پایان نزدیک است؟

ست روگن و اوَن گلدبرگ در مصاحبه­‌شان اعلام کردند که همیشه دوست داشتند فیلمی بسازند که بازیگران در حالی که نقش خودشان را بازی می­‌کنند، درگیر اتّفاقی هولناک هم بشوند. این آخرشه دقیقاً در چنین فضایی اتّفاق می­‌افتد. فیلم داستان گروهی از سلبریتی‌­های معروف سینما و تلویزیون آمریکایی را روایت می­‌کند که برای یک مهمانی بزرگ در خانه‌­ی جیمز فرانکو (در نقش جیمز فرانکو) دور هم جمع شده­‌اند، که ناگهان زمین لرزه‌­ی ویرانگری شهر را از وسط نصف می­‌کند. سلبریتی­ها هرکدام یا به درون زمین پرتاب می‌­شوند یا از ترس پا به فرار می‌­گذارند و در آخر تنها 6 تای آنان در خانه‌­ی فرانکو پناه می‌گیرند. دنیا به معنای واقعی کلمه در حال پایان یافتن است. آن­ها برای آنکه بتوانند از خودشان محافظت کنند، هر چه دارند را جیره‌­بندی کرده و کل دروپنجره‌های خانه را با چوب و تخته میخ می­‌کنند. به عبارتی برای نجات جانشان به یک قرنطینه‌­ی خودخواسته رو می‌­آورند، چرا که بیرون از خانه هر اتّفاقی ممکن است برایشان بیفتد. چیزی شبیه به وضعیتی که کل دنیا در حال حاضر با شیوع ویروس کرونا با آن دست و پنجه نرم می‌­کند.

بازی بازیگران که از قضا در نقش­‌های خودشان بازی می‌­کنند، یکی از جذابیت‌­های این فیلم است. آن­ها در واقع ورژن‌­های اغراق‌شده­‌ای از خودشان را بازی می‌­کنند. در فیلم، مخاطب شاهد شوخی­‌ها و ارجاعات بی‌­شماری به فیلم‌­ها یا خصوصی‌­ترین مسائل زندگی‌شان است. به عنوان مثال در همان ابتدای فیلم، جیمز فرانکو فخرفروشانه در حال معرفی تابلو­های نقاشی­‌اش در سرتاسر خانه­ است؛ و وقتی جمع تصمیم می‌­گیرد که باید با تخته درها و پنجره‌­ها را میخ کنند، از همان تابلوهای جیمز فرانکو برای این کار استفاده می‌­کنند. یا یکی از خنده­‌دارترین ارجاعات فیلم، جایی است که جیمز فرانکو همانند نقشش در فیلم 127 ساعت دنی بویل، یک وب‌کم دستی برمی‌­دارد و تک‌تک لحظات طاقت­‌فرسای‌شان را ضبط می‌­کند، درست با همان پارازیت‌­ها و خش‌خش­‌های تصاویر فیلم 127 ساعت. این آخرشه همانند بسیاری از برنامه‌­های تلویزیونی که مسابقه‌­ی چالش‌برانگیزشان را با شرکت یک سلبریتی، جذّاب و دیدنی می‌­کنند، عمل می­‌کند. به طوری که مسأله‌ی فیلم به این شکل ساده می‌شود: اگر جونا هیل، جیمز فرانکو، ست روگن و اما واتسون را در یک مخمصه قرار دهیم، هر کدام چگونه واکنش نشان خواهند داد؟ آیا جیمز فرانکو بر سر تابلوهایی که از دیوارهای خانه‌­اش پایین کشیده می‌­شوند تا سوراخ سوراخ شده و حایلی برای بستن پنجره‌­ها باشند، دعوایی راه خواهد انداخت یا نه؟ فیلم پر از این شکل شوخی‌­ها است و کمدی­‌اش وقتی شما را جذب می‌کند که کمی از اخبار سلبریتی‌­ها باخبر بوده باشید. امّا جدای از آن هم قطعاً شما را می‌­خنداند.

این آخرشه نوشته‌­ی ست روگن، اوَن گلدبرگ و جیسون استون بر اساس فیلم کوتاهی به نام جی و ست بر علیه آخرالزّمان نوشته شده که به قول برایان دی جانسون از مجله‌­ی کانادایی Maclean در احیای ژانر فیلم­‌های آخرالزمانی بلاک باستری به خوبی عمل کرده است. این آخرشه به نوعی یکی از شبیه‌­ترین فیلم‌­های کمدی ساخته شده به حال و هوای این روزهای بشریت است؛ تنها با این تفاوت که به جای یک زمین‌لرزه‌­ی هولناک، یک ویروس وادارمان کرده که در خانه­‌هایمان قرنطینه شویم. این آخرشه یکی از بهترین کمدی­‌های خوب یک دهه­‌ی اخیر است که البته برای دیدن آن بهتر است کودکانتان را از قبل به رختخواب فرستاده باشید.

پ.ن: جیمز فرانکو بازیگر، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، نویسنده و نقّاش آمریکایی است.