اوضاع عجیبی بود. بازهم در یک چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا به کره باخته بودیم و افشین قطبی، برکنار شده بود. دلِ شیرِ او جواب نداده بود. نکونام و شجاعی در اردو حضور نداشتند. مذاکرات با کی‌روش پیشروی خوبی داشت اما او هنوز به طور سرمربی تیم نشده بود. در امارات بودیم. ۱۸ روز بعد از شکست مقابل کره در قطر.
تیم ملی ایران با هدایت منصوریان که کریم باقری، منصور رشیدی و حتی اصغر حاجیلو کمکش می‌کردند در دیداری تدارکاتی به مصاف روسیه رفت. ابوظبی در انقیاد هواداران ایرانی بود. روسیه با ستاره‌هایش و سرمربیگری دیک ادووکات به میدان آمده بود. آنها خود را برای جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۱۲ مهیا می‌کردند.
آکینفیف، آرشاوین، برزوتسکی، ایگناشویچ، توربینسکی، کرژاکوف و ... در ترکیب روسیه حضور داشتند و کاپیتان تیم ملی ایران سید مهدی رحمتی بود. بازیکنانی چون هادی نوروزی، آرش افشین، محمد غلامی، غلامرضا رضایی، قاسم حدادی‌فر، محمد نوری، خسرو حیدری، آندو تیموریان، هادی عقیلی، سید جلال حسینی، میثم بائو، محمدرضا خلعتبری و ... در ترکیب تیم ملی ایران بازی می‌کردند.
هر ۲ تیم چند موقعیت در طول جریان بازی روی دروازه یکدیگر خلق کردند. هیچکدام ۱۰۰ درصد نبود. رحمتی و آکینفیف به همراه مدافعان هر ۲ تیم نمایش قابل قبولی داشتند. تا اینکه در دقیقه ۹۰ پاس پشت مدافعان محمد نوری در گوشه سمت چپ به خلعتبری رسید. بازیکن ریزنقش تیم ملی با یک حرکت در عرض یکی پس از دیگری مدافعان روسیه را فریب داد و با ضربه‌ای دقیق به مرکز و طاق دروازه آکینفیف، نتیجه را یک بر صفر کرد. خلعتبری از شدت خوشحالی پیراهن خود را از تن درآورد و با دریافت کارت زرد دوم از زمین اخراج شد.
ایران در آن مسابقه دوستانه به برتری ارزشمند یک بر صفر رسید. منصوریان در همان یک دیدار سرمربی بود و کی‌روش نیز که از نزدیک شاهد این دیدار بود؛ به عنوان سرمربی جدید انتخاب شد و در تیرماه ۱۳۹۰ برای اولین بار روی نیمکت تیم ملی نشست. روسیه هم در یورو ۲۰۱۲ شروع خوبی داشت اما نتوانست از گروه خود بالا بیاید.