به تعبیر «آرمین امیر» ما در جهانی زیست می‌کنیم که حاصلی از «زبان» ماست. ایران و افغانستان دارای تاریخ، فرهنگ و زبان مشترک هستند و از این جهت که زبان عامل پیوند دهنده میان ملت‌هاست از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و جای بسیار امیدواری دارد.
زبان است که دنیای علم و تاریخ و هنر را می‌سازد و «مطالعات فرهنگی» هم در واقع از ما می‌خواهد تا به این مسئله توجه داشته باشیم که دنیای کنونی تنها میراث گذشته و تکرار آن نیست و آن‌چه که در این بین برای کمک به ما نقش دارد، «زبان» مشترک است.
ویروس کرونا امروزه همه را به این فکر انداخت تا ارتباط بیشتری را حداقل در فضای مجازی با یکدیگر داشته باشیم که تا پیش از این بدان نمی‌اندیشیدیم.
وی ابراز امیدواری کرد که با وجود این عامل کرونا، ارتباطات بین دو ملت بیشتر شده و با به فکر هم بودن جهانی را بسازند که هرچه بیشتر شبیه به هم باشد.