند. یک امتیاز کوچک منطقه جنوب آسیا، کمتر بودن جمعیت بالای ۶۵ سال آن از آمریکا و چین است که این مساله میتواند آمار جان باختگان را کاهش دهد.
در ادامه گزارش بانک جهانی آمده، سیاست قرنطینه، صدها میلیون مهاجر را در شبه قاره تحت تاثیر قرار داده است و بسیاری از آنها کارگران روزمزدی هستند که شغل خود را در مراکز شهری از دست دادهاند و این امر باعث مهاجرت گسترده آنها به مناطق غیرشهری خود شده است که اغلب این مسیر را پیاده میروند.
در این گزارش آمده است: مهاجران چارهای ندارند جز اینکه در مناطق شهری بدون داشتن کار از گرسنگی بمیرند یا عازم سفرهای طولانی مهلکی شوند که صدها مایل تا مناطق محل سکونتشان فاصله دارند.
بانک جهانی با اعلام اینکه یافتههای اولیه نشان میدهد در هند مناطقی که شمار بیشتری از ساکنان آن مهاجرت کردهاند ممکن است مبتلایانی به کرونا داشته باشد، از دولت این کشور خواست منابع اولیه را به مناطقی که با تهدید بیشتری مواجه هستند اختصاص دهند و از دادهها دیجیتالی برای بررسی الگوهای مهاجرت معکوس و تردد در سراسر این کشور استفاده کند تا به طور دقیق مراکز احتمالی شیوع ویروس را شناسایی کند و با ایجاد شبکههای امنیت اجتماعی به محدود کردن مهاجرت معکوس کمک کند.
این بانک توصیه کرده اگر جلوگیری از مهاجرت معکوس به مناطق غیرشهری از طریق برنامههای حفاظت اجتماعی فراهم نیست، دولتها باید کمکهای اضطراری را برای مهاجران در نظر بگیرند و از طریق ارائه اطلاعات و تامین آب و مواد غذایی برای مهاجران، درد و رنج و از دست رفتن جان آنها در این سفرهای طولانی را کاهش دهند.
۲۰۲۳