داستان زندگی قهرمانی «رشید شریفی» وزنه‌بردار دسته سنگین‌وزن ایران شنیدنی است. او که قرار بود پس از المپیک ۲۰۰۸ پکن جانشین «حسین رضازاده» شود به‌یک‌باره به خاطر مثبت شدن نمونه دوپینگش چهار سال محروم و در ادامه دچار مصدومیت‌های پیاپی شد مصدومیتی که این وزنه‌بردار را از دنیای قهرمانی دور کرد.
حال پس از گذشت نزدیک به ۱۰ سال او به بیان این محرومیت پرداخت و گفت: داستان آن محرومیت برای خودم هنوز معما است. اینکه چگونه در دام مواد نیروزا افتادم سووالی است که هنوز برای آن پاسخی ندارم. حرف و حدیث‌های زیادی پشت آن داستان بود اما واکاوی در دیگر سودی ندارد. نمی‌خواهم دیگر به آن روزها فکر کنم.
وی بابیان اینکه پس از محرومیت نیز به اردوی تیم ملی دعوت شدم عنوان کرد: پس از خداحافظی «حسین رضازاده» از دنیای قهرمانی یکی از امیدهای جانشینی او بودم. در آن زمان «بهداد سلیمی» که سال‌ها بعد در این دسته عنوان قهرمانی جهان و المپیک را کسب کرد در رده سنی نوجوانان بود. من محروم شدم و چهار سال از رقابت دور بودم. چهار سالی که سخت گذاشت و در پایان آن چون سنم بالا رفته بود دیگر وزنه زدن سخت شد. قبل از مصدومیت در شرایط خوبی بودم و توانستم در حرکت یک ضرب ۲۰۵ و در 2 ضرب ۲۴۵ کیلوگرم را مهار کنم. حتی با این رکورد هم‌اکنون نیز می‌شود در سطح جهان مدال کسب کرد.
شریفی که عنوان قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد با اشاره به پایان دوران زندگی قهرمانی خود اظهار داشت: سه قهرمانی آسیا را در کارنامه دارم و با وجود اخذ معرفی‌نامه از وزارت ورزش و فدراسیون تاکنون نتوانستم در جایی استخدام شوم. چند بار به کارخانه ذوب‌آهن اصفهان و فولاد مبارکه سپاهان برای استخدام رفتم اما جواب آن‌ها منفی بود. مربیگری در وزنه‌برداری شغل نیست و بیشتر یک علاقه و عشق است.
قهرمانان جوانان آسیا همچنین گفت: اکنون شغلم آزاد است اما در این شرایط شغل آزاد نمی‌تواند تامین کننده هزینه زندگی باشد. چرا من که چندین بار برای ایران افتخارآفرینی کردم باید این‌گونه به دنبال شغل باشم؟